11 “എങ്കെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവേ, നീ മുച്ചൂടാം പടച്ചാളും നിൻ പിരിയമ്പോലെ ഉരുവായതുംനാലെ മകത്തമും ബൊകുമാനമും ചക്കിതീം ഏത്തെടുപ്പേക്ക് ഓയ്ക്കമാനവൻ താൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
“മാളേ, നിങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിനെ? എങ്കളും നിങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; നിങ്കെ മതെ നിച്ചംകെട്ടെ വേലയെ വുട്ട് വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനാനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊൽവതാൻ എങ്കെ ഇങ്ക് വന്തിരുക്കിനത്.
ഇം ഉലകമാം അത്തിൽ ഒള്ളതെല്ലാം പടച്ചാളും മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കുമെല്ലാം ഉടേമനുമാനെ തെയ്വം മനിശൻ ചെയ്യിനെ ആലയത്തിൽ ഇരാത്ത്.
എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ അറിവും അവനിൽ നുണ്ണും വരിനെ; എല്ലാം അവനാലെ നടമാനെ; അതുമട്ടുമില്ലെ എല്ലാം നിലെ നിൽക്കിനത് അവനുക്കുചൂട്ടിതാൻ; അതുനാലെ എല്ലാ മകിമേം മാനമും എണ്ണണ്ണേക്കും അവനുക്കൊള്ളത്. ആമേൻ.
ഉലകത്തിലെ എല്ലാതാം പടച്ചെ തെയ്വം മിന്നോരു കാലമിരുന്തേ മറച്ച് വച്ചിരുന്തെ ഇം മറുമത്തിലെ പൊരുൾ എന്തനേത്തൊൺ എല്ലാരുക്കും വെളിവാക്കി കൊടുക്കിളത്തുക്ക് എന്നെ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ.
“കരുത്താവേ, മുതെ നീ പൂമീക്ക് അടിത്താനമിട്ടെ, വാനമും നിൻ കയ്യാരെ ഒള്ളെ ചെയ്തികതാൻ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഇം കടശികാലത്തിൽ തെയ്വം ഉടയാ മകൻനാലെ നങ്കകാക്ക് കുരവുട്ട് ഇരുക്കിനെ. തെയ്വം ഉലകമെ ബൂറാ അം മകൻനാലെ പടയ്ക്കുകേം അം മകനെ എല്ലാത്തുക്കും അവകാശിയാക്കീം വച്ചിരുക്കിനെ.
നങ്കളെ ഉടയാ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ രാച്ചത്തിൽ അവനിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് പൂയാരിയേരുകാടായ് ആയ്ക്കവനുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മകിമേം ചക്കിതീം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
“വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം അത്തുകാട്ടിലൊള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനും എണ്ണെണ്ണേക്കും ഒള്ളവനുമാനെ തെയ്വത്തിലെ നാമത്തിൽ ചത്തിയമെ ചെയ്യിനെ. ഇനി നീ ബൊകാലം കാത്ത് ഇരുക്കിളതില്ലെ.
“തെയ്വമെ പേടിച്ച് അവനുക്ക് മകത്തമെ കൊടിൻ; അവൻ നായംവിതിക്കിനെ നാൾ വന്തിരുക്കിനെ. വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം തുമ്പുകങ്കാടാം പടച്ചവനെ വണങ്കിൻ” ഒൺ കുലവയാ വുളിച്ച് ചൊൽമെ.
പിന്നെ മേലോകത്തിൽ കനേമാളുകെ വായ്ത്താരി ഇടിനവോലത്തെ ചരിയാനെ ഒച്ചേ കേട്ടെ, “അല്ലേലൂയ്യാ, രച്ചേം മകത്തമും ചക്കിതീം നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് ഒള്ളത്.
അവറെ വലിയതാ ഇകനയേ പാടിയിരുന്തെ, “അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട് ചക്കിതീം ചൊത്തും അറിവും തുറമും മാനമും മകിമേം നണ്ണീം ഏത്തെടുപ്പേക്കു ഓയ്ക്കമാനവൻ”
“മുത്തിരകാടെ തിടയ്പ്പേക്കും പൊത്തകമെ തുറപ്പേക്കും ഓയ്ക്കമാനവൻ ആര്?” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊൽമെ ചക്കിതി ഒള്ളെ ഒരു തൂതനാം കണ്ടെ.
അവറെ ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ, “പൊത്തകമെ വാങ്കേക്കും മുത്തിരേ തിടയ്പ്പേക്കും നീ ഓയ്ക്കമാനവൻ; നീ അറുക്കപ്പട്ട് നിൻ ഇലത്തത്തിൽ എല്ലാ കൂട്ടക്കാറാളിൽ നുണ്ണും പാശക്കാറാളിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണുമൊള്ളെ ആളുകളെ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വിലേക്ക് വാങ്കുകേം