2 അയരിൻ; ചാവേക്കായെ നിങ്കെ നമ്പിക്കയെ നീ പിലപ്പടുത്തിൻ; നീ ചെയ് വന്തെ കാരിയങ്കാടെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് മുടിവൊള്ളതായ് കാണതില്ലെ.
അവറെ തങ്കെ ചെയ്തികളയെല്ലാം മനിശരുകാട് കാൺമ്പേക്കുചൂട്ടിതാൻ ചെയ്യിനത്; തങ്കെ നെത്തീൽ കെട്ടി ഇരുക്കിനെ മന്തിരപ്പട്ടെ വീതിയാക്കുകേം തുണീലെ തൊങ്കലിലെ കരെ വലിയതാക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
അതുനാലെ നാളും നേരമും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ഉശാരാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ഏശു നുറുത്തിയെ.
അന്നേരം ഉളന്താരിച്ചിയേര് പത്താളും മൊത്തമാ എന്തി ഉടവുറെ വിളക്കെ കത്തിയെ.
കൊഞ്ചനാ അവുടെ ഇരുന്ത് കെലാത്തിയാ, പെരുക്കിയാവ്, ഒണ്ണാനെല്ലാം പോയ് നമ്പിക്കയാനവേരാളെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പായ്ക്കെ.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
“നോക്കിൻ, ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; വെക്കം കെടാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തും അങ്കിയെ ഇട്ടും ഇരുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാലും നിനക്ക് മിന്ന്ക്ക് ഒണ്ടായെ ആത്തിരമെ വുട്ടൊറിഞ്ചാച്ചെ ഒണ്ണെ ഒരു കുത്തമെ നിന്നചൊല്ലി ചൊൽകേക്കൊണ്ട്.
ശർത്തീശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, തെയ്വത്തിലെ ഏള് ആത്തുമാവുകാടും ഏളു വെള്ളികാടും ഒള്ളാ ചൊന്നത്, നിൻ ചെയ്തികയെ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. ഉശിരൊള്ളാ ഒൺ നിനക്ക് പേരൊള്ളെ ഒണ്ണാലും നീ ചത്താതാൻ.
അതുനാലെ നീ ഏത്തെടുത്തതും കേട്ടതും ചെയ്യതെ എകനെ ഒൺ നിനച്ച് അതെ കാത്തോകേം മനമെ തിരുപ്പുകേം ചെയ്യോണും. നീ അയരാതിരുന്താ ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; ഏളെ നേരത്തിൽ നിൻകാൽ വരുമൊണ്ണു നിനക്ക് തിക്കിനാതേം ഇരുക്കും.