4 അവൻ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുവുത്തൊറീം. അതോഞ്ച് ചാവോ കറുമമോ കോത്തയോ നോകലോ ഇകത്തെ പശേതൊണ്ണും ഒണ്ടാകാത്ത്.”
വാനമും പൂമീം മാറിപോകും; ഒണ്ണാ എൻ വശനം ഒരു കാലത്തിലും മാറാത്ത്.
ചാവ് എന്നെ എതിരിയെ കടശീക്ക് നാശമാക്കും.
ഉലകത്തിലൊള്ളതുകാടെ ബൂറാ പളകിനവേരാ അത്തിലേ അരുവണേവാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകം ഇപ്പെ ഇരുക്കിനെ നിലമേൽ ബൊകാലം ഇരാത്ത്.
അതുനാലെ ഒരാ കിരിശ്ത്തുവിലായാ അവൻ പുതുവൻ തിട്ടിപ്പാനെ; പശേത് നീയ്ങ്കി പുതുവൻ വന്തേയെ.
അതുനാലെ, “അവറെ ഇടേലിരുന്ത് പുറത്തിൽ വന്ത് പുറിഞ്ചിരിൻ ഒൺ കരുത്താവു ചൊന്നെ; ചുത്തം നാത്തതൊണ്ണാം തൊടുവാനില്ലെ; ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ ഏത്തെടുക്കും; ഏൻ നിങ്കാക്ക് തകപ്പനും നിങ്കെ എൻ ആൺ മക്കളും പെൺമക്കളുമായിരുക്കും” ഒൺ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനാനെ കരുത്താവ് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
“ഇനി ഒരു തടവെ” ഒണ്ണെ വാക്കിലെ പൊരുൾ എന്തൊണ്ണാ പടച്ചതാനെ ഇതെല്ലാം ഒരു കാലത്തിൽ കുലുയ്ങ്കി നീയ്ങ്കി മണ്ടും. പിന്നെ കുലുക്കേക്ക് മുടിയാത്തത് എണ്ണേക്കും നില നിൽക്കും.
ഒണ്ണാ കരുത്താവു വരുനെ നാ ആരുക്കും തിക്കിനാതെ കളവാണി വരിനതുവോലെ വന്തോകും. അം നാ വാനം ചരിയാനെ ഒച്ചേൽ മാഞ്ച് മണ്ടും; വാനത്തിൽ ഒള്ളെ മുച്ചൂടുകാടും വെന്ത് നാശമായ് മണ്ടും; പൂമീം അത്തിലൊള്ളെ മുച്ചൂടും നാതയാകേം ചെയ്യും. ഒണ്ണാ പൂമീൽ നടന്തത് മുച്ചൂടും നായവിതീക്കായ് വെളിപ്പട്ട് വരും.
ഉലകമും ഉലകത്തിലൊള്ളെ നിച്ചനാത്തെ ആശകാടും നാശമാകും. ഒണ്ണാ തെയ്വ പിരിയമെ ചെയ് നടക്കിനവനോ എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കും.
ചമുത്തിരം തൻകാൽ ഒള്ളെ ചത്തവേരാളെ ഏത്തു കൊടുത്തെ; ചാവും പാതാളമും തങ്കളിലൊള്ളെ ചത്തവേരാളെ ഏത്തു കൊടുത്തെ; ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ നായവിതി ഒണ്ടായെ.
അതോഞ്ച് ചാവാം പാതാളമാം തീ പൊയ്യനുക്ക് തള്ളി ഇട്ടെ; ഇം തീ പൊയ്യൻതാൻ ഇരണ്ടാമത്തെ ചാവ്.
ഏൻ പുതുവൻ വാനമാം പുതുവൻ പൂമിയാം കണ്ടെ; മുതേലെ വാനമും മുതേലെ പൂമീം കടന്തേയെ; ശമുത്തിരമും ഇനി ഇല്ലെ.
ഇനിയിരുന്ത് ഒരു ചാപ്പമും ഒണ്ടാകാത്ത്; തെയ്വത്തിലേം കുഞ്ചി ആട്ടിലേം കോയിമെ കട്ടിൽ അം പട്ടണത്തിൽ ഇരുക്കും; തെയ്വത്തിലെ ഏവലാളികെ അവനെ കൊണ്ടാടും.
കോയിമെ കട്ടിലേക്കു നടുവെ ഒളെള കുഞ്ചി ആട് അവറളിലെ ഇടയനാകും; അവൻ അവറളെ മേച്ച് ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തുകാക്ക് നടത്തും. തെയ്വം ഉടയാ കയ്യാലെ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുടച്ചൊറിയും.”