1 എപശോശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ഏളു വെള്ളികാടെ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നടക്കിനാ ചൊന്നത്,
എന്തൊണ്ണാ ഇരണ്ടോ മൂണോവേരാ എൻ നാമത്തിൽ കൂടി വരിനാനെല്ലാം അവറെ നടുവെ ഏൻ ഒണ്ടൊൺ പിന്നേം നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
നുൺ കത്തുമെ വിളക്കുവോലതാൻ ഓകന്നാൻ; നിങ്കളും കൊഞ്ചെ നാളേക്ക് അവനിലെ വെളിച്ചത്തിൽ പിരിയമടേകേക്ക് ആശിച്ചെ.
അവറെ എപശോശിൽ പോയ് ചേന്തവോളെ പിരിശ്ക്കിലാവാം അക്കിലാവാം അങ്ക് വുട്ടാലെ പവുലോശ് അങ്കിളെ എകൂതാ പള്ളീക്ക് പോയ് എകൂതരുക്ക് തെയ്വ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വച്ചെ.
തെയ്വം അനുമതി തന്തതൊണ്ണാ ഏൻ തിരുമ്പി വരിളെ ഒൺ ചൊല്ലി അക്കിലാവാം പിരിശ്ക്കിലാവാം എപശോശിലേ വുട്ടാലെ അവൻ അവുടെ ഇരുന്ത് കപ്പലിലോറി പോയെ.
അപ്പല്ലോശ് കൊരിന്തിയാവിൽ ഇരുന്തവോളെ പവുലോശ് നടുക്കൂറാ വശിയേ എപശോശുക്ക് പോയ് അങ്കിളെ ചിലെ നമ്പിക്കയാനവേരാളെ കണ്ടെ.
തെയ്വത്തിലെ ആലയത്തുക്കും ചിലകാട്ടുക്കും മത്തും എന്തൻ പൊരുത്തം? നങ്കെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ ആലയംതാനേ? “ഏൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് അവറളും മത്തും നടക്കുകേം ചെയ്യും ഏൻ അവറെ തെയ്വമും അവറെ എൻ ചനമും ആയിരുക്കും” ഒൺ തെയ്വം ചൊല്ലിയിരുക്കിനതാനേ?
അവൻ വലത്തെ കയ്യിൽ ഏളു വെള്ളികാടൊണ്ട്. അവൻ വായിൽ നുൺ ഉരുക്കൊള്ളെ ഇരു വായൊള്ളെ വാൾ പുറപ്പടിനെ. അവൻ മുകറ് ഉച്ചെ വിശിൽ അടിക്കുമതുവോലെ ഇരുന്തെ.
എൻ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ കണ്ടെ ഏളു വെള്ളികാട്ടിലേം ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടിലേം മറുമമും ഇന്താൻ, ഏളു വെള്ളികാട് ഏളു ശവകാട്ടുക്കൊള്ളെ തൂതരുകാടുതാൻ; ഏളു നിലവിളക്ക് ഏളു ശവകാടും.”
മേലോകത്തിൽ നുൺ ചരിയാനെ ഒരു അടകാളം കാൺമ്പയായെ. പെയ്തെ അണിഞ്ചെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ; അവെ കാലടീൽ തിങ്കേം അപ്പിൺ തലേൽ പന്നണ്ട് വെള്ളികൊണ്ടൊള്ളെ കിരികിടമും ഒണ്ടായെ.
പെർക്കമോശ് ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ഉരുക്കൊള്ളെ ഇരു വായ്ത്തലെ വാൾ ഒള്ളാ ചൊന്നത്,
തുയത്തയിരാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, തീവോലത്തെ കണ്ണും ഉലേൽ ചുട്ടെ വെള്ളെ ഓടുവോലത്തെ കാലുമൊള്ളെ തെയ്വ മകൻ ചൊന്നത്.
ശ്മുർന്നാവിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തോഞ്ച് പിന്നേം ഉശിരോറി പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനവനും എല്ലാ കാരിയത്തിലേം മുതയാളും കടശീലെ ആളുമാനവൻ ചൊന്നത്,
ശർത്തീശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, തെയ്വത്തിലെ ഏള് ആത്തുമാവുകാടും ഏളു വെള്ളികാടും ഒള്ളാ ചൊന്നത്, നിൻ ചെയ്തികയെ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. ഉശിരൊള്ളാ ഒൺ നിനക്ക് പേരൊള്ളെ ഒണ്ണാലും നീ ചത്താതാൻ.
ലവോതിക്കാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനുമാനെ ശാച്ചിയും തെയ്വം പടച്ചത്തിലെ മുതേലതാനെ ആമേൻ ഒണ്ണൊള്ളാ ചൊന്നത്.
പിലതെൽപ്പിയാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തിയമൊള്ളവനും ചുത്തമാനവനും താവീതിലെ ചാവി കയ്യിൽ ഒള്ളവനുമാനവൻ ഇകനെ ചൊന്നെ, “ഏൻ തുറക്കിനത് ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ അടയ്ക്കിനത് ആരുക്കും തുറപ്പേക്കും കൂടാത്ത്.”