2 മുതേലാ പോയ് ഉടയാ കോപ്പിയെ പൂമീക്ക് ഊത്തിയെ; അമ്പോളെ ചീവാതീലെ അടകാളം ഒള്ളവേരാളും അത്തിലെ ചിലെ വണങ്കിനവേരാളുമാനെ മനിശെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ വലിക്കിനതും അശികതുമാനെ കായം ഒണ്ടായെ.
അവൻ തെയ്വ നാമത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടാതെ ഇരുന്തനാലെ പെട്ടൊൺ കരുത്താവിലെ തൂതൻ അവനെ അടിച്ചിട്ടെ; അകനെ അവൻ പുശുവരിച്ച് ചത്ത് ഉശിരെ വുട്ടെ.
അത് കായത്തുക്ക് പൊറുമെ കിടച്ചെ മുതേലെ ചീവാതിക്കുചൂട്ടി അതികാരമെ നടത്തിയെ; അകനെ അത് പൂമിനാടാം അത്തിൽ ഉശിരോടിരുക്കിനവേരാളാം കായം നന്തിയെ മുതേലെ ചീവാതിയെ വണയ്ങ്കെ വച്ചെ.
അമ്പോളെ മഞ്ചീക്ക് മീത്തോടിരുക്കിനാ അം കിള്ളിയെ പൂമീക്ക് വീശി വെള്ളാമെ അറുത്തെടുത്തെ.
മൂണാമത് വോറൊരു തൂതൻ അവറാത്തുക്ക് പുറകോടേ പോയ് വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത്, “ചീവാതിയാം അത്തിലെ ചിലയാം വണയ്ങ്കി നെത്തീലോ കയ്യിലോ അടകാളമെ ഏൽക്കിനവൻ
“നിങ്കെ പോയ് തെയ്വ കോപത്തിലെ കോപ്പികാട് ഏളാം പൂമീക്ക് ഊത്തിൻ” ഒൺ ഒരു വൻ ചത്തം തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ ഏളു തൂതരുകാലും ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
അവറാത്തിലെ തുമ്പതുരിതമും കായമും നാലെ മേലോകത്തിലെ തെയ്വമെ കുത്തമെ ചൊല്ലിയതല്ലാതെ ഉടവുറെ ചെയ്തികളെ വുട്ടു മനം തിരുമ്പിയതില്ലെ.
മുതേലെ തൂതൻ ഊതിയെ; അമ്പോളെ ഇലത്തം കലന്തെ കൽ മശേം തീയും പൂമീക്ക് മീത്തോട്ടുക്ക് പെയ് പൂമീലെ മൂണിൽ ഒരുക്കോടും മരങ്കാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു പാകമും പച്ചപ്പുൽ തരുവകാട് ബൂറായും വെന്ത് വെണ്ണീറായെ.