1 ചരിയാനതും അരിശുകമാനതുമാനെ വോറൊരു അടകാളമെ ഏൻ മേലോകത്തിൽ കണ്ടെ; ഏളു കെടുതികളൊള്ളെ ഏളു തൂതരുകാടുതാൻ അത്; ഇം കടശി കെടുതികളോടെ തെയ്വത്തിലെ കോപം ഓയിനെ.
അമ്പോളെ അവൻ ശിങ്കം കതറിനവോലെ ചരിയാനത്തിൽ കുലവയിട്ടെ; അന്നേരം ഏളു ഇടിയിടിക്കുകേം അത്തിലെ ചത്തം കുരവുടുകേം ചെയ്യെ.
ഇരണ്ടാമത്തെ ഇം ചിക്കെ ഓഞ്ചേയെ; ഇനി വോറേ ഒരു ചിക്കെ പെട്ടൊൺ വരിനെ.
തെയ്വ കോപത്തിലെ പാത്തിരത്തിൽ തണ്ണിയെ കലത്താതെ പകുത്തിരുക്കിനെ കിരുക്ക് തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കെ വേണ്ടിയിരുക്കും; ചുത്തമാനെ തൂതരുകാട്ടിലേം കുഞ്ചി ആട്ടിലേം മില്ലോട് തീ കെന്തകത്തിൽ അവന് തണ്ടനെ ഏൽക്കും.
തൂതൻ കിള്ളീൽ പൂമീലെ മുന്തിരി കുലെ അറുത്ത് എടുത്ത് തെയ്വ കോപത്തിലെ ചക്കിൽ ഇട്ടെ.
“നിങ്കെ പോയ് തെയ്വ കോപത്തിലെ കോപ്പികാട് ഏളാം പൂമീക്ക് ഊത്തിൻ” ഒൺ ഒരു വൻ ചത്തം തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ ഏളു തൂതരുകാലും ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
അതോഞ്ച് ഏളു കോപ്പികാടൊള്ളെ ഏളു തൂതരുകാട്ടിൽ ഒരാ വന്ത് എൻകാൽ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “വര്, വൻ തണ്ണീക്ക് മീത്തോട് ഇരുക്കിനെ വൻ വേശീക്കൊള്ളെ നായവിതിയെ ഏൻ നിനക്ക് കാട്ടി തരാം.
ചാതികാടെ തോൽവി അടയെ വച്ച് നേടുകേക്ക് ഉരുക്കൊള്ളെ വാൾ അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പടിനെ; അവൻ ഇരുമ്പു കോലിൽ അവറളെ അതികാരം നടത്തും; വൻ ചക്കിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തിലെ കൂശിലേം കോപത്തിലേം ചക്കെ അവൻ മെതിക്കും.
കടശീലെ കെടുതികാട് ഏളും നുറഞ്ചെ ഏളു കോപ്പീം എടുത്തിരുന്തെ ഏളു തൂതരുകാട്ടിൽ ഒരാ വന്ത് എൻകാൽ, “വര് കുഞ്ചി ആട്ടിലെ കൂരക്കാറത്തിയാകേക്ക് ചൊല്ലിവച്ചെ പെൺമ്പുള്ളയെ ഏൻ കാട്ടി തരാം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതോഞ്ച് ഒരു കശുക്, “ഇനി കാകളമെ ഊതുകേക്കൊളെള മൂണ് തൂതരുകാട്ടിലെ കാകളം നാലെ പൂമിനാട്ടിലെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് വൻ വിനെ വരുവപ്പോനെ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലി വാനത്തുക്ക് നടുവയെ പാറി നടക്കിനതെ ഏൻ കാണുകേം കോക്കുകേം ചെയ്യെ.
അമ്പോളെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് ഏള് തൂതരുകാട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അവറാത്തുക്കു ഏളു കാകളങ്കാട് കിടച്ചെ.
ഏളു കാകളമൊളെള തൂതരുകാട് ഏളാളും കാകളമെ ഊതുകേക്ക് ഒരുയ്ങ്കി നുണ്ണെ.
ഇം കെടുതിയാലെ ചാകാത്തെ മനിശെ മാനടവൻകാട് അവറളിലെ തിശകെട്ടെ ചെയ്തികേൽ നുൺ മനമെ തിരുപ്പിയതില്ലെ. അവറെ പേയ് പിശാശുകാടെ കുമ്പിടുകേം പൊന്ന്, വെള്ളി, ചെമ്പ്, കല്ല്, മരം ഇകത്തതുകാട്ടിൽ ചെയ്യതും കാൺമ്പേക്കും കോക്കേക്കും നടക്കേക്കും കൂടാത്തതുമാനെ ചിലകാടെ കുമ്പിടുമെ പളക്കമാം അവറെ വുട്ടതില്ലെ.