7 തെയ്വ മക്കളും മത്തും പടേവെട്ടി അവറളെ തോൽവി അടയെ വയ്പ്പേക്കും അത്തുക്ക് അതികാരം കിടച്ചെ; എല്ലാ ചാതീക്കും വർളാട്ടുക്കും പാശേക്കും കൂട്ടത്തുകാക്കും മേൽ അതികാരം കിടച്ചെ.
പിന്നെ ഉരുമൻ ഏശുവുകാക്ക്, “ഇം കാണതാം അതുകാടെ അതികാരമെ നടത്തുകേക്കൊള്ളെ പട്ടമാം അത്തിലെ മകത്തമാം ഏൻ നിനക്ക് തരുവിളെ; ഇതെല്ലാം എൻകാൽതാൻ ഇരുക്കിനത് എനക്ക് പിരിയമൊള്ളാക്ക് ഏൻ അതെ കൊടുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തിലെ അതികാരം കിടയാതവോയപ്പെ നിനക്ക് എന്നേത്തിൽ ഏളതൊരു അതികാരമും നാപ്പോവനായെ. അതുനാലെ എന്നെ നിൻ കയ്യിൽ ഏത്തു തന്തവൻ വൻ പാപിതാൻ.”
പിന്നെ അവൻ എൻകാക്ക്, “നീ ഇനി അനേകം വർളാടുകാടാം രാച്ചങ്കാടാം പാശകാടാം രാശാക്കൻമാരുകാടാം പത്തി പലകേൽ പാടെ വേണ്ടിയിരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ചാതികാട്ടുക്ക് കൂശ് വന്തെ; നിൻ കോപമും ഉറയ്ങ്കെ. ചത്തവേരാളെ നായം വിതിപ്പേക്കും നിൻ പണ്ണക്കാറായാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറാക്കും ചുത്തമാനവേരാക്കും ചുറിയതും വലിയതുമാനെ നിൻ ചാമിക്കാറാക്ക് കൂലിയെ കൊടുക്കേക്കും പൂമിനാടെ നാശമെ ചെയ്യിനവേരാളെ നാശമാക്കേക്കൊള്ളെ കാലം വന്തേയെ.
അവറെ ഉടവുറെ ശാച്ചിയമെ മുടിച്ചോഞ്ച് പാതാളത്തിൽ നുൺ ഓറി വരിനെ ചീവാതി അവറകാൽ പടേവെട്ടി അവറളേത്തിൽ വെറ്റി നേടി അവറളെ കൊണ്ണൊറിയും.
വൻശർപ്പം പെൺമ്പുള്ളേകാക്ക് കൂശോറി, തെയ്വ കൽപ്പനെ പാലിക്കിനവേരാളും ഏശു ചൊല്ലിയെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യെ ആളുകേം അപ്പിൺ മക്കളിൽ മീതിയിരുന്തവേരാളുമാനവേരാകാൽ പടേ വെട്ടുകേക്ക് പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കടലോരത്തിലെ മണലിൽ നുണ്ണെ.
പിന്നെ തൂതൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “നീ കണ്ടതും വേശി ഇരുക്കിനതുമാനെ വൻ തണ്ണി വർളാടും മാനടവൻകാടും ചാതികാടും പാശകാടും താൻ.
അവറെ ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ, “പൊത്തകമെ വാങ്കേക്കും മുത്തിരേ തിടയ്പ്പേക്കും നീ ഓയ്ക്കമാനവൻ; നീ അറുക്കപ്പട്ട് നിൻ ഇലത്തത്തിൽ എല്ലാ കൂട്ടക്കാറാളിൽ നുണ്ണും പാശക്കാറാളിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണുമൊള്ളെ ആളുകളെ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വിലേക്ക് വാങ്കുകേം