4 അത്തിലെ വാൽ വാനത്തിലെ വെള്ളികാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു അംശമെ വലിച്ചുകൂട്ടി പൂമിനാട്ടുക്ക് ഒറിഞ്ചെ. പെതുക്കുവേക്കൊള്ളെ പെൺമ്പുള്ളെ പെത്തവോളയേ പുള്ളേ തിൻബേക്ക് വൻശർപ്പം അവേക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് വന്തെ.
നിങ്കെ പിശാശ് എന്നെ തകപ്പൻ മക്കതാൻ; നിങ്കെ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കെ ആശിക്കിനെ. അവൻ മുതയിരുന്തേ കുലകാറനായ് ഇരുന്തെ; അവനേത്തിൽ ചത്തിയം നാപ്പോയനാലെ ചത്തിയത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനതുമില്ലെ. അവൻ നരിയെ ചൊന്നവോളെ ചൊന്തെ പാശേൽ നുൺ എടുത്തു ചൊന്നെ; അവൻ നരിയെ ചൊന്നാളും അത്തിലെ തകപ്പനും താൻ.
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
പിന്നെ മേലോകത്തിൽ പടെ ഒണ്ടായെ; മീകായേലും അവൻ തൂതരുകാടും വൻശർപ്പത്തുകാൽ പടേവെട്ടിയെ; ഉടയാ തൂതരാം വച്ചി വൻശർപ്പം പടേവെട്ടിയെ.
പൂമിനാടെ ബൂറാ ചത്തിയത്തിൽ നുൺ അലക്കശ്ശിക്കിനെ പിശാശും ഉരുമനുമാനെ വൻശർപ്പമാനെ പാമ്പാം അവൻ തൂതരുകാടാം മേലോകത്തിൽ നുൺ തള്ളി പൂമീക്ക് ഒറിഞ്ചെ.
ഏൻ കണ്ടെ ചീവാതി പുള്ളിപ്പുലീക്കൊത്തതും അത്തിലെ കാൽ കരളീലതുവോലത്തതും വായ് വന്ത് ശിങ്കത്തിലെ വായ് വോലേം ഇരുന്തെ. അത്തുക്ക് വൻശർപ്പം ഉടയാ ചക്കിതിയാം പതവിയാം വലിയെ അതികാരമാം കൊടുത്തെ.
ചീവാതീക്ക് അതികാരമെ കൊടുത്തനാലെ അവറെ അം വൻശർപ്പമെ വണയ്ങ്കെ. “ചീവാതീക്ക് തകുന്തെ ആൾ ആര്? അതും മത്തും പോരടിക്കുകേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും?” ഒൺ ചൊല്ലി ചീവാതിയാം വണയ്ങ്കെ.
അമ്പോളെ അം വൻശർപ്പത്തിലെ വായിൽ നുണ്ണും ചീവാതി വായിൽ നുണ്ണും കളവാണികയാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറൻ വായിൽ നുണ്ണും തവളവോലത്തെ മൂണ് കെട്ടെ പേയ്കാട് പുറപ്പടിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
നീ കണ്ടെ പെൺമ്പുള്ളെ പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരളേത്തിൽ അതികാരമെ നടത്തിനെ വൻ പട്ടണമേതാൻ.”
അവൻ പിശാശും ഉരുമനും ഒണ്ണൊള്ളെ പശേ പാമ്പാനെ വൻശർപ്പമെ പുടിച്ച് ആയിരം വരിയത്തുക്ക് ചങ്കലീൽ ഇട്ടെ.
മൂണാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയപ്പെ തീപ്പന്തമ്പോലെ കത്തിനെ ചരിയാനെ ഒരു വെളളി വാനത്തിൽ നുൺ ബൂന്തെ; ആത്തോരങ്കാട്ടിലേം തുമ്പുകങ്കാട്ടിലേം മൂണിൽ ഒരു പാകത്തിലും താൻ അത് ബൂന്തത്.
അം വെള്ളീക്ക് കാഞ്ചിരം ഒൺ പേര്; തണ്ണീൽ മൂണിലൊരു പാകമും കാഞ്ചിരമ്പോലെ കയ്ക്കുമെ; അം കയ്ക്കുമെ തണ്ണിയെ കുടിച്ച് മാനടവൻകാട്ടിൽ കനേമാളുകേം ചത്ത് കെട്ടു പോയെ.
നാലാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയപ്പെ പെട്ടൊൺ പെയ്തിൽ നുണ്ണും തിങ്കേൽ നുണ്ണും വെളളികാട്ടിൽ നുണ്ണും മൂണിലൊരു പാകത്തുക്ക് കേട് തട്ടി ഇരുട്ടായെ. അതുനാലെ റാവും പകലും മൂണിൽ ഒൺ വെളിച്ചം നാതയായെ.
മുതേലെ തൂതൻ ഊതിയെ; അമ്പോളെ ഇലത്തം കലന്തെ കൽ മശേം തീയും പൂമീക്ക് മീത്തോട്ടുക്ക് പെയ് പൂമീലെ മൂണിൽ ഒരുക്കോടും മരങ്കാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു പാകമും പച്ചപ്പുൽ തരുവകാട് ബൂറായും വെന്ത് വെണ്ണീറായെ.
ഇരണ്ടാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയെ; അമ്പോളെ തീ കത്തിനെ വൻ മലവോലെ ഒണ്ണെ ചമുത്തിരത്തുക്ക് ഒറിഞ്ചെ; അന്നേരം കടലിൽ മൂണിലൊൺ ഇലത്തമായെ.
ശമുത്തിരത്തിലെ എല്ലാ ചീവാതികാട്ടിൽ നുണ്ണും മൂണിൽ ഒരു പാകം ചത്തുകെട്ട് പോയെ; കപ്പലുകാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു പാകം നശിച്ച് കെട്ടു പോയെ.
തേളുക്ക് ഒള്ളതുവോലെ വാലും വിശമും അത്തുക്ക് ഒണ്ട്; മനിശെ മാനടവൻകാടെ അഞ്ച് മാശം ചിക്കെ ചെയ്കേക്കൊള്ളെ ചക്കിതി അത്തിലെ വാലുക്കൊള്ളെ.
കുതിരകാട്ടിലെ ചക്കിതി വായിലും വാലിലും താനിരുന്തത്; വാലാകട്ടെ പാമ്പുവോലെ തലെ ഒള്ളതും താൻ; അത്തിൽതാൻ മാനടവൻകാടെ ചിക്കേൽ അലക്കശിക്കുമത്.