3 മേലോകത്തിൽ വോറൊരു അടകാളം കാൺമ്പയായെ; ഏളു തലേം പത്ത് കൊമ്പും ഏളു രാശമുടീമായ് തീ നെരുപ്പുവോലത്തെ വൻശർപ്പം.
മേലോകത്തിൽ നുൺ ചരിയാനെ ഒരു അടകാളം കാൺമ്പയായെ. പെയ്തെ അണിഞ്ചെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ; അവെ കാലടീൽ തിങ്കേം അപ്പിൺ തലേൽ പന്നണ്ട് വെള്ളികൊണ്ടൊള്ളെ കിരികിടമും ഒണ്ടായെ.
തന്നെ പൂമീക്ക് തള്ളി ഇട്ടാച്ചെ ഒൺ വൻശർപ്പം കണ്ടാലെ ആൺ പുള്ളെ പെത്തെ പെൺമ്പുള്ളയെ തണ്ടനേ ചെയ്കേക്ക് പുറകോടേ ഓടിയെ.
വൻശർപ്പം പെൺമ്പുള്ളേകാക്ക് കൂശോറി, തെയ്വ കൽപ്പനെ പാലിക്കിനവേരാളും ഏശു ചൊല്ലിയെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യെ ആളുകേം അപ്പിൺ മക്കളിൽ മീതിയിരുന്തവേരാളുമാനവേരാകാൽ പടേ വെട്ടുകേക്ക് പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കടലോരത്തിലെ മണലിൽ നുണ്ണെ.
അത്തിലെ വാൽ വാനത്തിലെ വെള്ളികാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു അംശമെ വലിച്ചുകൂട്ടി പൂമിനാട്ടുക്ക് ഒറിഞ്ചെ. പെതുക്കുവേക്കൊള്ളെ പെൺമ്പുള്ളെ പെത്തവോളയേ പുള്ളേ തിൻബേക്ക് വൻശർപ്പം അവേക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് വന്തെ.
പിന്നെ മേലോകത്തിൽ പടെ ഒണ്ടായെ; മീകായേലും അവൻ തൂതരുകാടും വൻശർപ്പത്തുകാൽ പടേവെട്ടിയെ; ഉടയാ തൂതരാം വച്ചി വൻശർപ്പം പടേവെട്ടിയെ.
പൂമിനാടെ ബൂറാ ചത്തിയത്തിൽ നുൺ അലക്കശ്ശിക്കിനെ പിശാശും ഉരുമനുമാനെ വൻശർപ്പമാനെ പാമ്പാം അവൻ തൂതരുകാടാം മേലോകത്തിൽ നുൺ തള്ളി പൂമീക്ക് ഒറിഞ്ചെ.
അന്നേരം പത്ത് കൊമ്പും ഏളു തലേം കൊമ്പുകാട്ടിൽ പത്ത് കിരികിടമാം ഓരോ തലേലും തെയ്വമെ കുത്തമെ ചൊന്നെ നാമം ഒള്ളെ ചീവാതി കടലിൽ നുൺ ഓറി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
ഏൻ കണ്ടെ ചീവാതി പുള്ളിപ്പുലീക്കൊത്തതും അത്തിലെ കാൽ കരളീലതുവോലത്തതും വായ് വന്ത് ശിങ്കത്തിലെ വായ് വോലേം ഇരുന്തെ. അത്തുക്ക് വൻശർപ്പം ഉടയാ ചക്കിതിയാം പതവിയാം വലിയെ അതികാരമാം കൊടുത്തെ.
ചീവാതീക്ക് അതികാരമെ കൊടുത്തനാലെ അവറെ അം വൻശർപ്പമെ വണയ്ങ്കെ. “ചീവാതീക്ക് തകുന്തെ ആൾ ആര്? അതും മത്തും പോരടിക്കുകേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും?” ഒൺ ചൊല്ലി ചീവാതിയാം വണയ്ങ്കെ.
ചരിയാനതും അരിശുകമാനതുമാനെ വോറൊരു അടകാളമെ ഏൻ മേലോകത്തിൽ കണ്ടെ; ഏളു കെടുതികളൊള്ളെ ഏളു തൂതരുകാടുതാൻ അത്; ഇം കടശി കെടുതികളോടെ തെയ്വത്തിലെ കോപം ഓയിനെ.
അമ്പോളെ അം വൻശർപ്പത്തിലെ വായിൽ നുണ്ണും ചീവാതി വായിൽ നുണ്ണും കളവാണികയാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറൻ വായിൽ നുണ്ണും തവളവോലത്തെ മൂണ് കെട്ടെ പേയ്കാട് പുറപ്പടിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
നീ കണ്ടെ പത്ത് കൊമ്പ് പത്ത് രാശാക്കൻമാരുകാട്; അവറെ ഇതുവരേക്ക് രാശെ അതികാരമെ എടുത്തതില്ലെ; ചീവാതീം മത്തും മൊത്തമാ കൊഞ്ചെ നേരത്തുക്ക് രാശാക്കൻമാരുവോലെ അതികാരമെ എടുക്കും.
നീ കണ്ടെ പത്തുകൊമ്പും ചീവാതീം അം വേശിയെ വൊറുത്ത് ഒണ്ണും നാതെ വിടവിടയായ്ക്കി അപ്പിൺ കറിയെ തിന്നുകേം അപ്പിണെ തീയിൽ ചുടുകേം ചെയ്യും.
തൂതൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “നീ എന്തുക്ക് അരിശുകപ്പടിനെ? ഇം പെൺമ്പുള്ളയാം ഏളു തലേം പത്ത് കൊമ്പും ഒള്ളെ അപ്പിണെ ചിമ്പിനെ ചീവാതീലേം പൊരുളാം ഏൻ ചൊല്ലി തരാം.
അവൻ കണ്ണ് വന്ത് തീവോലേം തലേൽ കനേകം കിരികിടമും അവനുക്ക് എളുതിയിരുക്കിനതാനെ ഒരുനാമമും ഒണ്ട്; അതെ അവനുക്കല്ലാതെ വോറാരുക്കും തിക്കിലെ.
അവൻ പിശാശും ഉരുമനും ഒണ്ണൊള്ളെ പശേ പാമ്പാനെ വൻശർപ്പമെ പുടിച്ച് ആയിരം വരിയത്തുക്ക് ചങ്കലീൽ ഇട്ടെ.