5 ചമുത്തിരത്തുക്ക് മീത്തോടായും പൂമീക്ക് മീത്തോടായും നിക്കിനവനായി ഏൻ കണ്ടെ തൂതൻ വലത്തെ കയ്യെ വാനത്തുക്ക് നീട്ടി,
“മാളേ, നിങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിനെ? എങ്കളും നിങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; നിങ്കെ മതെ നിച്ചംകെട്ടെ വേലയെ വുട്ട് വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനാനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊൽവതാൻ എങ്കെ ഇങ്ക് വന്തിരുക്കിനത്.
ഏൻ പട്ടണമെ ചുത്തി നടന്ത് കണ്ടവോളെ നിങ്കെ വിളക്കെ കത്തി കുമിടെ വാങ്കിനെ ഇടത്തിലെ കല്ലെ കണ്ടെ; അവുടെ ‘തിക്കിനാത്തെ തേവാതീക്ക്’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനാനാം കണ്ടെ; നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാതവോയപ്പണും അതെ കുമിടെ വാങ്കിനെ; അതതാൻ ഏൻ വുളിച്ച് ചൊന്നത്.
കരുത്താവ് എകത്തവനൊണ്ണും അവൻ മകിമെ എപ്പേരുപ്പട്ടതൊണ്ണും നങ്കെ കണ്ണാരെ കാൺമ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്; ഒണ്ണാ അവൻ പടച്ചെ വാനം പൂമി അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടയെല്ലാം നങ്കെ കാണവോളെ അവൻ എപ്പേരുപ്പട്ടവൻ ഒൺ കാൺമ്പേക്കാകും. അതുനാലെ അവനെ തിക്കിനാത്തെ ഒൺ ചൊല്ലി തപ്പിക്കേക്ക് ആരുക്കും മുടിയാത്ത്.
തെയ്വം അബുറാകാമുക്ക് വാക്കെ കൊടുത്തവോളെ ഉടയാളക്കാട്ടി വലിയവൻ ആരും നാത്തനാലെ ഉടയാ നാമത്തിലേ ചത്തിയമെ അടിച്ചെ.
ഉശിരോടിരുക്കിനാളും താൻ. ഏൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇതി, എണ്ണേക്കുമായ് ഉശിരോടിരുക്കിനെ; ചാവിലേം പാതാളത്തിലേം ചാവി എൻ കയ്യിൽ ഒണ്ട്.
അവൻ കയ്യിൽ തുറന്ത് ഇരുക്കിനതാനെ ഒരു ചുറിയെ പൊത്തകമും ഒണ്ടായെ. അവൻ ഉടയാ വലങ്കാലെ കടലുക്കും ഇടങ്കാലെ കരേക്കും വച്ചെ.
“തെയ്വമെ പേടിച്ച് അവനുക്ക് മകത്തമെ കൊടിൻ; അവൻ നായംവിതിക്കിനെ നാൾ വന്തിരുക്കിനെ. വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം തുമ്പുകങ്കാടാം പടച്ചവനെ വണങ്കിൻ” ഒൺ കുലവയാ വുളിച്ച് ചൊൽമെ.
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ വാനത്തിലേം പൂമീലേം ഇടേക്ക് ഊത്തിയെ; അമ്പോളെ, “എല്ലാം നടമായേയെ” ഒൺ ഒരു ചരിയാനെ ചത്തം തെയ്വ ആലയത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലേൽ നുൺ വന്തെ.
“എങ്കെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവേ, നീ മുച്ചൂടാം പടച്ചാളും നിൻ പിരിയമ്പോലെ ഉരുവായതുംനാലെ മകത്തമും ബൊകുമാനമും ചക്കിതീം ഏത്തെടുപ്പേക്ക് ഓയ്ക്കമാനവൻ താൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
എണ്ണെണ്ണേക്കും പിശച്ചിരുക്കിനവനായ് കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കു അം ചീവികാട് മകത്തമും ബൊകുമാനമും ചോത്തിരമും കൊടുക്കിനെ നേരം എല്ലാം