12 എൻകാൽ കുരവുട്ടെ ചത്തം എന്തൊൺ കാൺമ്പേക്ക് ഏൻ തിരുമ്പിയവോളെ ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാടാം
നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നിലയങ്കിയെ ഇട്ട് നെഞ്ചി കൊട്ടേൽ പൊൻ കച്ചയെ കെട്ടിയവനായ് മനിശൻ മകൻവോലത്തയാളെ കണ്ടെ.
നീ കണ്ടതും ഇപ്പെ ഒള്ളതും ഇനി നടമാകേക്കൊള്ളതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ എളുതോണും.
എൻ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ കണ്ടെ ഏളു വെള്ളികാട്ടിലേം ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടിലേം മറുമമും ഇന്താൻ, ഏളു വെള്ളികാട് ഏളു ശവകാട്ടുക്കൊള്ളെ തൂതരുകാടുതാൻ; ഏളു നിലവിളക്ക് ഏളു ശവകാടും.”
എപശോശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ഏളു വെള്ളികാടെ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നടക്കിനാ ചൊന്നത്,
അതോഞ്ച് മേലോകത്തിലെ വാനത്തിൽ ഒരു വാതൽ തുറന്ത് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; കുശലൂതിനെ ഒച്ചവോലെ മുതെ എൻകാൽ കുരവുട്ടെ ചത്തം, “ഇക്ക് ഓറി വര്; ഇനി മേലാൻ നടപ്പേക്കൊള്ളത് ഏൻ നിനക്ക് കാട്ടി തരാം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.