20 നങ്കെ തെയ്വമും തകപ്പനുമാനവനുക്ക് എണ്ണണ്ണേക്കും മകിമെ ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
നിങ്കെ ഇകനെ വായാതിൻ: മേലോകത്തിലെ എങ്കെ തകപ്പനേ, പരിശുത്തമാനെ നിൻ നാമം മകിമപ്പടട്ടെ;
എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ അറിവും അവനിൽ നുണ്ണും വരിനെ; എല്ലാം അവനാലെ നടമാനെ; അതുമട്ടുമില്ലെ എല്ലാം നിലെ നിൽക്കിനത് അവനുക്കുചൂട്ടിതാൻ; അതുനാലെ എല്ലാ മകിമേം മാനമും എണ്ണണ്ണേക്കും അവനുക്കൊള്ളത്. ആമേൻ.
അറിവാളിയാനെ ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ മാനമും മകത്തമും എണ്ണണ്ണേക്കും ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
ശവേലും കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലും വർളാടു വർളാടുനാലെ എണ്ണണ്ണേക്കും മകിമെ ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
തെയ്വ മകത്തത്തുക്കും അവനെ പെരുമപ്പടുത്തിളത്തുക്കുംചൂട്ടി ഏശുകിരിശ്ത്തുവിലൊള്ളെ നല്ലെ കുണമൊള്ളവേരാളായ് നുറഞ്ചുവരോണുമൊൺ ഏൻ വായാതിനെ.
കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവു ഇരക്കം നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കട്ടെ.
എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കിനെ രാശാവും നാശമാകാത്തവനും കണ്ണുക്ക് മില്ലോട് കാണാത്തവനുമാനെ അം ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മാനമും മകിമേം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കെ രച്ചകനാനെ ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് വൊകാലത്തുക്ക് മില്ലോടും നിനട്ടും ഉണ്ണേക്കും എണ്ണണ്ണേക്കും മകത്തമും മകിമേം പിലമും അതികാരമും ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
നങ്കളെ ഉടയാ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ രാച്ചത്തിൽ അവനിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് പൂയാരിയേരുകാടായ് ആയ്ക്കവനുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മകിമേം ചക്കിതീം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
അന്നേരമേ ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായ് പട്ടണത്തിലെ പത്തിൽ ഒരു പാകം ഇടിഞ്ചി ബൂന്തെ; പൂമികുലുക്കത്തിൽ ഏളായിരംവേരാ ചത്ത് കെട്ടു പോയെ; മീതി വന്തവേരാ പേടിച്ച് നടിയ്ങ്കി മേലോകത്തിലെ തെയ്വത്തുക്ക് മകിമേ കൊടുത്തെ.
“തെയ്വമെ പേടിച്ച് അവനുക്ക് മകത്തമെ കൊടിൻ; അവൻ നായംവിതിക്കിനെ നാൾ വന്തിരുക്കിനെ. വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം തുമ്പുകങ്കാടാം പടച്ചവനെ വണങ്കിൻ” ഒൺ കുലവയാ വുളിച്ച് ചൊൽമെ.
അവറെ വലിയതാ ഇകനയേ പാടിയിരുന്തെ, “അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട് ചക്കിതീം ചൊത്തും അറിവും തുറമും മാനമും മകിമേം നണ്ണീം ഏത്തെടുപ്പേക്കു ഓയ്ക്കമാനവൻ”
“ആമേൻ; നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും ചോത്തിരമും മകിമേം പുത്തീം നണ്ണീം മാനമും ചക്കിതീം പിലമും; ആമേൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമുടെ വായ്ങ്കെ.