21 ഉലകത്തിലെ മുച്ചൂടാം ഉടയാ ചൊൽപ്പടീക്ക് കുടക്കുവേക്കാനെ തെയ്വം ഉടയാ ചക്കിതീൽ പുശു മനിശരായെ നങ്കളെ ഉടയാ മകിമെ ഒള്ളെ ഉടമ്പുവോലെ ഉരുവപ്പെടുത്തും.
അവറാത്തുക്കു മില്ലോട് അവൻ ഉരുവം മാറിയാലെ അവൻ മുകറ് പെയ്തിലെ വെളിച്ചമ്പോലെ വിളങ്കുകേം തുണി പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
അത്തുക്ക് ഏശു ചൊല്ലിയത്, “തെയ്വ ചക്കിതീം തെയ്വ വശനമും തിക്കിനാത്തനാലെ താൻ നിങ്കെ നിച്ചനാതെ നടക്കിനത്.
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാംനെ ഉടയാ ആളുകെ ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അവറാത്തുക്ക് എല്ലാരുക്കും ഏശു മുതെ പുള്ളെ ആകോണുമൊണ്ണും അവറെ എല്ലാരും അവനിലെ ഉരുവത്തിലായിരുക്കോണും ഒണ്ണും താൻ അവൻ ആശെ വച്ചത്.
നങ്കളിലെ ഉശിരാനെ കിരിശ്ത്തു വെളിപ്പട്ട് വരിനവോളെ അവനുക്കൊള്ളെ മകത്തത്തിൽ നിങ്കളും അവനും മത്തും മകിമേൽ വെളിപ്പടും.
പിരിയമൊള്ളവേരാളേ, നങ്കെ ഇപ്പണേ തെയ്വ മക്കതാൻ. നങ്കാക്ക് എന്താവനൊൺ ഇതുവരേക്ക് വെളിവായ് ഇരുക്കിനതില്ലെ. ഒണ്ണാലും അവൻ വെളിപ്പടിനവോളെ നങ്കെ അവൻ ഇരുക്കിനവോലയേ ഉടയാ ഉരുവമെ കാണും. അതുനാലെ നങ്കളും അവനവോലെ ആയോകും ഒണ്ണും നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊളെള.
“ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവുമാനെ” മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചൊന്നെ.