20 ഒണ്ണാ നങ്കെ ചൊന്തെ രാച്ചമോ മേലോകം താൻ; അങ്ക് നുൺ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു രച്ചകനായ് വരുമൊൺ നിനച്ച് നങ്കെ പിരിയമാ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “നല്ലവൻ ആവേക്ക് നീ ആശിക്കിനതൊണ്ണാ നീ പോയ് നിൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ മൊത്തമാ വിത്ത് കറുമമടേനവേരാക്ക് കൊടിൻ; അപ്പെ മേലോകെ രാച്ചത്തിൽ നിനക്ക് ചമ്പാത്തം ഒണ്ടാകും; അതോഞ്ച് നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമൊള്ളെ കാരിയമെ ചെയ്യാതെ ഉടയാക്കേ ചമ്പാരിച്ചു കൂട്ടിനവനുക്ക് വരിനെ വിനെ ഇകനതാൻ ആകും.”
ഒണ്ണാ നിനക്ക് നൽമെ കിടയ്ക്കും; എന്തൊണ്ണാ, നിൻ ഉതവീക്ക് തിരുപ്പി തരുകേക്ക് അവറാത്തുക്ക് നാത്തതാനെ; ഒണ്ണാ, നീതിമാൻമാരുകാട് ചത്തത്തുക്ക് പുറകോടേ ഉശിരോറി എന്തി വരിനവോളെ, കരുത്താവു നിൻ ഉളപ്പുക്കൊള്ളെ കൂലിയെ തരും.”
അവറകാക്ക്, “കെലീലേലവേരാളേ, നിങ്കെ വാനമെ നോയ്ക്കി നിക്കിനത് എന്തുക്ക്? നിങ്കളെ വുട്ടു മേലോകത്തുക്ക് പോയെ ഇം ഏശു മീത്തുക്ക് പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതുവോലയേ അവൻ ഇനീം തിരുമ്പി വരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് എല്ലാ ആത്തുമീകെ വരങ്കാടും കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ.
മണ്ണിൽ നുണ്ണൊള്ളവേരാ മണ്ണിൽ നുണ്ണൊള്ളായാനെ ആതാമുവോലതാൻ; മേലോകത്തുക്ക് ഒള്ളവേരാ മേലോകത്തിൽ നുൺ വന്തെ കിരിശ്ത്തുവോലതാൻ.
അതുനാലെ കാണതയില്ലെ കാണാത്തതതാൻ എങ്കെ നോയ്ക്കികിട്ട് ഇരുക്കിനത്; കാണത് തൊപ്പനേരത്തുക്കൊള്ളത് കാണാത്തതോ എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനത്.
ഇകനെ നങ്കെ തയിരിയപ്പട്ട് ഉടമ്പവുട്ടു കരുത്താവു കൂട്ടത്തിൽ പിശപ്പേക്ക് ചരിയാനത്തിൽ ആശിക്കിനെ.
ഒണ്ണാ അബുറാകാമ് ചൊന്തെ പെണ്ണാനെ ശാറാ മേലോകത്തിലെ എരുശലേമെ കാട്ടിനെ. അവെ വന്ത് വുടുതൽ കിടച്ചാതാൻ. അവതാൻ നങ്കെ തായ്.
അതുനാലെ ഇനിയിരുന്ത് നിങ്കെ അന്നിയരും പുറനാട്ടുകാറാളും നാത്തെ; തെയ്വത്തിലെ ആളുകെ കൂട്ടത്തിൽ ചേന്തെ ഒരേ നാട്ടുകാറാളും ഒരേ കൂരേലവേരാളും താൻ നിങ്കെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ അവൻ നങ്കകാൽ കാട്ടിയെ കനിവിൽ അവൻ ഇരക്കത്തിൽ അരിശുകമാനെ മകത്തമെ വരും കാലത്തിൽ കാട്ടുവച്ചൂട്ടിതാൻ
അകനെ നിങ്കെ നല്ലതും കെട്ടതും ഏളതൊൺ പുറിച്ച് എടുക്കിനവേരാളായ് കിരിശ്ത്തു വരിനനാ വരേക്ക് ചുത്തമാനവേരാളും കളങ്കമത്ത വേരാളും ആയിരിൻ.
എന്തു വന്താലും കിരിശ്ത്തുവു നല്ലെ ചേതിയെ നമ്പുനവേരാളവോലെ നിങ്കളും പിശേൻ. അകനയൊണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ വന്ത് കാൺകയോ നിങ്കളെ ചൊല്ലി കോക്കയോ ചെയ്യിനവോളെ ഒരേ ആത്തുമാവിൽ നിലെ നിക്കിനെ ഒണ്ണും നല്ലെ ചേതീലെ നമ്പിക്കേക്കുചൂട്ടി ചരിയാനത്തിൽ കറുമമടേനെ ഒണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകും.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവു തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തുക്ക് എപ്പണും നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
മട്ടുമില്ലെ ചാവിൽ നുൺ തെയ്വം ഉശിരേത്തിയവനും വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ കിരുക്കിൽ നുണ്ണും നങ്കളെ വുടുവിക്കിനവനുമാനെ അവൻ മകൻ ഏശു മേലോകത്തിൽ നുൺ വരിനത് നിങ്കെ കാത്തിരുക്കിനതചൊല്ലീം അവറെ എല്ലാരും ചൊന്നെ.
വൻ ചത്തമോടൊള്ളെ കൽപ്പനയോടേം മുയ്ക്കമാനെ തൂതൻ ഒച്ചയോടേം തെയ്വത്തിലെ കാകളെ ചത്തത്തോടേം കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉറങ്കി വരുകേം കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പി ചത്തയാളുകെ ഉശിരോടിരുക്കിനവേരാക്കു മിന്നേ ഉശിരോറി എന്തുകേം ചെയ്യും.
ഇനി എനക്ക് നീതീലെ കിരികിടം ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ; അത് നീതിയോടെ നായമിടിനവനാനെ കരുത്താവ് അണ്ണേക്ക് എനക്ക് തരും; എനക്ക് മട്ടും നാത്തെ അവൻ വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും താൻ.
ചുത്തം നാത്തെ പിശപ്പാം ഇം ഉലക ചുകമാം വുട്ട് ഇം ഉലകത്തിൽ തിരിത്തിരമായും നീതിയോടേം തെയ്വത്തിലെ ചാമിക്കാറനായും പിശപ്പേക്ക് അം തെയ്വ പിന്നിയം നങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കും.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ വന്തിരുക്കിനത് ശീയോൻ മലേലും മേലോകെ എരുശലേമിലും താൻ. ഇത് അനേകമായിരം തൂതരുകാട് പിരിയമാ കൂടി വരിനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ പട്ടണം താൻ.
കിരിശ്ത്തുവും അകനയേ കനേമാളുകേലെ പാപമെ നീക്കുകേക്ക് ഒരു തടവെ ആകമായെ. ഇനി പാപമെ ചിമ്പുകേക്കില്ലെ തനക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് രച്ചേ കൊടുപ്പേക്ക് അവൻ ഇരണ്ടാമതും വെളിപ്പടും.
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.