7 ഒണ്ണാ അത് മൊത്തമാ വീയ് ഒറിഞ്ച് ഒരു പണ്ണക്കാറനൊണ്ണവോലെ ഉടയാളമേ എളിമപ്പടുത്തി ഒരു പുശു മനിശനായ് ഉരുവപ്പട്ട് പൂമീൽ വന്തു പുറന്തെ.
“ഇതി, ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തെ എൻ പണ്ണക്കാറൻ. എൻ ഇതയം പിരിയപ്പടിനവനും എനക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കിനവനും; ഏൻ എൻ ആത്തുമാവെ അവനേത്തിൽ കടത്തി വുടുക്കും; അവൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് എൻ നീതിയെ ചൊല്ലികൊടുക്കും.
മനിശൻ മകനായ് വന്താ ഏവലെ എടുക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നാത്തെ, ഏവലെടുപ്പേക്കും കനേകവേരാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ മറുവിലയായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ വന്തെ; അതുവോലെ നിങ്കളും ചെയ്യിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ ചൊല്ലിയത് “ഏലിയാവു മിന്നേ വന്ത് എല്ലാം ചിട്ടേക്കാക്കും ചത്തിയം; ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനുക്ക് കനേം തണ്ടനേ ഏൽക്കിളത് ഇരുക്കിനതൊൺ എളുതി വച്ചിരുക്കിനതാനേ?
ആര് വലിയവൻ? തീനുക്ക് ഇരുക്കിനവനോ അതോ ഏവലെ എടുക്കിനാളോ? തീനുക്ക് ഇരുക്കിനാ താനേ? ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് വന്തത് ഏവലെ എടുക്കിനാവോലതാൻ.
വശനം മനിശനിലെ ഉരുവത്തിൽ ഇരക്കമും ചത്തിയമും നുറഞ്ചവനായി നങ്കെ ഇടേൽ വന്ത് കുടിയിരുന്തെ. തകപ്പനിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ ഒണ്ണെ നിലേക്ക് അവനുക്ക് കിടച്ചെ മകിമയെ എങ്കെ കണ്ടെ.
ഇം നല്ലെ ചേതി തെയ്വത്തിലെ മകനും നങ്കെ കരുത്താവുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവെചൊല്ലിതാൻ. ഉടമ്പ് ഒണ്ണെ നിലമേൽ അവൻ താവീത് വർളാട്ടിൽ പുറന്താതാൻ.
എന്തൊണ്ണാ, “നിന്നെ ഒടിയോറെ ചൊന്നവേരാളിലെ പേച്ച് വാത്തെ എന്നേത്തിൽ വന്തെ” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ കിരിശ്ത്തു ഉടയാ പിശപ്പെ മട്ടുമേ നിനച്ചിരുന്തതില്ലെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം എകൂതരുകാട്ടിലെ വലിയെ വലിയോരുകാട്ടുക്ക് കൊടുത്തെ വാക്ക് നുറവേത്തുകേക്കുചൂട്ടി ഏശു ഒരു പണ്ണക്കാറനായ് അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി പുറന്തെ ഒണ്ണും ഏൻ ചൊന്നെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ നങ്കെ നൽ പിശപ്പുക്കുചൂട്ടി തന്തെ നായപുറമാണം നങ്കാക്ക് പാലിക്കേക്ക് കൂടാതൊള്ളെ കറുമം നുറഞ്ചെ നങ്കെ നിലമയെ കണ്ട് തെയ്വം ഉടയാ മകനെ നങ്കെ ഉരുവത്തിൽ നങ്കെ പാപംനാലെ കിടച്ചെ ചാവ് തണ്ടനെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
ഏശുവെ ശിലുവേൽ തറച്ചവോളെ അവനുക്ക് ചക്കിതി നാപ്പോയെ; അപ്പണും തെയ്വ ചക്കിതീൽ അവൻ ഇപ്പെ ഉശിരോടിരുക്കിനെ; അവനിലെ ചക്കിതി നാത്തെ നിലേൽ പങ്കുകാറായാനെ എങ്കെ നിങ്കളും മത്തും പളകിനവോളെ തെയ്വത്തിലെ ചക്കിതിയാലെ അവനും മത്തും പിശയ്ക്കിനെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കം എന്തൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അപ്പുറാണികയായിരുന്തെ നിങ്കളെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഒള്ളവേരായാക്കേക്കുചൂട്ടി ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവനാനെ അവൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി അപ്പുറാണിയായെ.
ഒണ്ണാ കാലം തികഞ്ചവോളെ പെൺ പുള്ളയേത്തിൽ നുൺ പുറന്തവനായി നായപുറമാണത്തിലെ ചട്ടമെ പാലിച്ചി പിശച്ചാളായ് തെയ്വം ഉടയാ മകനാനെ ഏശുവെ കടത്തിവുട്ടെ.
ഏശു തെയ്വമായ് ഇരുക്കേലേം തെയ്വമും മത്തും തെയ്വമായേ ഇരുക്കോണുമൊൺ നിനച്ചതില്ലെ.
നമ്പിക്കേലെ തുടക്കമും ഒടുക്കമുമാനെ ഏശുവെ നോക്കിൻ; അവനുക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ പിരിയമെ നിനച്ച് മാനക്കേടെ കണക്കാക്കാതെ ശിലുവയെ ഏത്തെടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ.
തടവിൽ കിടക്കിനവേരാളാം തണ്ടനെ അടേനവേരാളാം നിങ്കളും അകനയേതാൻ ഒണ്ണൊള്ളെ ചിന്തനേൽ അവറളെ നിനച്ചോകോണും.
നമക്കൊള്ളെ വലിയെ പൂയാരി നങ്കെ കുറേൽ കനിവെ കാട്ടുകേക്ക് കൂടാത്താ നാത്തെ; എല്ലാത്തിലും നങ്കവോലെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടപ്പണും അവൻ പാപം നാത്തവനായിരുന്തെ.