10 അകനെ ഏശു നാമമെ മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും പാതാളത്തിലുമൊള്ളെ എല്ലാ മനിശനും വണങ്കുകേം
പലകപ്പാട്ടുകാറൻ ഓനായ് എന്നാ കടലിലെ വൻ മീൻ വകുത്തിൽ മൂണ് റാവും മൂണ് പകലും കിടന്തതുവോലെ മനിശൻ മകനാനെ ഏനും മൂണുറാവും മൂണ് പകലും പൂമിയകത്തിൽ ഇരുക്കും.
പിന്നെ അവറെ മുള്ളിൽ ഒരു കിരികിടമാം മിടഞ്ച് അവൻ തലേക്ക് വച്ചെ; അവൻ വലത്തെ കയ്യിൽ ഒരു നാങ്കണെ കോലാം കൊടുത്താലെ, അവനുക്ക് മില്ലോട് മുട്ടക്കുത്തി നുൺ, “എകൂതര് രാശാവേ, നീ എണ്ണേക്കും ഉശിരോടെ ഇരുക്കട്ടെ” ഒൺ ഒടിയോറെ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് തെയ്വം, “ഇല്ലില്ലെ നിന്നവോലെ ഏളായിരംവേരാ ബാൽ ചിലകാടെ കുമുടാതിരുക്കിനെ” ഒൺ അവൻകാക്ക് വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത് എന്തനേത്തൊണ്ണാ തക്കെ നേരമാനവോളെ നടക്കിളതാനെ കാരിയങ്കാടെ നേരമായവോളെ മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും ഒള്ളതു മുച്ചൂടാം കിരിശ്ത്തുവിലെ അതികാരത്തുക്ക് കീളെ മൊത്തമാ കൂട്ടി കുടക്കോണും ഒണ്ണതുതാൻ അവനുക്കിരുന്തെ പിരിയം.
ഇതുനാലെ മേലോകത്തിലും പൂമിനാട്ടിലുമൊള്ളെ കൂരക്കാറാ മുച്ചൂട്ടുക്കും പേരെ കൊടുപ്പേക്ക് കാരണമാനെ
അവൻ മീത്തുക്ക് ഓറിപ്പോയെ ഒണ്ണത്തിലെ പൊരുൾ എന്തൊണ്ണാ അവൻ മുതെ പൂമീക്ക് അടിവരേക്ക് പോയെ ഒൺതാനേ?
മുതെ പുറവിയാനെ ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തി വുടുക്കിനവോളെ, “തെയ്വത്തിലെ തൂതരുകാട് ബൂറാ അവനെ കുമിടെ വാങ്കോണും” ഒൺ തെയ്വം ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
ചമുത്തിരം തൻകാൽ ഒള്ളെ ചത്തവേരാളെ ഏത്തു കൊടുത്തെ; ചാവും പാതാളമും തങ്കളിലൊള്ളെ ചത്തവേരാളെ ഏത്തു കൊടുത്തെ; ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ നായവിതി ഒണ്ടായെ.
ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കു മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് എണ്ണെണ്ണേക്കും ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനവനെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, അവറെ ഉടവുറെ പൊൻ കിരികിടമെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോട് വച്ച്,
പൊത്തകമെ തുറപ്പേക്കോ നോക്കേക്കോ മേലോകത്തിലും പൂമീലും പൂമീക്ക് അടീലും ഒള്ളെ ആരുനാലേം മുടിഞ്ചതില്ലെ.