8 തെയ്വ മക്കളിൽ ഏൻ അപ്പുറാണി ഒണ്ണിരുന്താലും കിരിശ്ത്തുവുകാലെ എണ്ണി തിട്ടമാക്കുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമപത്തിയൊള്ളെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ പതവിയെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ.
അം പണ്ണക്കാറൻ ചൊല്ലിയത്, ‘എശമാനനേ, നീ ചൊല്ലിയവോലയെല്ലാം ചെയ് ഇരുക്കിനെ ഇനീം ഇടം ഇരുക്കിനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവനിലെ ഇരക്കത്തിലെ നുറവിൽ നങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും നൽവരത്തുക്ക് മീതെ നൽ വരം കിടച്ചെ.
ഏശു പേരിൽ തണ്ടനെ ഏൽപ്പേക്ക് തെയ്വം തങ്കളെ ഓകമൊള്ളവേരാ ഒൺ എണ്ണി ഇരുക്കിനെ ഒൺ പിരിയമോറികിടന്ത് ശന്നത്തിരീം കൂട്ടത്തുക്ക് മില്ലോട് നുൺ അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് പോയെ.
കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “ഇപ്പെ നീ പോ; അവൻ എകൂതാ ചാതികയല്ലാത്തവേരാ ഇടേലും രാശാവുകാട്ടുക്ക് മില്ലോടും ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് മില്ലോടും എൻ പേരെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ ആൾതാൻ അവൻ.
അമ്മക്കേ, തെയ്വത്തിലെ അപ്പേരുപ്പട്ടെ അറിവെ ആരുക്ക് നിനയ്പ്പേക്ക് മുടിയും? അവൻ എകനെ ചെയ്കേക്ക് പോനെ ഒൺ ആരുക്ക് നിനയ്പ്പേക്ക് മുടിയും? അവൻ എകനെ നായമെ വിതിക്കേക്ക് പോനെ ഒൺ ആരുക്ക് നിനയ്പ്പേക്ക് മുടിയും?
നിങ്കെ എല്ലാരും ഒരേയൊരു തെയ്വത്തിലെ മക്കതാൻ ഒൺ നിനച്ച് അക്കുമിക്കും മാനിക്കുകേം ആത്തിരമായും ഇരിൻ.
ഇല്ലെ, തെയ്വം കനിവെ കാട്ടിനനാലെ നിനക്ക് നിൻ മനം തിരുപ്പുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടയ്ക്കിനെ ഒൺ തിക്കിലാതെ അവനുക്കിരുക്കിനെ അം എപ്പേരുപ്പട്ടെ കനിവ്, മന്നിപ്പ്, പൊറുപ്പ് ഒണ്ണതുകാടെ നീ ഒറിഞ്ച് പോട്ടതാക്കിനതീ?
നിങ്കളോ തെയ്വംനാലെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഇരുക്കിനെ. “പെരുമപ്പടിനവൻ കരുത്താവിൽ പെരുമപ്പടട്ടെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ ആകേക്ക് അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി അറിവും നീതീം ചുത്തമാകലും വീണ്ടെടുപ്പുമായെ.
ഏൻ വന്ത് അപ്പോശ്ത്തലരുകാട്ടിൽ എളിയവൻ താനെ; തെയ്വ ശവെ നാശമെ ചെയ് വന്താനാലെ അപ്പോശ്ത്തലൻ ഒണ്ണെ പേരുക്ക് ഓയ്ക്കമാനവനും നാത്തെ.
“തെയ്വത്തുകാൽ ആത്തിരമായിരുക്കിനവനുക്ക് ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനത് എന്തൊൺ ഒരു മനിശനും കണ്ടിരുക്കിനതുമില്ലെ, ഒരു മനിശനുക്കും കേൾവിപ്പട്ടിരുക്കിനതുമില്ലെ, ഒരു മനിശൻ മനശീലും അത് തോണതുമില്ലെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?
എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ അമ്പാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എന്നേത്തിൽ ഉടയാ മകനെ വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് തീരുമാനമെ എടുത്തവോളെ ഏൻ ഒരു മനിശൻകാലും ഉവതേശമെ കോപ്പേക്ക് പോകയോ
തെയ്വ ചക്കിതീൽ പത്തിരോശെ എകൂതരുക്ക് അപ്പോശ്ത്തലൻ ആയ്ക്കതുവോലെ എന്നാം എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് അപ്പോശ്ത്തലനായ്ക്കെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ നങ്കളെ അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഉശിരെ തന്ത് എത്തി മേലോകത്തിൽ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുത്തിയത്.
ഇതുനാലെ പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരായാനെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു ഏശുവു നാലെ തടവുകാറനായ് ഇരുക്കിനെ.
തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവുനാലെ നിങ്കെ ഉള്ളത്തിലെ മനിശൻ ചക്കിതിയോടെ പിലപ്പടിളത്തുക്കും
അറിവെ കവിഞ്ച് വരിനെ കിരിശ്ത്തു ആത്തിരമെ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളവേരാളായും തെയ്വത്തിലെ എല്ലാ നൽവരത്താലേം നുറഞ്ച് വരിളത്തുക്കും ഏൻ വായാതിനെ.
നിങ്കകാൽ തെയ്വ പിന്നിയത്തിലെ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലോണുമൊണ്ണെ കടമെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തിരുക്കിനതൊൺ നിങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ?
ഒവ്വൊരു കാരിയമാം ഉടവനുടവൻ പിരിയത്തുക്കുചൂട്ടിയോ പൊങ്കാരത്തുക്കുചൂട്ടിയോ ചെയ്വാനില്ലെ. ഒണ്ണാ എളിമയാ ഇരുന്ത് നടന്ത് ഒരാ ഇനിയൊള്ളവേരാളെ തന്നക്കാട്ടി വലിയവൻ ഒൺ നിനയ്ക്കോണും.
എൻ തെയ്വമോ നിങ്കാക്ക് തേവയാനതെല്ലാം ഉടയാക്കൊള്ളെ എപ്പേരുപ്പട്ടെ ചൊത്തിൽ നുണ്ണും കിരിശ്ത്തു ഏശുവുനാലെ മൊത്തമാ തീർപ്പായ്ക്കി തരും.
എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കുചൂട്ടി അവൻ വച്ചിരുന്തെ മേൻമയാനതും മകത്തമാനതുമാനെ ഇം മറുമം ഉടയാ ആളുകേക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് തെയ്വം തീരുമാനമിട്ടെ; ഇം രകശിയം നിങ്കളിലൊള്ളെ കിരിശ്ത്തുവേതാൻ; അവൻ മട്ടുംതാൻ നങ്കെ മകത്തത്തുക്കൊള്ളെ ഒരേയൊരു ആശെ.
ഏൻ ഏശുവെ നമ്പുനത്തുക്ക് മിന്നേ തെയ്വ കുത്തമെ ചൊൽമാളും കിരിശ്ത്തിയാനികളെ തൊന്തരവെ ചെയ്മാളും കലകമൊണ്ടാക്കുമാളും താൻ; അപ്പണും നമ്പിക്കനാതെ ഇരുന്ത് തിക്കിനാതെ ചെയ്യനാലെ തെയ്വ പിന്നിയം കിടച്ചെ.
പാപികെ കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ കിരിശ്ത്തു ഏശുവ് ഉലകത്തുക്ക് വന്തെ ഒണ്ണത് നമ്പുളതും ഏത്തെടുക്കെ വേണ്ടിയെ വശനമും താൻ; അം പാപികേൽ മുതയാൾ ഏൻ താൻ.
അതുനാലതാൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് നമ്പിക്കയാം ചത്തിയമാം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിളത്തുക്ക് തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഒരു അപ്പോശ്ത്തലനുമായും എന്നെ കടത്തിവുട്ടത്; ഏൻ ചൊന്നത് നരി നാത്തെ നിച്ചം താൻ.
ഇം നല്ലെ ചേതീക്ക് എന്നെ അപ്പോശ്ത്തലനായും തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഉവതേശമെ കൊടുക്കിനാളുമായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
നീ ചൊത്തൊള്ളാ ആളത്തുക്ക് തീയിൽ ഊതി ചുത്തമായ്ക്കെ തങ്കമാം നിൻ വെക്കം വെളിവാകാതെ മറഞ്ചിരുക്കിളത്തുക്ക് ഇടുവെ വെള്ളെ തുണിയാം നിനക്ക് പാരുവെ കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് കണ്ണുക്ക് എളുതുവെ കൺ മശിയാം എൻകാൽനുൺ വിലേക്ക് വാങ്കുവെ ഏൻ നിൻകാൽ പുത്തിയെ ചൊന്നെ.