2 നിങ്കകാൽ തെയ്വ പിന്നിയത്തിലെ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലോണുമൊണ്ണെ കടമെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തിരുക്കിനതൊൺ നിങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ?
അവറെ കരുത്താവെ കുമിടെ വായ്ങ്കി നോയ്മ്പെ ഇരുന്തവോളെ, “ഏൻ ബർന്നബാശാം ശവുലാം വുളിച്ചിരുക്കിനെ എൻ വേലേക്ക് പുറിച്ച് എടിൻ” ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം പവുലോശും ബർന്നബാശും ചുണയാ എകൂതരുകാക്ക്, മിന്നേ നിങ്കകാൽ താൻ തെയ്വ വശനമെ ചൊല്ലവേണ്ടിയിരുന്തത്; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അതെ ഏത്തെടാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമിരുക്കിനെ പിശപ്പിൽ നുൺ നിങ്കെ നിങ്കളമേ ഓകം നാത്തവേരാ ആയ്ക്കാച്ചെ; അതുനാലെ ഇനി എങ്കെ എകൂതരല്ലാത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ തെയ്വ വശനമെ ചൊൽവെ മണ്ണെ.
ഒണ്ണാ കരുത്താവ് എൻകാക്ക്, “നീ മണ്ട് നിന്നെ ഏൻ തുലേൽ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേക്ക് വുടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “ഇപ്പെ നീ പോ; അവൻ എകൂതാ ചാതികയല്ലാത്തവേരാ ഇടേലും രാശാവുകാട്ടുക്ക് മില്ലോടും ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് മില്ലോടും എൻ പേരെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ ആൾതാൻ അവൻ.
അതുനാലെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എല്ലാ ചാതികാട്ടുകാലും വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കൊള്ളെ അപ്പോശ്ത്തലൻ ഒണ്ണെ പതവി തെയ്വത്തിലെ പിന്നിയത്തിൽ എങ്കാക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ; അകനെ ചാതികാട് ബൂറാ അം നല്ലെ ചേതിയെ നമ്പുകേക്കും പാലിക്കുകേക്കും ഏശുവിലെ നാമത്തുക്ക് മകിമെ കൊടുപ്പേക്കും ഇടയാകും.
എകൂതരല്ലാത്തെ ആളുകളാനെ എനക്ക് പുടിച്ചവേരാളേ, നിങ്കെ ഇടേൽ എന്നെ ഒരു അപ്പോശ്ത്തലനായ് കടത്തി വുട്ടത്തുക്ക് ഏൻ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ തെയ്വം എൻകാക്ക് കാട്ടിയെ ഇരക്കത്തുക്ക് ഒത്തവോലെ ഏൻ ചൊന്നത് എന്തൊണ്ണാ നിങ്കളെ വുളിച്ചെ വുളീക്ക് ഒത്തവോലേം നിങ്കാക്ക് തന്തെ നമ്പിക്കെ പാലിച്ചും നിങ്കാക്ക് ഓയ്ക്കമാനെ നിലമേൽ നിനേൻ. വോറെ വേരാളും മത്തും നിങ്കളെ ഒത്തു നോയ്ക്കി നിങ്കളമേ വലിയവൻ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഏവലാളികെ തെയ്വ മറുമത്തിലെ കങ്കാണികെ ഒണ്ണും എങ്കളെ ചൊല്ലി നിങ്കെ എല്ലാരും നിനയ്ക്കോണും.
മിന്നേ എകൂതാ ചാതി ചട്ടത്തിൽ പിശച്ച് വന്തവോളെ ഏൻ എകനെ പിശച്ചിരുന്തതൊൺ നിങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാൻ. തെയ്വ ശവയെ തൊന്തരവെ ചെയ് നാശമാക്കേക്ക് ചരിയാനത്തിൽ വെരി ഉറയ്ങ്കി നടന്തെ.
അത് എന്തനേത്തൊണ്ണാ തക്കെ നേരമാനവോളെ നടക്കിളതാനെ കാരിയങ്കാടെ നേരമായവോളെ മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും ഒള്ളതു മുച്ചൂടാം കിരിശ്ത്തുവിലെ അതികാരത്തുക്ക് കീളെ മൊത്തമാ കൂട്ടി കുടക്കോണും ഒണ്ണതുതാൻ അവനുക്കിരുന്തെ പിരിയം.
തെയ്വ ചക്കിതീൽ എനക്ക് കിടച്ചെ വരംനാലെ തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ ഏൻ ഇം നല്ലെ ചേതീക്ക് വേലക്കാറനായെ.
തെയ്വ മക്കളിൽ ഏൻ അപ്പുറാണി ഒണ്ണിരുന്താലും കിരിശ്ത്തുവുകാലെ എണ്ണി തിട്ടമാക്കുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമപത്തിയൊള്ളെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ പതവിയെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ.
ഉലകത്തിലെ എല്ലാതാം പടച്ചെ തെയ്വം മിന്നോരു കാലമിരുന്തേ മറച്ച് വച്ചിരുന്തെ ഇം മറുമത്തിലെ പൊരുൾ എന്തനേത്തൊൺ എല്ലാരുക്കും വെളിവാക്കി കൊടുക്കിളത്തുക്ക് എന്നെ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ.
ഏശുവേത്തിൽ ചത്തിയം ഒള്ളവോലെ ഉറപ്പാ നിങ്കെ അവനെ ചൊല്ലി കോക്കുകേം അവൻ നിങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
ഒണ്ണാ നങ്കളിൽ ഒവ്വൊരാക്കും കിരിശ്ത്തുവിലെ എണ്ണി തിട്ടപ്പടുത്തുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തിലെ അളവുക്ക് ഒത്തവോലെ ഇരക്കം കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ നിങ്കാക്കൊള്ളെ നമ്പിക്കേലും ചുത്തമാനവേരായാനെ തെയ്വ മക്കകാട്ടുകാൽ ബൂറാ നിങ്കെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനതാം എങ്കെ കേട്ടതുനാലെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി വായാതിനത്തിൽ,
അം നല്ലെ ചേതിനാലയൊള്ളെ എല്ലാ നൽകിരകമും ഇം പൂമി നാട്ടിലെല്ലാം പരന്തതുവോലെ നിങ്കകാലും വന്ത് ചേന്തെ; നിങ്കെ തെയ്വ ഇരക്കം മെച്ചക്കമാ കേട്ടറിഞ്ചനാ ഇരുന്ത് നിങ്കെ ഉളപ്പുക്ക് മാത്തം വരുത്തിയതുവോലെ വോറെ ഒള്ളവേരാക്കും കനേം മാത്തം വരുത്തുകേം അത് അവറളിൽ കനേകമായ് വളന്തും വരിനെ.
തെയ്വം എൻകാൽ ഏത്തു തന്തെ നല്ലെ ചേതീൽ ഇം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കലുകാട് നങ്കാക്ക് കാൺമ്പേക്കാകും. മനിശെ മാനടവൻ മകിമപ്പടുത്തിനാളും വലിയവനുമാനെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ വരിനെ നല്ലെ ചേതി ഇന്താൻ.
മനിശെ മാനടവനുക്ക് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കും ഏയിലെ കെട്ടുകേക്ക് ഉതവിയാനെ നരി കതകാടാം അത്തം കാണാത്ത വർളാടാം ചൊല്ലി നേരമെ കളേവാനില്ലെ ഒൺ നീ അവറകാൽ ചൊല്ലോണും. ഇകത്തെ ഏയ്ല കെട്ടുകെ തെയ്വത്തിലെ കാരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ഉതവിയാനതില്ലെ. ഒരാ തെയ്വത്തിൽ നമ്പിയാ മട്ടുംതാൻ തെയ്വ കാരിയമെ ചെയ്വേക്കാകും.
അതുനാലതാൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് നമ്പിക്കയാം ചത്തിയമാം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിളത്തുക്ക് തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഒരു അപ്പോശ്ത്തലനുമായും എന്നെ കടത്തിവുട്ടത്; ഏൻ ചൊന്നത് നരി നാത്തെ നിച്ചം താൻ.
ഇം നല്ലെ ചേതീക്ക് എന്നെ അപ്പോശ്ത്തലനായും തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഉവതേശമെ കൊടുക്കിനാളുമായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.