7 ഏൻ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി നല്ലെ പോരാട്ടമെ പോരാടിയെ, നല്ലെ പിശപ്പാം തികച്ചാച്ചെ, തെയ്വത്തുകാലൊള്ളെ എൻ നമ്പിക്കയാം കാത്തെ.
അത്തുക്ക് അവൻ ചൊല്ലിയത്, “ഇല്ലെ, തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് അത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടക്കുകേം ചെയ്യിനവേരാതാൻ ഓകമൊള്ളവേരാ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നല്ലെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാടെന്നത് തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് ഇതയത്തിൽ ഏത്തെടുത്ത് കുറുപ്പാ അത്തിൽ നിലെ നുൺ കനിയെ തരിനവേരായാകും.”
നീ ഇം ഉലകത്തിൽ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനവേരാക്ക് ഏൻ നിന്നെ വെളിപ്പടുത്തി ഇരുക്കിനെ. അവറെ നിൻ ആളുകയായിരുന്തെ; നീ അവറളെ എനക്ക് തരുകേം അവറെ നിൻ വശനമെ പാലിക്കുകേം ചെയ്യെ.
ഏശു അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “എന്നെ കടത്തി വുട്ടവനിലെ പിരിയമെ ചെയ്യിനതും അവൻ എനക്ക് ഏത്തു വുട്ടെ വേലേ ചെയ് മുടിക്കിനതും താൻ എൻ തീൻ.
ഓകന്നാൻ വന്തകാരിയം ഓയ്വിളെ കാലമായതും അവൻ മാനടവൻകാക്ക്, ‘ഏൻ ആരൊൺനേ നിങ്കെ നിനയ്ക്കിനത്? ഒൺ കേട്ടെ. നിങ്കെ കാത്ത് ഇരുക്കിനായില്ലെ ഏൻ; അവൻ എനക്ക് പുറകോടേ വരിനെ; അവൻ കാലിൽ കിടക്കിനെ ചെരുപ്പെ പിരിപ്പകൂടി ഓയ്ക്കിയം നാത്താ താൻ ഏൻ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ഉശിരെ ഏൻ വലിയതൊൺ കെവുനിയാത്തെ; അത്തുക്ക് വിലയകൂടി കൊടുക്കിനതില്ലെ; തെയ്വ പിന്നിയമൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽ ഒൺ കരുത്താവ് ഏശുവുകാലിരുന്ത് കിടച്ചെ വേലയെ ഓയ്ക്കോണും ഒൺമട്ടും താൻ എനക്ക് ഇരുക്കിനത്.
തെയ്വം എനക്ക് വെളിപ്പടുത്തിയനാലതാൻ ഏൻ അക്ക് പോയത്; പോയെ കാലത്തിൽ ഏൻ ചെയ് വന്തതും ഇപ്പെ ചെയ്യിനതുമാനെ കാരിയങ്കാട് വുറുതാവാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് ഏൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊല്ലി വന്തെ നല്ലെ ചേതിയെ എല്ലാരും വിലെ മതിക്കിനെ കുടിയാക്കൻമാരുക്ക് മട്ടുമേ റൂപ്പായ്ക്കെ.
ഏൻ ചിക്ക്പ്പട്ടത് നിങ്കെ മിന്നേ കണ്ടതാനേ? ഇപ്പെ അടേനെ കറുമമപ്പത്തീം നിങ്കെ കോക്കിനതാനേ? അകനെ കറുമമടേനത്തിൽ നിങ്കളും എൻ കൂട്ടത്തിൽ പങ്കാളികെ ആനിൻ.
മണേ തിമോത്തിയോശേ, മിന്നമേ പലകപ്പാട്ടുകാടിൽ നിന്നചൊല്ലി ചൊല്ലിയതുവോലത്തെ ഒരു ഉവതേശമെ ഏൻ നിനക്ക് തരിനെ; തെയ്വ വശനത്തുക്ക് വുറോതമാ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാക്ക് എതിരാ നിൽപ്പേക്ക് ഇം വാക്കുകാട് നിനക്ക് ഉതവിയായ് ഇരുക്കട്ടെ.
നമ്പിക്കേൽ നല്ലെ പോരാട്ടമെ നടത്തിയോകോണും; കനേകം ശാച്ചികേക്ക് മില്ലോട് നിൻ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവോളെ തെയ്വം നിനക്ക് തന്തെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ള ഉശിരെ കുറിപ്പാ പുടിച്ചോകോണും.
മണേ തിമോത്തിയോശേ, നിൻകാൽ തന്തിരുക്കിനതയെല്ലാം പാതുകാപ്പാ വച്ചിര്; ഇന്താൻ അറിവ് ഒൺ കളവായി ചൊന്നവേരാകാട് പുത്തി കെട്ടെ ഏയിലെ കെട്ടുകയാം തെയ്വത്തുക്ക് മാനമെ കൊടാത്തെ പേച്ചുകാടാം വീയ് ഒറിയോണും.
നങ്കളിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽ നിൻകാൽ ഏത്തു തന്തിരുക്കിനെ അം നല്ലെ ഉവതേശങ്കാടെ കാത്തോകോണും.
മണേ തിമോത്തിയോശേ, എൻ ഉവതേശം, ഏൻ ഇരുന്ത് നടന്തത്, ഏൻ ചെയ്കേക്ക് നിനച്ചെ കാരിയം, എൻ നമ്പിക്കെ, ഏൻ മന്നിച്ച് വന്തെ രീതി, ആത്തിരം, കറുമമെ ഏത്തെടുക്കേക്കൊള്ളെ തകിതി ഒണ്ണതുകാടാം
പൊറുമേക്കൊള്ളെ എൻ വശനമെ നീ കാത്തതുനാലെ ഉലകമെ ബൂറാ ചോതനെ ചെയ്യിനെ ചോതനെ കാലത്തിൽ ഏനും നിന്നെ കാക്കും.
എനക്ക് നിൻ കാരിയങ്കാടെ തിക്കിലൊണ്ട്. ഇതി, ഏൻ നിനക്ക് മില്ലോട് ഒരു വാതലെ തുറന്ത് വച്ചിരുക്കിനെ; അതെ ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്. നിനക്ക് ഒരുത്തിനതാൻ തുറമൊണ്ട് ഒണ്ണാലും നീ എൻ വശനമെ കാത്തെ, എൻ നാമമെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടതുമില്ലെ.
അമ്പോളെ അവറളിൽ ഒവ്വൊരാക്കും വെളെള നിലെ അങ്കിയെ കൊടുത്തെ; അവറളവോലെ ചാകേക്കിരുക്കിനെ കൂട്ട് വേലക്കാറാളും ഏശുവിൽ നമ്പുനെ കൂട്ടാളികേം വന്ത് എണ്ണം തികേനെ വരേക്ക് കൊഞ്ചെ നേരംകൂടി കാത്ത് ഇരുപ്പേക്ക് ചൊല്ലിയെ.