20 എരശ്ത്തോശ് കൊരിന്തിൽ ഇരുന്തെ. തുറോപിമോശെ ഏൻ മിലേത്തോശ് എന്നാൻ നോയാളിയായ് വുട്ടുവന്തെ.
അതോഞ്ച് പവുലോശ് അതേനാവിലിരുന്ത് കൊരിന്തിയാ പട്ടണത്തുക്ക് പോയെ.
പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ കിരിശ്പ്പോശും അവൻ കൂരേലവേരാളും കരുത്താവെ നമ്പിയെ; കൊരിന്തിലും കനേമാളുകെ തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് നമ്പി വന്ത് രാടിപിരാടിയെ.
ഉടയാ ഏവലാളികയാനെ തിമോത്തിയോശാം എരശ്ത്തോശാം തനക്കുമിന്നേ മക്കതോനിയാവുക്ക് കടത്തിവുട്ടാലെ പവുലോശ് ആശിയാവിലേ ചിലനാ ഇരുന്തെ.
അവുടെ നുൺ കപ്പലിൽ ഓറി കിയോശ് തുരുത്തുക്ക് കിട്ടെ പോയെ; അങ്ക് നുൺ പിത്തുനാ ശാമോശ് തുരുത്തിലും മറുനാ മിലേത്തോശുക്കും എങ്കെ പോയെ.
മിലേത്തോശ് കൂറാ വച്ച് അവൻ എപശോശ് പള്ളീലെ മൂപ്പരുകാടെ ആളവുട്ട് വുളിച്ചെടുത്തെ.
ബെരോവായിലെ പുറോശ് മകൻ ശോപത്തിരോശും തെശലോനിക്കാവുകാറാ അരിശ്ത്തരുക്കോശും ശെക്കുന്തോശും തെർവാക്കാറൻ കായോശും തിമോത്തിയോശും ആശിയാവുകാറാ തുകിക്കോശും തുറോപിമോശും എങ്കാക്ക് മിന്നേ പോയെ.
[അവറെ ഇതെ ചൊല്ലിയതെന്തൊണ്ണാ എപശോശുകാറൻ തുറോപിമോശെ പവുലോശ് കൂട്ടത്തിൽ പട്ടണത്തിൽ വച്ചേ കണ്ടനാലെ അവനെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ ഏത്തിക്കാണുമൊൺ അവറെ നിനച്ചെ].
എനക്കും ശവകാട്ടുക്ക് ബൂറായും ഉറവാളിയായിരുന്തെ കായോശും നിങ്കാക്ക് വണക്കമെ ചൊന്നെ. പട്ടണത്തിലെ കങ്കാണിയാനെ എരശ്ത്തോശും അവൻ തമ്പിയാനെ കൊർത്തോശും നിങ്കാക്ക് വണക്കമെ ചൊന്നെ.