17 ഒണ്ണാ കരുത്താവ് എനക്ക് തുണനുൺ എനക്ക് വശനമെ മൊത്തമാ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ബൂറാ അതെ കോപ്പേക്കും എനക്ക് ചക്കിതിയെ തന്തെ; അകനെ ചാവിൽ നുൺ എനക്ക് വുടുതലും കിടച്ചെ.
അകനെ അവറാത്തുക്ക് മില്ലോട് നിക്കിനവോളെ എന്തെ ചൊൽവിളെ? ഏളതെ ചൊൽവിളെ? ഒൺ നിനച്ചി വരുത്തപ്പടുവാനില്ലെ; നിങ്കെ ചൊൽവിളത് എന്തൊൺ അന്നേരമേ നിങ്കാക്ക് തെയ്വം വായിൽ തരും.
പിരിയമാനെ തെയോപിലോശേ, നങ്കെ ഇടേൽ നടന്തെ ഒവ്വൊരു കാരിയങ്കാടപ്പത്തീം റൂപ്പു റൂപ്പാ എളുതുകേക്ക് പലെ ആളുകേം നോയ്ക്കെ.
എന്തൊണ്ണാ നിങ്കകാൽ എതിരാളിയായിരുക്കിനെ ഒരാക്കും നിങ്കളെ തടേകേക്കും മറുത്ത് ചൊൽകേക്കും കൂടാത്തെ വാക്കുകാടാം അറിവാം ഏൻ നിങ്കാക്ക് തരും.
അണ്ണേക്ക് റാവ് കരുത്താവ് പവുലോശുകാൽ വന്താലെ, “പേടിയാതെ ഇര്; നീ എരുശലേമിൽ എനക്ക് ശാച്ചിയാ ഇരുന്തവോലെ റോമിലും ശാച്ചിയാ ഇരുക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “ഇപ്പെ നീ പോ; അവൻ എകൂതാ ചാതികയല്ലാത്തവേരാ ഇടേലും രാശാവുകാട്ടുക്ക് മില്ലോടും ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് മില്ലോടും എൻ പേരെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ ആൾതാൻ അവൻ.
എരുശലേമിലൊള്ളെ നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ എന്നെ തൊല്ലെ ചെയ്യാതിരുക്കേക്കും നമ്പിക്കയാനവേരാക്കുചൂട്ടി ഏൻ കൊണ്ടോനെ ഉതവിയെ അവറെ നുറഞ്ചെ മനശോടെ ഏത്തെടുപ്പേക്കുംചൂട്ടി വായാതിനെ.
ഒണ്ണാ അവൻ എൻകാക്ക്, “എൻ ഇരക്കം നിനക്ക് മതി; എൻ ഇരക്കം നിൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലമേൽ തികഞ്ച് വരിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ചക്കിതി എന്നേത്തിൽ ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടഞ്ച് എൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലേൽ ഏൻ പെരുമപ്പടിനെ.
തെയ്വ മക്കളിൽ ഏൻ അപ്പുറാണി ഒണ്ണിരുന്താലും കിരിശ്ത്തുവുകാലെ എണ്ണി തിട്ടമാക്കുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമപത്തിയൊള്ളെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ പതവിയെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ.
എനക്ക് ചക്കിതിയെ തന്ത് എന്നെ നമ്പിക്കയാനവൻ ഒൺ കണ്ട് ഉടയാ വേലേക്ക് വുളിച്ചെടുത്തെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവുക്ക് ഏൻ നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
മകനേ തിമോത്തിയോശേ, കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ ഇരക്കത്തിൽ ഉറപ്പായിരിൻ.
അത്തുക്കുചൂട്ടിതാൻ ഏൻ ചരിയാനെ കുത്തവാളിവോലെ ചങ്കിലീൽ കിടന്ത് കറുമമടേനത്; ഒണ്ണാ തെയ്വ വശനമെ കെട്ടിയിടുകേക്ക് ആരുക്കും കൂടാത്ത്.
അന്തിയോക്കിയാവിലും ഇക്കോനിയാവിലും ലുശ്ത്തിറാവിലും വച്ച് അങ്കിളവേരാ എന്നയിട്ട് ചെയ്യെ ചിക്കയെല്ലാം നിനക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? ഒണ്ണാ ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ കറുമത്തിലിരുന്തെല്ലാം കരുത്താവ് എനക്ക് വുടുതലെ തന്തെ.
നീ എപ്പണും എല്ലാത്തുക്കും കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും; കറുമമെ അടേവേക്കൊണ്ണാ അടയോണും; നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നാ വേലേ ചെയ്യോകോണും; നീ ചെയ് വരിനെ തെയ്വ വേലേ ചെയ് മുടിക്കോണും.
നമ്പിക്കയാലെ അവറെ രാച്ചങ്കാടെ പുടിച്ചടക്കി, നീതിയെ നടത്തി, വാക്കെ നേടി, ശിങ്കംകാട്ടിലെ വായെ അടച്ചെ.
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
തെയ്വമെ നമ്പിനവേരാളെ അവറെ കറുമത്തിൽനുൺ കാപ്പാത്തുകേക്കും ഉടവുറെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു പിശയ്ക്കയും തെയ്വത്തിലെ അതികാരമെ വീയ് ഒറീകേം ചെയ്യിനെ