16 എല്ലാ വശനമും തെയ്വം വുട്ടെ മൂച്ചിലിരുന്ത് വന്തതുനാലെ തെയ്വ വേലേ ചെയ്യിനവൻ എല്ലാ നല്ലെ കാരിയത്തുക്കും ഒരുക്കപ്പട്ടാളും തികഞ്ചാളുമാളത്തുക്ക്
അത്തുക്ക് അവൻ, “അതുനാലെ മേലോകത്തുക്ക് ശിശിയനാനെ ഏളെ നീമപണ്ടിതനും ഉടയാ ചമ്പാത്തത്തിൽ നുൺ പുതുവനാം പശേതാം പുറത്തുക്ക് എടുക്കിനെ കൂരക്കാറൻവോലെ താൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “‘കൂരേ ചെയ്യിനവേരാ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ കല്ല് മൂലക്കല്ലായേയെ; ഇത് കരുത്താവുനാലെ നടമായെ; നങ്കെ കണ്ണുക്ക് അരിശുകവുമായിരുക്കിനെ’. ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതെ നിങ്കെ ഒരു കാലത്തിലും വാശിയാത്തതീൻ?
ഏശു അവറകാക്ക്, “പിന്നെ എകനനേ താവീത് ആത്തുമാവിൽ അവനെ കരുത്താവ് ഒൺ വുളിക്കിനത്?
അകനയായാ ഇകനയെല്ലാം നടക്കോണും ഒണ്ണൊള്ളെ തിരുവെളുത്തുകാട് എകനെ നടമാകും?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ തിരുവെളുത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനത് നടമാകിളത്തുക്കുതാൻ ഇതുകാടെല്ലാം നടന്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം ശിശിയരുകാട് എല്ലാരും ഏശുവെ വുട്ട് ഓടിമണ്ടിയേയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു ചൊല്ലിയത്, “തെയ്വ ചക്കിതീം തെയ്വ വശനമും തിക്കിനാത്തനാലെ താൻ നിങ്കെ നിച്ചനാതെ നടക്കിനത്.
“ഏൻ വുറോതികളേത്തിൽ നിനക്ക് അതികാരമെ തരിനതുവരേക്ക് നീ എനക്ക് വലത്തക്കോടിര് ഒൺ തെയ്വം എൻ കരുത്താവുകാൽ ചൊല്ലിയതെ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ താവീത് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
തിരുവെളുത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനത് എപ്പണും ചത്തിയം താൻ ഒൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. തെയ്വത്തിലെ വശനം കിടച്ചവേരാളെ തെയ്വം തേവാതികാടൊൺ വുളിച്ചിരുക്കിനതാനെ?
തിൻമെ ചെയ്യിനവനെല്ലാം വെളിച്ചത്തുകാക്ക് വുറോതമാ ഇരുക്കിനെ; അവറെ വെളിച്ചത്തുകാക്ക് വരിനതുമില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ അവറെ ചെയ്നടക്കിനെ കെട്ടെ ചെയ്തികയെ വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് അവറെ ആശിക്കിനതില്ലെ.
“മാളേ, ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാശെചൊല്ലി താവീത് തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ പലകേൽ പാടിയെ തെയ്വ വശനം നടമാകോണുമൊൺതാൻ.
അപ്പല്ലോശ് കരുത്താവിലെ വശിയെചൊല്ലി നന്തി പടിച്ചിരുന്താ താൻ; അവൻ ഉശാരായിരുന്ത് ഏശുവിലെ കാരിയമെ ചത്തിയമായ് കുരവുട്ടും നയമായും പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കുമെ; ഒണ്ണപ്പണും ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുകയെ മട്ടുംതാൻ അവനുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായത്.
നിങ്കാക്ക് തേവയാനെ കാരിയങ്കാടെ എല്ലാം മറച്ച് വയ്യാതെ പൊതു ഇടത്തിലും നിങ്കെ കൂരകാട്ടിലും വച്ച് ഏൻ നിങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചും ഉവതേശമെ തന്തുമിരുക്കിനതാനെ?
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം നിനച്ചതെ ഒണ്ണാം മറച്ച് വയ്യാതെ എല്ലാ കാരിയമാം നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
അകനെ ഒരു തീര്പ്പും നാതെ കലഞ്ച് പോയവോളെ പവുലോശ് അവറകാൽ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ,
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ വശനത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാട് വോറെ ഒള്ളവേരാ ചൊന്നെ ഒടിയോറെ പേച്ച് വാത്തകാടെ ഏത്തെടുക്കുകേം നങ്കെ നമ്പിക്കയാനെ പിശപ്പിൽ പേടിനാതെ പിശയ്ക്കേക്കും നങ്കാക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്യിനെ.
ഏളെ കാരിയമെ നോയ്ക്കാലും എകൂതനുക്ക് കനേകമായ് ഒണ്ട്; എല്ലാത്തുക്കും മുയ്ക്കമാ തെയ്വത്തിലെ നീമമെ അവറാത്തുക്ക് താൻ മുതെ ഏത്തു കൊടുത്തത്.
അതുമട്ടുമില്ലെ, തെയ്വം അവനെ, “നീതിമാനായ് കണക്കായ്ക്കെ” ഒൺ അവനുക്കുചൂട്ടി നാത്തെ ഒണ്ണാ അവനവോലെ നാമും നമ്പി നീതിമാൻമാരാകിളത്തുക്ക് നങ്കാക്കുചൂട്ടിതാൻ തിരുവെളുത്തിൽ അതെ എളുതിയിരുക്കിനത്.
ഒവ്വൊരാക്കും ആത്തുമാവ് വെളിപ്പടിനത് പൊതു നൽമേക്കുചൂട്ടിതാൻ.
എകൂതരല്ലാത്തവേരാളെ ഉടവുറെ നമ്പിക്കനാലെ തെയ്വമും മത്തും നിരപ്പാക്കും ഒൺ തെയ്വ പൊത്തകത്തിൽ മിന്നേക്കൂട്ടി ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ. അതുനാലെ “നിന്നോടെ മനിശെ മാനടവനുക്ക് ബൂറാ നൽമെ കിടയ്ക്കും” ഒണ്ണെ അം പുതുവൻ ചേതിയെ തെയ്വം അബുറാകാമുകാക്ക് മിന്നേ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
തങ്കളെ എതിരിട്ടു വരിനവേരാ തെയ്വ ചത്തിയത്തിലെ അറിവുക്ക് മനമെ തിരുപ്പുമൊണ്ണെ ആശയോടെ
വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽ; നല്ലെ കാലത്തിലും കെട്ടെ കാലത്തിലും ഒരിയ്ങ്കി ഇരുന്തോകോണും; പൊറുപ്പോടേം കെവുനമായും ചെയ്യിനത് കുത്തം താനൊണ്ണും അതുകാടെ വീയൊറിഞ്ച് നല്ലെ നടപ്പിൽ ഇരുന്ത് നടക്കോണുമൊണ്ണെ ഉവതേശമാം ചൊല്ലി അവറളെ ഉശാരേത്തുകേം ചെയ്യോണും.
നമ്പിക്കെ ഒണ്ണതു ആശിക്കിനത്തിലെ ഉറപ്പും കാണാത്തെ കാരിയത്തിലെ നിച്ചയമും താൻ.
അതുനാലെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചൊന്നതുവോലെ, “ഉണ്ണേക്ക് നിങ്കെ അവൻ ചത്തമെ കോക്കിനതൊണ്ണാ
തെയ്വത്തിലെ വശനം ഉശിരും ചക്കിതിയുമാനെ. ഇരണ്ടുകോടും ഉരുക്കൊള്ളെ ഏളെ വാളക്കാട്ടീം ഉരുക്കൊള്ളതും ഉശിരാം ആത്തുമാവാം ഉളുപ്പാണിയാം എലുമ്പകത്തിലെ കൊശുപ്പാം അറുത്തു മുറിക്കും വരേക്ക് തൊളിച്ച് പോനതും ഇതയത്തിലെ ചിന്തനകളാം ആശകളാം വെളിവാക്കിനതും താൻ.