20 ഒരു കൂരേൽ ചൊറുണത്തിലും വെള്ളീലും ചെയ്യെ ഏനവാനമേ നാത്തെ, മണ്ണിലും മരത്തിലും ചെയ്യെ ഏനവാനമും കാണും; ചിലത് നല്ലെ കാരിയത്തുക്കും ചിലത് മോശമാനെ കാരിയത്തുക്കും ഒള്ളതാൻ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “എനക്ക് ചാവർ പുടിച്ചതില്ലെ; ഏൻ എൻ തകപ്പനെ മാനിക്കിനെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ മാനം കെടുത്തിനെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തുകാക്ക് അകനെ കേൾവിയെ കോപ്പേക്ക് ചുണെ ഒള്ളത് ആരുക്ക്? എന്തൊണ്ണാ ഇത് ഒരു ഏനം തന്നെ കരുവെ പുടിച്ചാകാൽ “നീ എന്നെ ഇകനെ കരുവപ്പുടിച്ചത് എന്തുക്ക്?” ഒൺ കേൾവിയെ കോക്കിനവോലതാൻ.
എങ്കനേ തെയ്വത്തിലെ കൂട്ട് വേലക്കാറാ; നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ഒരു തോട്ടമും തെയ്വത്തിലെ കൂരേംതാൻ.
ഒണ്ണാ എല്ലാത്തുക്കും മീതേയാനെ ഇം ചക്കിതി എങ്കളിൽ നുൺ നാത്തെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ താൻ എങ്കാക്ക് കിടച്ചത്; ഒണ്ണാ എങ്കെ അം ചക്കിതി ഒള്ളെ മൺ പാനകാടുതാൻ.
എകൂതരല്ലാത്തെ നിങ്കളും ചുത്തമാനെ ആത്തുമാവിൽ എകൂതരാനെ നമ്പിക്കയാനവേരാകാൽ ചേന്ത് തെയ്വമിരുക്കിനെ ഒരു കെട്ടിടമായി കെട്ടപ്പട്ട് വരിനെ.
ഉശിരൊള്ളെ കൽ ഒണ്ണവോലെ നിങ്കളക്കൊണ്ട് തെയ്വം അവൻ പിശയ്ക്കിനെ കോയിലെ വേലെ ചെയ്യിനെ; ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമാനതും ആത്തുമീകെ ആകമെ ചെയ്വേക്കുചൂട്ടി അങ്ക് ചുത്തമാനെ പൂയാരിയേരുകാടായ് നിങ്കെ വേലെ ചെയ്യിനെ.