13 നങ്കെ നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ ആയാലും അവൻ നമ്പിക്കെ ഒള്ളാളായ് താൻ ഇരുക്കിനത്; ഉടയാ പുത്തിയെ മാത്തുകേക്ക് അവനുക്ക് കൂടാത്ത്; ഇത് നമ്പവേണ്ടെ ചൊൽ താൻ.
വാനമും പൂമീം മാറിപോകും; ഒണ്ണാ എൻ വശനം ഒരു കാലത്തിലും മാറാത്ത്.
ഒണ്ണാ അവറളിൽ ചിലവേരാ നമ്പുകേക്ക് കൂടാത്തവേരായാനതൊണ്ണാ എന്ത്? അതുനാലെ തെയ്വം ചൊല്ലിയെ വാക്ക് തവറി പോകുമീ?
അകനയൊണ്ണാ അം ചാതികാടെചൊല്ലി ചൊല്ലിയതെല്ലാം വുറുതാവായേയതീ? തെയ്വത്തിലെ വാക്കുകാട് എകനെ വുറുതാവാകും? എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ എകൂതരുകാടാം തെയ്വം തേടി എടുത്തതില്ലയേ?
അവൻ മകനും നങ്കെ കരുത്താവുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവും മത്തുമൊള്ളെ കൂട്ടായ്മേക്ക് നിങ്കളെ വുളിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ തെയ്വം നമ്പിക്കയാനവൻ താൻ.
നിങ്കളെ വുളിച്ചവൻ നമ്പുകേക്കാനവൻ ആയതുനാലെ അവൻ അതെ ചെയ് മുടിയ്ക്കും.
ഒണ്ണാ കരുത്താവു നമ്പുകേക്കാനവൻ ആയനാലെ അവൻ നിങ്കാക്ക് ചക്കിതിയെ തന്ത് കുറുപ്പുനാത്തായാനെ ഉരുമൻകാൽ നുണ്ണും കാപ്പാത്തും.
തെയ്വം വാക്കെ ചൊല്ലിയതും ചത്തിയമെ അടിച്ചതും മാറാത്ത്; ഇം ഇരണ്ടു കാരിയമാം നടമാക്കും; എന്തൊണ്ണാ തെയ്വത്തുക്ക് നരിയെ ചൊൽകേക്ക് കൂടാത്ത്; നങ്കാക്ക് മില്ലോട് വച്ചിരുക്കിനെ ആശെ ഉറുക്കമാ പുടിക്കേക്ക് രച്ചെ തേടി ഓടിവന്തെ നങ്കളെ ഇത് തയിരിയപ്പടുത്തിനെ.