7 പേടീലെ ആത്തുമാവെ നാത്തെ തെയ്വം തന്തിരുക്കിനത്; തെയ്വ ചക്കിതീലേം പിരിയത്തിലേം പൊറുപ്പിലേം ആത്തുമാവെ താൻ തെയ്വം നങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനത്.
പാമ്പുകാടാം തേളുകാടാം മെതിപ്പേക്കും എതിരാളിയാനവനുക്ക് ഒള്ളെ എല്ലാ ചക്കിതികാട്ടുക്കും മീതെ അതികാരമെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനെ; ഇതുകാടൊണ്ണും നിങ്കളെ നാശം വരുത്താത്ത്.
അമ്പോളെ അവാളേക്ക് പുത്തിവന്ത് ഉടയാളെ ചൊല്ലിയത്, ‘എൻ തന്താര് കൂരേലെ കൂലി വേലക്കാറാ തുൺ തീനെ എത്തിനാരത്തിൽ മീതീ വരുത്തിനെ; ഏൻ ഇങ്ക് പഞ്ചത്തുക്ക് കിടന്തു ചാനെ.
എൻ തകപ്പൻ നിങ്കാക്ക് തരുമൊൺ വാക്കെ ചൊല്ലിയതെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് കടത്തി വുടുക്കും. ഒണ്ണാ മീത് നുണ്ണൊള്ളെ ചക്കിതി നിങ്കളിൽ ഉറങ്കിനത് വരേക്ക് നിങ്കെ പട്ടണത്തിലേ താൻ ഇരുക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ കേട്ടവേരായെല്ലാം ഇകനെ നടന്തതെ കാൺമ്പേക്ക് അക്ക് പോയെ. അവറെ ഏശുവുകാക്ക് വന്തവോളെ മുനികാട് വുട്ടുപോയെ മനിശനെ കാൺങ്കേം ചെയ്യെ. അവൻ തുണിമണികാടെ ഇട്ട് നല്ലപുത്തീൽ ഏശുവിലെ കാൽകാൽ ഇരുക്കുകേം ചെയ്മതെ അവറെ കണ്ട് അരണ്ട് പറന്തേയെ.
നിമതിയെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് തന്ത് പോനെ; ഉലകത്തിൽ ഒള്ളതുവോലെ ഇല്ലെ. നിങ്കെ ഇതയം തേയ്ങ്കോവാനില്ലെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളേത്തിൽ വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വ ചക്കിതി കിടച്ചാലെ എരുശലേമിലും എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ശമരിയാവിലും എന്തുക്ക്, പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് നിങ്കെ എന്നെ വെളിവാക്കും.”
നശരായൻ ഏശുവെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിലും ചക്കിതീലും അവിശേകമെ ചെയ്യെ; തെയ്വം അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുന്തനാലെ അവൻ നൻമയെ ചെയ്യും; മുനി പുടിച്ചവേരാക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും എല്ലാ പണ്ണേക്കും പോയെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ഉശിരെ ഏൻ വലിയതൊൺ കെവുനിയാത്തെ; അത്തുക്ക് വിലയകൂടി കൊടുക്കിനതില്ലെ; തെയ്വ പിന്നിയമൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽ ഒൺ കരുത്താവ് ഏശുവുകാലിരുന്ത് കിടച്ചെ വേലയെ ഓയ്ക്കോണും ഒൺമട്ടും താൻ എനക്ക് ഇരുക്കിനത്.
അന്നേരം പവുലോശ് ഇകനെ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ, “നിങ്കെ എന്തനേ ചെയ്യിനത്? നിങ്കെ ഇകനെ കോന്ത് എൻ ഇതയമെ നോക വയ്ക്കിനതീ? എരുശലേമിൽ വച്ച് എന്നെ കെട്ടി ഇടുകേക്കേയല്ലെ, കരുത്താവ് ഏശുവിലെ നാമത്തുക്കുചൂട്ടി ചാവകൂടി എനക്ക് പിരിയം താൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എകൂതാ പള്ളീലെല്ലാം പോയ് അവറാത്തുക്ക് തണ്ടനേ കൊടുത്തും അവറളക്കൊണ്ട് തെയ്വ കുത്തമെ ചൊൽകേക്ക് കട്ടായം പുടിക്കുകേം ചെയ്യെ; അവറാത്തുകാക്കിരുന്തെ കിരുക്കുനാലെ അന്നിയെ പട്ടണമെല്ലാം പോയ് നമ്പിക്കക്കാറാക്ക് തണ്ടനയാം കൊടുത്തെ.
അത്തുക്ക് പവുലോശ്, “വലിയോരാനെ പെശിത്തോശേ, എനക്ക് കിരുക്കില്ലെ; ഏൻ ചൊല്ലിയതെല്ലാം ചത്തിയം താൻ; എന്തെ ചൊന്നതൊൺ എനക്ക് കെവുനമൊള്ളെ.
തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ നൽ വരം കിടച്ചാളും തെയ്വ ചക്കിതി നുറഞ്ച ആളുമാനെ തേവാനോശ് മനിശെ മാനടവനിടേൽ വലിയെ വലിയെ അടകാളമെ ചെയ്യെ.
അപ്പണും ശവുൽ പേടിനാതെ, “ഏശുവുതാൻ കിരിശ്ത്തു” ഒൺ വുളിച്ച് ചൊല്ലി തെമശ്ക്കോശിൽ പിശയ്ക്കിനെ എകൂതരെ മൂച്ചാട്ടമില്ലാതായ്ക്കെ.
അം ആശെ ഏൻ മാനം കെട്ടോവനോ ഒണ്ണൊള്ളെ പേടിയെ നാതയാക്കും. ഏശു നങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തെ ചെയ്യെ ഒൺ നങ്കെ നമ്പുനവോളെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തിരം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നങ്കെ പിശപ്പുക്ക് തരും. അകനെ ഇം കുണങ്കാടെല്ലാം നങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും.
അതുനാലതാൻ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ഉതവീലേ തെയ്വമെ ആത്തിരത്തോടെ “തകപ്പനേ” ഒൺ വുളിക്കേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചത്. മിന്നേ നങ്കെ നായപുറമാണമെ പേടിയോടെ പാലിച്ച് പിശയ്ക്കുമതാനേ?
നിങ്കെ നമ്പിക്കേക്ക് മനിശെ മാനടവൻ അറിവില്ലെ, തെയ്വ ചക്കിതിയേ താൻ അടിത്താനമായിരുക്കിളത്. എന്തൊണ്ണാ ഏൻ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയതും പടിയ്ക്കെ വച്ചതും വശപ്പടുത്തിനെ അറിവാലയില്ലെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് തന്തെ ചക്കിതിയാലതാൻ.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ പുറപ്പടിനത് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കുമൊള്ളെ ആത്തിരം, പിരിയം, അമതി, പൊറുപ്പ്, ഇരക്കം, കയ് അശഞ്ച് കൊടുക്കിനത്, നമ്പ്,
തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ഉതവീൽ വോറെ വേരാകാൽ നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ ആത്തിരമെ നിനച്ച് എങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതും അവൻതാൻ.
അകനെ ഉശിരൊള്ളെ കാലം ബൂറാ ചാവിലെ പേടീക്ക് അടിമയായിരുന്തവേരാക്ക് അവൻ വുടുതലെ കൊടുത്തെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ ചത്തിയമെ കേട്ട് നടക്കുകേം അക്കുമിക്കും കളങ്കം നാതെ പിരിയമോടെ ഇരുക്കുകേം ചെയ് ചുത്തമൊള്ളവേരാ ആയിരിൻ.
ആത്തിരത്തിൽ പേടിയില്ലെ; തികഞ്ച് കവിയിനെ ആത്തിരം പേടിയെ പുറത്താക്കിനെ; നങ്കെ പേടിക്കിനത് തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും ഒൺ നിനച്ച് താൻ; അകനെ പേടിക്കിനതൊണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ആത്തിരം നങ്കളിൽ തികഞ്ചതില്ലെ.