5 കവടം നാത്തെ നിൻ നമ്പിക്കെ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; അം നമ്പിക്കെ മുതെ നിൻ നുമുത്തി ലോവീശുക്കും പിന്നെ നിൻ നിള്ളെ ഊനിക്കാവുക്കും ഇരുന്തെ; നിനക്കും അം നമ്പിക്കെ ഒള്ളതൊൺ എനക്ക് ഉറപ്പൊള്ളെ.
നതാനിയേൽ ഉടയാകാക്ക് വരിനതെ ഏശു കണ്ടാലെ, “ഇതി, ഒരു കുറയും നാത്തെ മെച്ചക്കമാനെ ഇശ്രവേലിയൻ” ഒൺ അവനെ ചൊല്ലി ഏശു ചൊല്ലിയെ.
തിമോത്തിയോശ് ഒണ്ണെ ഒരു ശിശിയൻ പിശച്ചിരുന്തെ തെർവായ്ക്കും ലുശ്ത്തിറാവുക്കും പവുലോശ് പോയെ; കരുത്താവിൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തെ എകൂതാ ചാതീലെ പെൺമ്പുള്ളെ മകൻതാൻ അവൻ; ഒണ്ണാ അവൻ തന്താര് ഒരു കിരീക്കുകാറൻ താൻ.
അക്കിരിപ്പാ രാശാവേ, ഇതെല്ലാം നിനക്ക് തിക്കിനൊള്ളതുനാലെ പേടിനാതെ നിൻകാൽ ചൊല്ലാമില്ലേ; എന്തൊണ്ണാ ഇത് ആരുക്കും തിക്കിനാതെ നടന്തെ കാരിയമില്ലെ; എല്ലാരു കണ്ണുക്കും മില്ലോടുതാൻ ഇത് നടന്തത്; അതുനാലെ നീയും ഇതയെല്ലാം കണ്ടിരുക്കിനെ ഒൺ ഏൻ നിച്ചമാ നമ്പുനെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും ഏളതൊരു തീനിലും എൻ നമ്പിക്കയെ അശിങ്കപ്പടുത്താത്ത് ഒൺ ഏൻ ഉറച്ചിരുക്കിനെ. ഒണ്ണാ “ഏളതൊണ്ണാലും ഒരു തീൻ എന്നെ അശിങ്കമാക്കും” ഒൺ ഒരാ നിനച്ചാ അത് അവനെ അശിങ്കമാക്കും.
അതുവോലെ ചിലയാളുകെ ചിലനാളുകളെ നല്ലതൊൺ നിനയ്ക്കിനെ; ഒണ്ണാ ചിലയാളുകെ എല്ലാ നാളുകളാം നല്ലതാൻ ഒൺ നിനയ്ക്കിനെ; ഇം അവശിരത്തിൽ എന്തുനാലെ തങ്കെ ഇകനെ നിനയ്ക്കിനെ ഒൺ ഒവ്വൊരാക്കും ഉറപ്പൊണ്ടാകോണും; അത് വന്ത് മുയ്ക്കമാനതുതാൻ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കെ നല്ലെ കുണമുള്ളവേരാളും അക്കുമിക്കും ഉവതേശിക്കേക്ക് അറിവു നുറഞ്ചവേരാളും താൻ ഒൺ ഏൻ നമ്പുനെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം ചൊല്ലിയത്തിൽ ഉറപ്പോടെ നമ്പുകേം തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലുകേം ചെയ്യെ.
അതുനാലെ ഇം പൂമീൽ ആയിരുക്കിനവോളെ നങ്കെ ഉശിരോടിരുന്താലും ചത്താലും ഇം പൂമീൽ അതികാരമെ നടത്തിനെ മനിശരുകാടായാലും വാനത്തിൽ അതികാരമെ നടത്തിനെ തൂതരുകാടായാലും നങ്കെ പിശപ്പിൽ ഇപ്പെ നടക്കിനെ കാരിയങ്കാടായാലും ഇനി നടപ്പേക്കൊള്ളതായാലും ഇനി നടമാകേക്ക് പോനെ കാരിയങ്കാടായാലും ഏളെ ചക്കിതികളായാലും
കളങ്കം നാത്തെ പിശപ്പിലും അറിവിലും ഒറുപ്പാനെ മന്നിപ്പിലും മനശിരക്കത്തിലും നങ്കെ കളങ്കം നാത്തെ ആത്തിരത്തിലും തെയ്വ ആത്തുമാവാലേം എങ്കെ എങ്കളമേ തെയ്വത്തിലെ നല്ലെ വേലക്കാറാളായ് കാട്ടിയെ.
നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് ചുത്തമാനെ ഇതയം, നല്ലെ മനശിരക്കം, നിച്ചമാനെ നമ്പിക്കെ ഇതുകാട്ടിൽ നുൺ ഒണ്ടാനെ ആത്തിരം ഒണ്ടാളത്തുക്കുതാൻ ഏനീ കൽപ്പനേ ഇടിനത്.
നീ ഇം കാരിയമെ നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് റൂപ്പു റൂപ്പാ പടിയ്ക്കെ വച്ചാ നമ്പിക്കേലെ വശനത്തിലും നീ പടിച്ചു വന്തെ നല്ലെ ഉവതേശത്തിലും വളന്ത് നീ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ നല്ലെ വേലക്കാറൻ ആകും.
അതുനാലതാൻ ഏൻ ഇം കറുമമെല്ലാം അടേനത്; ഒണ്ണാ എനക്ക് വെക്കക്കേട് തോണതില്ലെ; എന്തുനാലയൊണ്ണാ ഏൻ ആരളെ നമ്പി ഇരുക്കിനേ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; എൻകാൽ ഏത്തു തന്തതെ കരുത്താവ് തിരുമ്പി വരിനതുവരേക്ക് പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുപ്പേക്ക് അവൻ ചക്കിതി ഒള്ളാതാൻ ഒൺ എനക്ക് ഉറപ്പുമൊണ്ട്.
അതുനാലെ നീ പടിച്ചതും നിനക്ക് ഉറപ്പായതുമാനെ കാരിയങ്കാട്ടിലേ നില നുണ്ണോകോണും.
ചേരെ എല്ലാരും വാക്കെ നേടാതെ നമ്പിക്കയാലെ ചത്തെ. ഒണ്ണാലും തൂലേൽ നുൺ അവറെ അതെ കണ്ടു പിരിയപ്പട്ടെ. ഉലകത്തിൽ തങ്കെ പുറനാട്ടുകാറാളും പരതേശികാടും ഒൺ ഏത്തു ചൊല്ലുകേം ചെയ്യെ.
പിരിയമാനവേരാളേ, എങ്കെ ഇകനെ ചൊന്നതൊണ്ണാലും രച്ചേചൊല്ലിയൊള്ളെ വൻ കാരിയങ്കാട് നിങ്കാക്ക് ഒണ്ടൊൺ എങ്കാക്ക് ഉറപ്പൊള്ളെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ ചത്തിയമെ കേട്ട് നടക്കുകേം അക്കുമിക്കും കളങ്കം നാതെ പിരിയമോടെ ഇരുക്കുകേം ചെയ് ചുത്തമൊള്ളവേരാ ആയിരിൻ.