10 ചാവെ തകർത്ത് ഉശിരാം എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ പിശപ്പാം നല്ലെ ചേതിനാലെ വെളിവായ്ക്കവനുമാനെ നങ്കെ രച്ചകൻ കിരിശ്ത്തു ഏശു വെളിപ്പട്ടതിനാലെ തെയ്വ ഇരക്കമെ വെളിവായ്ക്കിരുക്കിനെ.
നിൻ ഉടമ്പിൽ ഒരുത്തിനകൂടി ഇരുട്ടുനാതെ വെളിച്ചമായ് ഇരുക്കിനതൊണ്ണാ ഒരു തീമത്തിലെ വെട്ടം നിന്നേത്തിൽ വിളങ്കിനവോലെ നിൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ വെളിച്ചമാകും.”
അതുനാലെ അവൻ ഉടയാ തോട്ടക്കാറൻകാൽ, ‘പോയെ മൂണ് വരിയമും ഏൻ ഇം മരത്തിൽ പശമൊള്ളതീ ഒൺ നോയ്ക്കികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ ഒണ്ണാ ഇതുവരേക്ക് ഒണ്ണാം കാണതില്ലെ; അതെ വെട്ടി ഒറീൻ; അത് വന്തു ഇടമെ നാശമെ ചെയ്യാനെ’.
കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണെ രച്ചകൻ ഉണ്ണേക്ക് നിങ്കാക്കുചൂട്ടി താവീത് പട്ടണത്തിൽ പുറന്ത് ഇരുക്കിനെ.
എല്ലാ മനിശരുകാട്ടുക്കും വെളിച്ചമെ തരിനെ ചത്തിയത്തിലെ വെളിച്ചം ഉലകത്തുക്ക് വന്തുകിട്ടേയിരുന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “വശീം ചത്തിയമും ഉശിരും ഏൻതാൻ; ഏൻനാലെ അല്ലാതെ ആരുക്കും തകപ്പൻകാക്ക് പോകേക്ക് മുടിയാത്ത്.
ഒണ്ണാ ഏശു തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കും നമ്പിനതുനാലെ അവൻ നാമത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഉശിര് ഒണ്ടാളത്തുക്കുച്ചൂട്ടീം ഇതയെല്ലാം എളുതിയിരുക്കിനെ.
അവറെ അം പെൺമ്പുള്ളേകാൽ, “ഇനി നിൻ വാക്കുകാടുനാലെ നാത്തെ എങ്കെ നമ്പിനത്; ഇപ്പെ എങ്കാക്കേ കോക്കുകേം ഇം മനിശനേതാൻ മെച്ചക്കമാ ഉലകത്തിലെ രച്ചകൻ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാകേം ചെയ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാലും നിങ്കാക്ക് ഉശിരു കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് എൻകാക്ക് വരുകേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
തെയ്വം വാക്കെ കൊടുത്തതുവോലെ താവീത് വർളാട്ടിൽ നുൺ ഏശുവെ ഇശ്രവേലുക്ക് രച്ചകനായ് കൊടുത്തെ.
ഇശ്രവേലിലവേരാ ഉടവനുടവൻ പാപമെ വുട്ട് മനമെ തിരുപ്പുകേക്കും അവറെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്പ്പേക്കുംചൂട്ടി ഏശുവെ നങ്കാക്ക് തലവനായും രച്ചകനായും തെയ്വം ഉടയാക്ക് വലത്തക്കോട് ആയ്ക്കിവച്ചിരുക്കിനെ.
മാനമും മകത്തമുമൊള്ളെ നാശമാകാത്തെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി നല്ലതെ ചെയ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും.
ഇതുനാലെ നായപുറമാണം കൊണ്ട് ഒരു ഉവകാരമും നാത്തെ ഒൺ എങ്കെ ചൊന്നതില്ലെ; പകറം നായപുറമാണം തന്തത്തിലെ ഉന്നം മുടിവാക്കിനതുമട്ടും താൻ ചെയ്യിനത്.
അത് എകനയൊണ്ണാ നങ്കളെ പാപികയായ്ക്കെ നങ്കെ പശേ മനിശനെ ഏശുവും മത്തും ശിലുവേലെ ചാവുക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കിനവോളെ നങ്കാക്ക് പാപത്തിൽ നുൺ വുടുതൽ കിടയ്ക്കിനെ.
ചാവ് എന്നെ എതിരിയെ കടശീക്ക് നാശമാക്കും.
അതുനാലെ കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് ഒണ്ണുക്കും നായമിടുവാനുമില്ലെ; അവൻ വരിനവോളെ ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനത് എല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് കുടക്കുകേം മനിശെ മാനടവൻ ഇതയത്തിലെ ചിന്തനകാടെ വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്യത്തുക്കൊള്ളെ മാനം തെയ്വത്തിലിരുന്ത് കിടയ്ക്കും.
അതുനാലെ ഇം ഉടമ്പിൽ ഇരുക്കിനതുവരേക്ക് എങ്കെ പങ്കപ്പട്ട് നരങ്കിനെ; എന്തുനാലയൊണ്ണാ ഇം ഉലകത്തിലെ ഉടമ്പെ ഉരിഞ്ച് വയ്ക്കേക്കില്ലെ മേലോകത്തിലെ ഉടമ്പെ ഇടുകേക്കുതാൻ എങ്കെ ആശിക്കിനത്; അകനെ ചെയ്യിനവോളെ ചാകേക്കൊള്ളതെ ഉശിരാലെ പൊതിഞ്ചെടുക്കും.
നായപുറമാണമെ പാലിക്കിനതുനാലെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് നേരുമയാനവനാകേക്ക് നോക്കിനെ നിങ്കെ കിരിശ്ത്തുവുകാലെ കൂട്ടായ്മേൽ നുൺ അത്തേയെ; അകനെ നിങ്കളേ തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ നുണ്ണും അകന്തേയെ.
അവൻ നിങ്കളെ വുളിച്ചനാലെ നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ ആശെ എന്തൊണ്ണും തെയ്വ മക്കകാൽ നങ്കാക്കൊള്ളെ പങ്കിലെ മകിമേലെ വിലെ എപ്പേരുപ്പട്ടതൊണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കും ഏൻ വായാതിനെ.
അവൻ ചെയ് ഓയ്പ്പേക്ക് എടുത്തിരുന്തെ തീരുമാനമാനെ കിരിശ്ത്തുവെചൊല്ലിയൊള്ളെ അം മറുമം തെയ്വം എങ്കാക്ക് വെളിവായ്ക്കി തന്തെ.
അന്നേരം അം കുറുപ്പുനാത്താ വെളിപ്പട്ടുവരും; ഒണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശു വരിനവോളെ അവൻ വായിലിരുന്ത് വരിനെ മൂച്ചിൽ കുറുപ്പുനാത്താളെ കൊല്ലുകേം അവൻ വരിനവോളേലെ മകിമേലെ വെട്ടത്തിൽ കുറുപ്പുനാത്താളെ നാശമാക്കേം ചെയ്യും.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ നമ്പിക്കേൽ നങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കുമൊൺ വാക്കെ തന്തിരുക്കിനെ ഉശിരെചൊല്ലി നന്തി നൽവണം ചൊൽകേക്ക് കടത്തി വുട്ടാളും തെയ്വത്തിലെ ആശേൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ അപ്പോശ്ത്തലനുമാനെ പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ
നങ്കെ കരുത്താവ് ശാച്ചിയം നാലേം അവൻനാലെ തടങ്കലിൽ ഇരുട്ടറേലായെ എന്ന നിനച്ചും വെക്കമെ നിനയാതെ; ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ചക്കിതീൽ നല്ലെ ചേതീക്കുചൂട്ടിയൊള്ളെ കറുമത്തിൽ നീയും എൻ കൂട്ടത്തിൽ പങ്കുകാറൻ ആക്.
തെയ്വമാം ഉശിരോടിരുക്കിനവനുക്കും ചത്ത് മാണ്ടവേരാക്കും നായമിടിനെ കിരിശ്ത്തുഏശുവാം അവൻ വെളിപ്പടിനവോളേലെ അവൻ രാച്ചമാം ശാച്ചി നുറുത്തി ഏൻ നിനക്ക് ഏത്തു തരിനത്,
ഇനി എനക്ക് നീതീലെ കിരികിടം ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ; അത് നീതിയോടെ നായമിടിനവനാനെ കരുത്താവ് അണ്ണേക്ക് എനക്ക് തരും; എനക്ക് മട്ടും നാത്തെ അവൻ വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും താൻ.
മാനടവൻ മുച്ചൂട്ടുക്കും രച്ചേക്കുചൂട്ടിയൊള്ളെ തെയ്വ ഇരക്കം വെളിപ്പട്ടിരുക്കിനെ.
ചുത്തം നാത്തെ പിശപ്പാം ഇം ഉലക ചുകമാം വുട്ട് ഇം ഉലകത്തിൽ തിരിത്തിരമായും നീതിയോടേം തെയ്വത്തിലെ ചാമിക്കാറനായും പിശപ്പേക്ക് അം തെയ്വ പിന്നിയം നങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കും.
ഒണ്ണാ നങ്കെ രച്ചകനാനെ തെയ്വ ആത്തിരമും പിന്നിയമും വെളിപ്പട്ടവോളെ
തെയ്വത്തിലെ ചത്തിയമെ കേട്ട് അതെ ഏത്തെടുത്ത് നമ്പിക്കേൽ വന്തവോളെ നിങ്കാക്ക് വന്തെ തുമ്പേലെ പോരാട്ടമെ പൊറുമയാ ഏത്തെടുത്തതെ നിനച്ചോനിൻ.
നങ്കാക്ക് കിടച്ചതുവോലത്തെ അതേ വിലയൊള്ളെ നമ്പിക്കെ നങ്കെ തെയ്വത്തിലേം പാതുകാപ്പുകാറനായെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലേം നീതിനാലെ കിടച്ചവേരാക്ക് ഏശുകിരിശ്ത്തുവു പണ്ണക്കാറനും അപ്പോശ്ത്തലനുമാനെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ എളുതിനത്,
ഇകനെ ചെയ്യാ നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിക്കിനെ രാച്ചത്തുക്ക് മെതുവാ പോകാം.
ഉടയാ മകിമേലും നൽമേലും പങ്കുകാറൻ ആകേക്ക് തെയ്വം നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനെ. അവനെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ നങ്കെ അറിവുനാലെ തെയ്വത്തിലെ അരിശുകമാനെ ചക്കിതി നങ്കെ ഉശിരുക്കും തെയ്വ നമ്പിക്കക്കാറനായ് നങ്കെ പിശയ്ക്കിളത്തുക്കും തേവയാനതെല്ലാം നങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ അറിഞ്ചവോളെ വുട്ടൊറിഞ്ചെ ഇം ഉലകത്തിലെ നിച്ചം കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ പിന്നേം ചെയ്യതൊണ്ണാ അവറെ കടശി മിന്നേലതക്കാട്ടിലും ചരിയാനെ നാശമായോകും.
നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു ഇരക്കത്തിലും അറിവിലും വളന്തു വരിൻ. അവനുക്ക് ഇപ്പണും എപ്പണും എണ്ണണ്ണേക്കും മകത്തംതാൻ. ആമേൻ.
മിന്നോരു കാലത്തിലെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ ചൊല്ലിയതും നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനാനെ ഏശു ചൊല്ലിയതും അപ്പോശ്ത്തലരാനെ എങ്കകാലിരുന്ത് കിടച്ചതുമാനെ കൽപ്പനയെ നിങ്കെ നിനച്ചോകോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ഇം ഉശിര് വെളിപ്പട്ടേയെ; അതെ എങ്കെ കാൺങ്കേം അത്തുക്ക് ശാച്ചിയമെ ചൊൽകേം ചെയ്യിനെ. തകപ്പൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തതും എങ്കാക്ക് വെളിപ്പട്ടതും എണ്ണെണ്ണേക്കും ഉശിരോടിരുക്കിനാളപ്പത്തീം താൻ എങ്കെ നിങ്കകാക്ക് ചൊൽകേം ചെയ്യിനത്.
തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തിലെ രച്ചകനായ് കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനതെ എങ്കെ കണ്ട് ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലുകേം ചെയ്യിനെ.
പിന്നെ വൻ അതികാരമൊള്ളെ വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അത്തിലെ വെട്ടത്തിൽ പൂമി പളപളത്ത് മിനിയ്ങ്കെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ എന്തനേത്തൊൺ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് ഏൻ തെയ്വത്തിലെ തോട്ടത്തിലെ ഉശിരൊള്ളെ മരത്തിലെ കനിയെ തിൻബേക്ക് കൊടുക്കും.”
അതോഞ്ച് ചാവാം പാതാളമാം തീ പൊയ്യനുക്ക് തള്ളി ഇട്ടെ; ഇം തീ പൊയ്യൻതാൻ ഇരണ്ടാമത്തെ ചാവ്.
ഉശിരു മരത്തിൽ നുൺ കനിയെ തിൻബേക്കും പട്ടണത്തിലെ വാതൽ വശീക്ക് കടക്കിളത്തുക്കും ഉടവുറെ അങ്കികാടെ ചപ്പിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ.
“വരിൻ” ഒൺ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവും ഏശുവുക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ മണവാട്ടീം ചൊന്നെ; അതെ കോക്കിനവനും “വരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലട്ടെ; തവിക്കിനവൻ വരട്ടെ; ആശിക്കിനവൻ ഉശിര് തണ്ണിയെ മത്തം കുടിയ്ക്കട്ടെ.