4 പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
പിന്നെ അവൻ ഉടയാക്ക് ഇടത്തക്കോട്ടിലവേരാകാൽ, “ചാപ്പം കിടച്ചവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടു പിശാശീക്കും അവൻ തൂതരുകാട്ടുക്കും ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ തീ നരകത്തുക്ക് പോനിൻ.
അവറെ ഇകനെ, “തെയ്വ മകനേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? നേരത്തുക്ക് മിന്നേ എങ്കളെ അലക്കശ്ശിക്കേക്ക് വന്തതീ?” ഒൺ കതറി ചരിയാനതാ വുളിച്ച് കേട്ടെ.
അവൻ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “വലിയവനാനെ തെയ്വ മകൻ ഏശുവേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? തെയ്വമെ നിനച്ച് എന്നെ അലക്കശ്ശിക്ക വയ്യാതേൻ?” ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “ഉരുമൻ മിന്നൽവോലെ വാനത്തിൽ നുൺ അടീക്ക് ബൂശിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
“പാതാളത്തുക്ക് എങ്കളെ മുടുക്കി വുടുപ്പാനില്ലെ” ഒൺ ഉരുമൻകാട് ഏശുവുകാക്ക് കെഞ്ചി കെഞ്ചി കേട്ടെ.
നിങ്കെ പിശാശ് എന്നെ തകപ്പൻ മക്കതാൻ; നിങ്കെ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കെ ആശിക്കിനെ. അവൻ മുതയിരുന്തേ കുലകാറനായ് ഇരുന്തെ; അവനേത്തിൽ ചത്തിയം നാപ്പോയനാലെ ചത്തിയത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനതുമില്ലെ. അവൻ നരിയെ ചൊന്നവോളെ ചൊന്തെ പാശേൽ നുൺ എടുത്തു ചൊന്നെ; അവൻ നരിയെ ചൊന്നാളും അത്തിലെ തകപ്പനും താൻ.
എന്തൊണ്ണാ മരത്തിലേ ഇരുന്തെ കൊപ്പുകാടെ തെയ്വം മുറിച്ചനാലെ കാട്ടു മരത്തിൽ നുൺ കുടത്ത് ഒട്ടെ വച്ചെ നിങ്കളെ അം മരത്തിൽ നുണ്ണും മുറിച്ചൊറിയാത്ത് ഒൺ നിനയാതേൻ.
ഉടയാ ഒരേയൊരു മകനെ നങ്കെ മകിമെ ഒള്ളെ പിശപ്പുക്കുചൂട്ടി തന്തനാലെ, നങ്കെ പിശപ്പുക്ക് തേവയാനതെല്ലാം അവൻ ഉറപ്പായും തരുവിളെ.
നരിയെ പടിപ്പിക്കിനെ ഇം ആളുകളക്കാട്ടിലും പിലമും തുറവുമൊള്ളെ തൂതരുകാടുവോലേം കരുത്താവുക്ക് മില്ലോട് തെയ്വം നീമിച്ചെ അതികാരങ്കാടെ മാനം കെടുത്തി ചൊല്ലാപ്പോയെ.
മിന്നൊരു കാലത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തെ തെയ്വ നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാളെ തെയ്വം തണ്ടനെ കൊടാതെ വുട്ടതില്ലെ; അവൻ അവറെ ഇടേൽ വലിയെ തണ്ണിയെ വരുത്തിയെ; നീതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ നോകാവും വോറേ ഏളുവേരാളും വുടെ മീതി വന്തവേരാളെ മുച്ചൂടാം നാശമായ്ക്കെ.
തെയ്വമെ നമ്പിനവേരാളെ അവറെ കറുമത്തിൽനുൺ കാപ്പാത്തുകേക്കും ഉടവുറെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു പിശയ്ക്കയും തെയ്വത്തിലെ അതികാരമെ വീയ് ഒറീകേം ചെയ്യിനെ
പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം ഉരുമൻ മകൻതാൻ. എന്തൊണ്ണാ ഉരുമൻ മിന്നേപ്പുടിച്ച് പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ. ഉരുമൻ ചെയ്യിനെ കാരിയമെ നാതയാക്കുവച്ചൂട്ടിതാൻ തെയ്വ മകൻ വെളിപ്പട്ടത്.
കടലിലെ വൻ അലകാടടിച്ച് പതഞ്ച് എന്തിനെ പതവോലെ ചേരെ ചെയ്യെ വെക്കം കെട്ടെ ചെയ്തികാട് വെളിപ്പട്ട് വരിനെ. അവറെ വശി മാറി നടക്കിനെ വെള്ളികാടുവോലതാൻ. ചേരാക്കുചൂട്ടി തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഇരുട്ടതാൻ വച്ചിരുക്കിനത്.
തെയ്വം കൊടുത്തെ അതികാരത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ ഉടവനുടവൻ ഇടമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് പോയെ തൂതരുകാടെചൊല്ലി നിങ്കെ നിനച്ചോനിൻ. അവറളെ നായമിടിനെ അം ചരിയാനെ നാളേക്കുചൂട്ടി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചങ്കിലീൽ പടുത്തി ഇരുട്ടിൽ ഇട്ടിരുക്കിനെ.
അവറളെ വഞ്ചനെ ചെയ്യെ പിശാശെ ചീവാതീം നരി പലകപ്പാട്ടുകാറനും കിടക്കിനെ കെന്തകെ തീ പൊയ്യനുക്ക് ഉന്തിയിട്ടാകും; അവറെ എണ്ണേക്കും റാപ്പകൽ വൻ ചിക്കയടയും.