12 ഇം നരിയെ പടിപ്പിക്കിനെ ആളുകെ വില്ലിൽ അകപ്പട്ട് ചാവേക്കുചൂട്ടി പുറന്ത് ഇരുക്കിനെ പുത്തിനാത്തെ ചീവാതികാടുവോലതാൻ; അവറെ തിക്കിനാത്തെ കാരിയങ്കാട്ടുക്ക് തലയിട്ടു വില്ലിൽ അകപ്പട്ട് നാശമാ മണ്ണെ.
ഏശു പിന്നേം അവറകാക്ക്, “ഏൻ നിങ്കളെ വുട്ടു മണ്ടിനെ; നിങ്കെ എന്നെ തേടും; ഒണ്ണാ നിങ്കെ ഉടവൻ പാപത്തിലേ ചാകും. ഏൻ പോനാനുക്ക് നിങ്കാക്ക് വരുകേക്ക് മുടിയാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പാപത്തിലെ പുത്തീക്കൊത്തെ ആശെ പിരിയപ്പടുത്തുവെ പിശയ്ക്കിനവനുക്ക് അത്തിലേ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള നാശം കിടയ്ക്കും; തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ആശേ പിരിയപ്പടുത്തുവെ പിശയ്ക്കിനവനുക്കോ അത്തിലിരുന്ത് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിര് കിടയ്ക്കും.
ഇതുകാടെല്ലാം ഒരു തടവെ പുളങ്കിനത്തിലേ നാശമായ് മണ്ടിയോനതുകാടുതാനേ? ഇതുകാടെല്ലാം മനിശെ മാനടവൻ ഒണ്ടായ്ക്ക പുറമാണങ്കാടും ഉവതേശങ്കാടും താൻ.
ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളെ നിച്ചം കെട്ടെ നിനവിൽ നുൺ വുട്ടു നിക്കേം അവൻവോലെ നല്ലെ നടപ്പിലൊള്ളെ ആളുകെ ആകുകേം ചെയ്യുമൊണ്ണൊള്ളെ വലിയതും വിലയൊള്ളതുമാനെ വാക്കെ നങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
ഉടവുറളമേ നാശത്തുക്ക് അടിമയായ് ഇരുക്കിനവോളെ വോറേ ആളുകേക്ക് വുടുതലെ തരാമൊൺ വാക്കെ കൊടുക്കിനെ. അവറെ അടിമയായിരിക്കിനതൊൺ ഉടവറാത്തുക്കേ തിക്കിനാതിരുക്കിനവോളെ അവറെ വോറേ ആളുകെ വുടുതലെ കൊടുക്കിനത് എകനനേ?
ഒണ്ണാ ഇം ആളുകെ ഉടവുറാത്തുക്ക് തിക്കിനാത്തെ കാരിയമെ പത്തിയെല്ലാം കുത്തമെ ചൊന്നെ; അവറെ പുത്തിനാത്തെ ചീവാതികാടുവോലെ ഉടവനുക്കേ തിക്കിനൊണ്ടായെ കാരിയത്തിൽ ഉടവനമേ നാശമാക്കിനെ.