16 നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവു ചക്കിതിയാം വെളിപ്പടുത്തലാം നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയത് കിശവി കതെ കേട്ടതുനാലെ നാത്തെ, അവൻ മകിമെ എങ്കെ കണ്ണാരെ കണ്ടതുനാലതാൻ.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ രാച്ചത്തിൽ വരിനതെ കാണതുവരേക്ക് ഇന്നിക്കിനവേരാളിൽ ചിലവേരാ ചാകാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
ആറു നാളോഞ്ച് ഏശു പത്തിരോശാം ആക്കോവാം അവൻ തമ്പി ഓകന്നാനാം കൂട്ടിയെടുത്ത് ഒരു ഊയൻ മലേക്ക് പോയെ. അവറെ അങ്ക് തങ്കവാട്ടിലേയിരുന്തെ.
എന്തൊണ്ണാ മിന്നൽ കിശക്ക് നുൺ പുറപ്പെട്ട് പടിണാറ് പളപളക്കിനവോലതാൻ മനിശൻ മകൻ വരിനത്.
ഏശു ഒലിവ് മലേൽ ഇരുന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് മട്ടുമേ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “ഇം കാരിയങ്കാട് എപ്പെ നടക്കും ഒണ്ണും നിൻ വരവ് എപ്പെ ഒണ്ണും ഉലകം നാശമടഞ്ച് പോനത്തിലേം അടകാളം എന്തനേത്ത് ഒണ്ണും ചൊല്ലി തരോണും” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
അന്നേരം മനിശനായ് വന്താ അതികാരമോടേം തകത്തകെ ഒൺ നിക്കിനെ വെളിച്ചമായും വാനത്തിൽ വരുനതെ കാണും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏ, ഏൻതാൻ മനിശൻ മകൻ മീതിരുക്കിനവൻ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും” ഒണ്ണെ.
മുതയിരുന്തേ നടമാടിവന്തെ കാരിയങ്കാടെ കണ്ടവേരാളും നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നവേരാളും നങ്കകാൽ ചൊല്ലി തന്തതുവോലയൊള്ളെ കതെ എളുതുകേക്ക് അവറെ തുടയ്ങ്കത്.
അവറെ എല്ലാരും തെയ്വത്തിലെ വൻ ചക്കിതീലെ അരിശുകമെ കണ്ടാലെ ചരിയാനത്തിൽ വെമ്പിയേയെ. ഏശു ചെയ്യതെ കണ്ട് എല്ലാരും വെമ്പിയിരുന്തവോളെ അവൻ ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക്,
വശനം മനിശനിലെ ഉരുവത്തിൽ ഇരക്കമും ചത്തിയമും നുറഞ്ചവനായി നങ്കെ ഇടേൽ വന്ത് കുടിയിരുന്തെ. തകപ്പനിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ ഒണ്ണെ നിലേക്ക് അവനുക്ക് കിടച്ചെ മകിമയെ എങ്കെ കണ്ടെ.
നീ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കിളത്തുക്ക് നീ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കുംമേൽ ഒള്ളെ അതികാരമെ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ ചത്തവേരാ ഇടേലിരുന്ത് തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽ അവനുക്ക് ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിയതുനാലെ ഏശുവെ തെയ്വത്തിലെ മകൻ ഒൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാനെ.
രാട്ടിപിരാട്ടുകേക്ക് നാത്തെ കിരിശ്ത്തു എന്നെ കടത്തിവുട്ടത്; നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കുതാൻ; കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളെ ശിലുവേലെ ചക്കിതി നശിച്ച് കെട്ട് പോകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി ഏൻ മനിശെ മാനടവൻ പുത്തീൽ നാത്തെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത്.
എങ്കളോ ശിലുവയടഞ്ചെ കിരിശ്ത്തുവെ വുളിച്ച് ചൊന്നെ; ഒണ്ണാ അത് എകൂതരുക്ക് തടങ്കലും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് പുത്തി കെട്ടതുമാനെ.
അതുനാലെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് എല്ലാ ആത്തുമീകെ വരങ്കാടും കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കകാക്ക് വന്തവോളെ തെയ്വമെചൊല്ലിയൊള്ളെ മറുമമെ വൻ അറിവാലയോ കടിനമാനെ പേച്ച് വാത്തയാലോ നാത്തെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത്.
നിങ്കെ നമ്പിക്കേക്ക് മനിശെ മാനടവൻ അറിവില്ലെ, തെയ്വ ചക്കിതിയേ താൻ അടിത്താനമായിരുക്കിളത്. എന്തൊണ്ണാ ഏൻ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയതും പടിയ്ക്കെ വച്ചതും വശപ്പടുത്തിനെ അറിവാലയില്ലെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് തന്തെ ചക്കിതിയാലതാൻ.
എങ്കെ വോറാളുകളവോലെ തെയ്വ വശനം ആതായത്തുക്കുചൂട്ടി ചൊന്നെ ആളുകയില്ലെ, ഒണ്ണാ നല്ലെ മനശോടേം തെയ്വം കടത്തിവുട്ടെ ആളുകയായ് തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊന്നെ.
അത് മട്ടുമില്ലെ മാനമെ കെടുക്കിനതും ആരുക്കും തിക്കിലാത്തതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ എങ്കെ വുട്ടൊറീനെ; എങ്കെ വഞ്ചനെ ചെയ്യുകയോ തെയ്വ വശനമെ കോട്ടിമാട്ടുകയോ ചെയ്യിനതില്ലെ; എങ്കെ ചത്തിയമെ മട്ടുംതാൻ ചൊല്ലും ഒണ്ണൊള്ളത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചി; അകനെ എങ്കെ നമ്പുകേക്കാനവേരാ ഒൺ വോറെ വേരാക്ക് ഉറപ്പാക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
നങ്കെ ഇനി കുഞ്ചിക്കാടുവോലെ പിശപ്പാനില്ലെ. തങ്കളേ ഒണ്ടായ്ക്കി എടുക്കിനെ കോളാരിലും മാനടവനെ വഞ്ചനവലക്കാരമെ ചെയ്യിനവേരാ ചൊന്നെ ഉവതേശമെ കേട്ട് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കും കാത്തിൽ ഉലേനെ ആളുകെ ആവാനില്ലെ.
ഉലകത്തിലെ മുച്ചൂടാം ഉടയാ ചൊൽപ്പടീക്ക് കുടക്കുവേക്കാനെ തെയ്വം ഉടയാ ചക്കിതീൽ പുശു മനിശരായെ നങ്കളെ ഉടയാ മകിമെ ഒള്ളെ ഉടമ്പുവോലെ ഉരുവപ്പെടുത്തും.
അതക്കാട്ടി കരുത്താവാനെ ഏശു വെളിപ്പടിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് എങ്കളിലെ ആശേം പിരിയമും എങ്കാക്ക് പെരുമപ്പടിളെ നിലമേൽ നേട്ടമൊണ്ടാകേക്ക് കാരണക്കാറാളും നിച്ചമായും നിങ്കതാൻ.
കുറുപ്പുനാത്താ ഉരുമനിലെ ചക്കിതിയോടെ വന്ത് തെയ്വം താൻ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനെ ഒൺ തോണെ നിലമേൽ അരിശുകങ്കാടാം അടകാളങ്കാടാം കാട്ടും.
മനിശെ മാനടവനുക്ക് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കും ഏയിലെ കെട്ടുകേക്ക് ഉതവിയാനെ നരി കതകാടാം അത്തം കാണാത്ത വർളാടാം ചൊല്ലി നേരമെ കളേവാനില്ലെ ഒൺ നീ അവറകാൽ ചൊല്ലോണും. ഇകത്തെ ഏയ്ല കെട്ടുകെ തെയ്വത്തിലെ കാരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ഉതവിയാനതില്ലെ. ഒരാ തെയ്വത്തിൽ നമ്പിയാ മട്ടുംതാൻ തെയ്വ കാരിയമെ ചെയ്വേക്കാകും.
നമ്പിക്കേക്ക് തേവനാത്തെ കെട്ടു കതകാടെ കോപ്പേക്ക് നീ നിന്നമേ കൊടാതെ അത്തിൽ നുണ്ണും നീ മാറിയോകോണും. തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനത്തുക്ക് ഓയ്ക്കമാനെ നിലേൽ നീ നിന്നമേ പടിയ്ക്കെ വയ്.
എകൂതര് നരി കതേക്കും മെച്ചക്കമാനതെ വുട്ടൊറീനവേരാ കൽപ്പനേക്കും ചെവിയെ കൊടാതിരുപ്പേക്ക് അവറളെ കട്ടായമാ വിലക്കോണും.
ഇം നരിയെ ചൊന്നവേരാ അവറെ പണെ കൊതീൽ നിങ്കകാൽ നരി കതയെ ചൊല്ലി ചമ്പാരിക്കിനെ; അവറെ ചെയ്യെ തവറുക്കൊള്ളെ തണ്ടനെ അവറാത്തുക്കു കണ്ടിപ്പാ കിടയ്ക്കും.
തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തിലെ രച്ചകനായ് കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനതെ എങ്കെ കണ്ട് ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലുകേം ചെയ്യിനെ.
ആതാമിലിരുന്ത് ഏളാമത് കാൽ വശിക്കാറനാനെ കാനോക്കും ചേരളെചൊല്ലി, “ഇതി, എല്ലാരാം കുത്തം വിതിപ്പേക്ക് കരുത്താവ് ആയിരമായിരം ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരും ഒണ്ണും
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.