10 അതുനാലെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാടേ, നിങ്കളെ എന്തുക്കുചൂട്ടി വുളിച്ചതൊണ്ണും എന്തുക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തെ ഒണ്ണും ഒള്ളെ ഉറപ്പുള്ളവേരാ ആയിരുന്താ നിങ്കെ തവറി പോകാത്ത്.
“വുളിച്ചെടുത്തവേരാ കനേകം ഒണ്ണാ പുറിച്ചെടുത്തവേരാളോ ചുരുക്കം” ഒൺ ചൊല്ലി ഏശു നുറുത്തിയെ.
ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ തെയ്വം അവറാത്തുക്ക് ചെയ്യത് അവറെ വീയ് ഒറിഞ്ചാലും അവറെ വലിയെ തമുത്തരുകാടെ തെയ്വം പുറിച്ചെടുത്തനാലെ എകൂതര് അവനുക്ക് പുടിച്ചവേരാതാനെ? എന്തൊണ്ണാ ഉടയാളിലെ ആത്തിരത്തുക്ക് തെയ്വം ആരയൊണ്ണാലും വുളിച്ചാ അവൻ അവറളെ വീയ് ഒറിയാത്തുതാനെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ ഉറപ്പൊള്ളെ അടിത്താനം എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിൽക്കിനെ; “കരുത്താവുക്ക് ഒള്ളവേരാളെ അവനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “കരുത്താവ് നാമത്തിൽ ഉടവുറെ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവനെല്ലാം നിച്ചനാത്തെ വശിയെ വുട്ട് അകന്തോകോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ ഇം വശനത്തിലേ മുത്തിരേ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”
നിങ്കെ ഒവ്വോരാളും കാത്ത് ഇരുക്കിനതെ നേടിളത്തുക്ക് ഇം ഉശാരെ നിലെ നുറുത്തോണും ഒൺ എങ്കെ ആശിക്കിനെ.
ഇം കാത്തിരുപ്പ് ചക്കിതി ഒള്ളതും ഉറപ്പൊള്ളതും താൻ; അത് നങ്കളെ പരിശുത്തമാനെ ഇടത്തുക്ക് മില്ലോട് തൂയ്ക്കിട്ടിരുക്കിനെ തിരച്ചീലേക്ക് അകത്തുക്ക് കൊണ്ടോനെ.
ഒരു മനിശൻ തെയ്വ പുറമാണത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ അത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടന്താലും ഏളതേലും ഒരു കാരിയത്തിൽ കുറവ് വന്താ അവൻ നായപുറമാണത്തിലെ എല്ലാ കാരിയത്തുക്കും കുത്തക്കാറൻ ആയോനെ.
തകപ്പനാനെ തെയ്വം മുൻ അറിവെ തന്തതുവോലെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടപ്പേക്കുചൂട്ടീം അവൻ ഇലത്തത്തിൽ ചുത്തമാകേക്കുചൂട്ടീം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ തെയ്വ മക്കയായ് പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് ഇരക്കമും അമതീം കനത്ത് കനത്ത് വരട്ടെ.
അതെ നമ്പുനെ നിങ്കാക്കൊള്ളെ അവകാശം ഇപ്പണേ ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ. തെയ്വം തരിനെ പിലത്തിൽ ഉടവൻ ഉടവൻ പുതുവൻ പിശപ്പെ കടശിക്കാലം വരെ കാത്തുവരിനെ നിങ്കാക്ക് അതെ കടശിനാ കാൺമ്പേക്കാകും.
ഉടയാ മകിമേലും നൽമേലും പങ്കുകാറൻ ആകേക്ക് തെയ്വം നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനെ. അവനെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ നങ്കെ അറിവുനാലെ തെയ്വത്തിലെ അരിശുകമാനെ ചക്കിതി നങ്കെ ഉശിരുക്കും തെയ്വ നമ്പിക്കക്കാറനായ് നങ്കെ പിശയ്ക്കിളത്തുക്കും തേവയാനതെല്ലാം നങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ നമ്പിക്കയോടെ നല്ലെ മനശും നല്ലെ മനശോടെ അറിവും
അതുനാലെ പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കെ അന്നാളേക്ക് കാത്ത് ഇരുക്കിനതുനാലെ നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ നോട്ടത്തിൽ ചുത്തമൊള്ളവേരായായും കുത്തം നാത്തവേരായായും അവൻകാൽ അമതി ഒള്ളവേരാളായും ഇരുക്കുവേക്കു നിങ്കെ മുടിവുക്ക് ഒത്തവോലെ നോക്കോണും.
ഒണ്ണാ പിരിയമാനവേരാളേ, അവനെ ചൊല്ലി നിങ്കെ നയമാ തിക്കിനൊള്ളവേരായായി നിങ്കളമേ ചൂതാനമാ ഇരിൻ. അകനയൊണ്ണാ നിങ്കെ നിച്ചം കെട്ടെ ഇം ആളുകെ വശീൽ പോകാതേം നിങ്കെ ഉറപ്പാനെ ഇടത്തിൽനുൺ ബൂന്ത് പോകാതേം ഇരുക്കും.
ബൂശാതെ നിങ്കളെ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുന്ത്, കളങ്കം നാതെ പിരിയമാ തെയ്വത്തിലെ മകിമേൽ നുറുത്തുകേക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളെ,
ഉശിരു മരത്തിൽ നുൺ കനിയെ തിൻബേക്കും പട്ടണത്തിലെ വാതൽ വശീക്ക് കടക്കിളത്തുക്കും ഉടവുറെ അങ്കികാടെ ചപ്പിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ.