6 ഒണ്ണാ ചൊന്തെ ചുകത്തുക്ക് ആശയോടെ ഇരുക്കിനെ തൂക്കാലിച്ചി ഉശിരോടിരുക്കിനെ ഒണ്ണാലും അവെ ചത്താതാൻ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര് ചത്തവേരാ ചത്തവേരാളെ പൂത്തിടട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അതോഞ്ച് ഏൻ എൻകാലേ; നിനക്ക് ബൊകാലത്തുക്ക് തേവയാനെ തീനാം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമാം ചമ്പാരിച്ചു വച്ചിരുക്കിനെ; അമതിയാ ഇരുന്ത് തുൺ കുടിച്ച് പിരിയമടയാം’ ഒൺ ചൊല്ലും.
കൊഞ്ചനായോഞ്ചതും ഒശുവി കുണേൻ ഉടയാക്ക് കിടച്ചെ പങ്കെല്ലാം വിത്ത് കിടച്ചെ അണയെ എടുത്ത് അങ്ക് നുൺ തുലേലെ ഒരു ഇടത്തുക്ക് പോയ് നിച്ചംകെട്ട് പിശച്ച് അണകാടെ ബൂറാ ചെയ് ചപ്പടിച്ചെ.
എൻ മകൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ അവൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെ; അവൻ അറന്താതാൻ ഒണ്ണാ കണ്ടു കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അകനെ അവറെ തുൺ കുടിച്ച് പിരിയമോറുകേക്ക് തുടയ്ങ്കെ.
ഒണ്ണാ ഇം നിൻ നുമ്പി ചത്താതാൻ; ഇപ്പെ അവൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെ; അവൻ അറന്ത് പോയാ താൻ; ഇപ്പെ അവനെ കണ്ടു കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ. അതുനാലെ നിച്ചമാ നങ്കെ പിരിയമടേളതാൻ.’”
പണക്കാറനാനെ ഒരു മനിശൻ ഇരുന്തെ; അവൻ എപ്പണും ചരിയാനെ വിലയൊള്ളെ നയമാനെ തുണിയെ ഇട്ട് നന്തി പിശയ്ക്കുമെ.
ഇല്ലെ, പിന്നെ എന്തെ കാൺമ്പേക്ക് പോയെ? പളപളത്ത് മിന്നിനെ നയമാനെ തുണി ഇട്ടവനമോ? പളപളെ മിനുങ്കിനെ അല്ലാരിയൻ തുണിയെ ഉടുത്ത് നടന്ത് നന്തി പുളച്ച് പിശയ്ക്കിനവേരാ രാശകൊട്ടാരത്തിൽ താനെ.
മിന്നേ നിങ്കെ ചൊല്ലെ മീരിനവേരാളും പാപമെ ചെയ്യിനവേരാളുമായിരുക്കുമെ. അതുനാലെ നിങ്കെ തെയ്വത്തുകാലെ നമ്പിക്കേൽ ചത്തവേരായായിരുന്തെ.
ചൊല്ലെ മീരിനവേരാളായ് തെയ്വത്തിലെ നമ്പിക്കേൽ ചത്തവേരാളായെ നങ്കളെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ കൂട്ടത്തിൽ ഉശിരെ തന്ത് എത്തിയെ; തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ താൻ നിങ്കെ രച്ചിക്കപ്പട്ടിരുക്കിനത്.
അകനെ വെളിച്ചം വരിനവോളെ എല്ലാരുക്കും എല്ലാം തിക്കിനൊണ്ടാകും. അതുനാലതാൻ, “ഉറങ്കിനവനേ, അയന്ത് ചത്ത് കിടക്കിനവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് എന്തിൻ; അന്നേരം കിരിശ്ത്തു നിനക്ക് വെളിച്ചമെ തരും” ഒൺ ചൊല്ലി ഇരുക്കിനത്.
നിങ്കളിലെ പാപെ കുണംനാലേം ഉടമ്പിൽ പരിച്ചേതനെ നാതയിരുന്തനാലേം നിങ്കെ ഒരു കാലത്തിൽ ചത്തവേരായായിരുന്തെ; ഒണ്ണാ തെയ്വം ഇപ്പെ നിങ്കളെ കിരിശ്ത്തുവും മത്തും പിശയ്ക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ; തെയ്വം നങ്കെ പാപങ്കാടെ എല്ലാം മന്നിച്ച് തന്തിരുക്കിനെ.
കൂര കൂരേൽ നിരയ്ങ്കി നടന്ത് പാപത്തുക്ക് അടിമയാനതും നിച്ചനാത്തെ കിടത്തേക്ക് ആശയോടെ ഇരുക്കിനതും
ഒരു തടങ്കലും നാതെ ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കെ തുൺ കുടിച്ച് തികിളിച്ച് പിശച്ചെ. നിങ്കെ മനശീൽ ആശിച്ചെ കാരിയമയെല്ലാം ചെയ്യെ. അറുക്കേക്ക് മാടെ വളത്തിനവോലെ നായമിടിനെ നാത്തേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ നിങ്കളമേ വളത്തിയിരുക്കിനെ.
അവെ ഉടയാളമേ മകിമപ്പടുത്തി തികിളിച്ചെ നിലേക്ക് തകുന്തെ തണ്ടനയാം കവലയാം അവേക്ക് കൊടിൻ. ‘ഏൻ രാശാത്തിയായ് ഇരുക്കിനെ. ഏൻ തൂക്കാലിച്ചി നാത്തെ; എനക്ക് ഒരു കാലത്തിലും കവലെ ഒണ്ടാകാത്ത്’ ഒൺ അവെ ഇതയത്തിൽ ചൊന്നെ.
ശർത്തീശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, തെയ്വത്തിലെ ഏള് ആത്തുമാവുകാടും ഏളു വെള്ളികാടും ഒള്ളാ ചൊന്നത്, നിൻ ചെയ്തികയെ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. ഉശിരൊള്ളാ ഒൺ നിനക്ക് പേരൊള്ളെ ഒണ്ണാലും നീ ചത്താതാൻ.