21 മുകറെ നോക്കാതെ തീര്പ്പിടോണും ഒണ്ണും മുൻ വിതി നാതെ ഇം കാരിയമെ പാലിക്കോണും ഒണ്ണും തെയ്വമാം കിരിശ്ത്തു ഏശുവാം പുറിച്ചെടുത്തെ തെയ്വ തൂതരുകാടാം ശാച്ചി നുറുത്തി ഏൻ നിൻകാൽ ഒപ്പണയ്ക്കിനെ.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
പിന്നെ അവൻ ഉടയാക്ക് ഇടത്തക്കോട്ടിലവേരാകാൽ, “ചാപ്പം കിടച്ചവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടു പിശാശീക്കും അവൻ തൂതരുകാട്ടുക്കും ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ തീ നരകത്തുക്ക് പോനിൻ.
ഇം ഒത്തുകാറാ ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “എശമാനനേ, നീ ചൊൽകേം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കേം ചെയ്യിനെ കാരിയങ്കാട് ചരിതാൻ ഒണ്ണും നീ മുകറെ നോക്കാതെ തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ മെച്ചക്കമാ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കേം ചെയ്യിനെ ഒണ്ണും എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ മനിശനായ് വന്താളും അവനെ ചൊല്ലി വെക്കപ്പടും; മനിശനായ് വന്തെ ഏൻ എൻ മകത്തത്തിലും തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ മകത്തത്തിലും ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ അവനപ്പത്തീം വെക്കപ്പടും.
അതുനാലെ ഇപ്പെ ഇരുന്ത് എങ്കെ ആരാം മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ വിലയിരുത്തിനതില്ലെ; ഒരു കാലത്തിൽ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ ഇതുവോലതാൻ കണ്ടിരുന്തത്; ഒണ്ണാ ഇനിയിരുന്ത് എങ്കെ മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ ഇല്ലെ കാണത്.
ഇം എളുത്തെ നമ്പിക്കയാനവേരാമുച്ചൂട്ടുകാലും വാശിച്ചു കോക്കെ വയ്ക്കോണും ഒൺ കരുത്താവിലെ നാമത്തിൽ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
എല്ലാത്തുക്കും ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ തെയ്വത്തിലേം പൊന്തിയോശ് പീലാത്തോശുക്ക് മില്ലോട് ഉടയാ ആരൊൺ വെളിപ്പടുത്തിയെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവാം ശാച്ചി നുറുത്തി
നീ ഇം കാരിയമെ എല്ലാം അവറാത്തുക്ക് എപ്പണും നിനയ്ക്കെ വയ്ക്കോണും; കോക്കിനവനെ നാശമെ ചെയ്യതും ഒരു കുണമും നാത്തതെ ചൊല്ലി ഏയിലെ കെട്ടിനവനുക്ക് തെയ്വ പാതപീടത്തിൽ താക്കലെ കൊടുക്കോണും.
തെയ്വമാം ഉശിരോടിരുക്കിനവനുക്കും ചത്ത് മാണ്ടവേരാക്കും നായമിടിനെ കിരിശ്ത്തുഏശുവാം അവൻ വെളിപ്പടിനവോളേലെ അവൻ രാച്ചമാം ശാച്ചി നുറുത്തി ഏൻ നിനക്ക് ഏത്തു തരിനത്,
തെയ്വം കൊടുക്കിനെ അറിവ്, മുതെ ചുത്തമും പിന്നെ നിമതീം എളിമേം ഇനിയൊള്ളവേരാ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനശെ വയ്ക്കിനാളും എപ്പേരുപ്പട്ടെ പിന്നിയമൊള്ളാളും എല്ലാരുക്കും നല്ലതെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ മനശൊള്ളാളും ഏളെ മനിശനാം പുറിച്ച് കാണാത്താളും കള്ളത്തരം നാത്തതുമായിരുക്കും.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
തെയ്വം കൊടുത്തെ അതികാരത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ ഉടവനുടവൻ ഇടമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് പോയെ തൂതരുകാടെചൊല്ലി നിങ്കെ നിനച്ചോനിൻ. അവറളെ നായമിടിനെ അം ചരിയാനെ നാളേക്കുചൂട്ടി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചങ്കിലീൽ പടുത്തി ഇരുട്ടിൽ ഇട്ടിരുക്കിനെ.
തെയ്വ കോപത്തിലെ പാത്തിരത്തിൽ തണ്ണിയെ കലത്താതെ പകുത്തിരുക്കിനെ കിരുക്ക് തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കെ വേണ്ടിയിരുക്കും; ചുത്തമാനെ തൂതരുകാട്ടിലേം കുഞ്ചി ആട്ടിലേം മില്ലോട് തീ കെന്തകത്തിൽ അവന് തണ്ടനെ ഏൽക്കും.