11 ഉളന്താരിച്ചികയാനെ തൂക്കാലിച്ചിയേരെ അം കൂട്ടത്തിൽ നുൺ മാത്തിയാകോണും; എന്തൊണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് വെരി പുടിച്ചാപ്പിലെ കിരിശ്ത്തുവെ വുട്ടകന്ത് ആണെടുപ്പേക്ക് ആശേ വയ്ക്കിനെ.
ഇകത്തവേരാ ആൺപെൺ എടുപ്പാനില്ലെ ഒണ്ണും ചത്തിയത്തിലെ അറിവു കിടച്ച് നമ്പിക്കേൽ ആയവേരാക്ക് ചോത്തിരത്തോടെ തിൻബേക്ക് തെയ്വം പടച്ച് പകുത്തെ തീൻകാടെ ഒറിഞ്ച് പോടോണും ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ.
അവറെ മുതെ എടുത്തെ തീരുമാനത്തിലിരുന്ത് അകന്ത് പോനനാലെ അവറാത്തുക്ക് നായവിതി ഒണ്ടാകും.
അതുനാലെ ഏൻ ചൊന്നത്, ഉളന്താരിച്ചിയേരാനെ തൂക്കാലിച്ചി പിന്നേം ആണെടുത്ത് തായേരായ് ഇരുന്ത് കൂരെ കാരിയമെ നോയ്ക്കി നടത്തി നിച്ചനാതെ കുരവുടുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം എതിരാളികേക്ക് കൊടാതേൻ ഒൺ താൻ.
അറുവതു വരിയം ആകാത്താളും ഒരേ ആണിലേ ഇരാത്താളുമാനെ തൂക്കാലിച്ചിയേരെ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുക്കിളെ കൂട്ടത്തിൽ കൂട്ടുവാനില്ലെ.
ഒരു തടങ്കലും നാതെ ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കെ തുൺ കുടിച്ച് തികിളിച്ച് പിശച്ചെ. നിങ്കെ മനശീൽ ആശിച്ചെ കാരിയമയെല്ലാം ചെയ്യെ. അറുക്കേക്ക് മാടെ വളത്തിനവോലെ നായമിടിനെ നാത്തേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ നിങ്കളമേ വളത്തിയിരുക്കിനെ.
ഇം നരിയെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാ രച്ചപ്പടോണും ഒൺ ആശെ ഇരുക്കിനതും ഒണ്ണാ മനശുറപ്പ് നാത്തതുമാനെ ആളുകെ കോളാരാ ചൊല്ലി കുടുക്കി ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു അവറളെ അകപ്പടുത്തിനെ.
അപ്പിണിലെ നിച്ചം കെട്ടെ നടപ്പിലെ കിരുക്ക് തണ്ണിയെ എല്ലാ മാനടവൻകാടും കുടിച്ച് തലക്കിരുമ്പായെ; പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട് അപ്പിണും മത്തും എടാൺ എടുപെൺ കിടക്കുകേം അപ്പിണിൽ നുൺ നേടിയെ ഉലക ചുകത്തിൽ പൂമീലെ ഏവാരികെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവേരാ ആയെ.”
അവെ ഉടയാളമേ മകിമപ്പടുത്തി തികിളിച്ചെ നിലേക്ക് തകുന്തെ തണ്ടനയാം കവലയാം അവേക്ക് കൊടിൻ. ‘ഏൻ രാശാത്തിയായ് ഇരുക്കിനെ. ഏൻ തൂക്കാലിച്ചി നാത്തെ; എനക്ക് ഒരു കാലത്തിലും കവലെ ഒണ്ടാകാത്ത്’ ഒൺ അവെ ഇതയത്തിൽ ചൊന്നെ.
അപ്പിണും മത്തും എടാൺ എടുപെൺ കിടത്തേ കിടന്ത് തികിളിച്ചെ പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട് തുലേൽ നുൺ അപ്പിണെ ചുടിനത്തിലെ പുകെ കാണവോളെ അവളെ നിനച്ച് ചൊല്ലി കോന്തും നെഞ്ചും കൊട്ടേക്കടിച്ച്