7 വെക്കകേടിലും പിശാശുകാട് കെണീലുമേ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അവ്വാൾ പള്ളീൽ വാരാത്തവേരാകാൽ നുൺ നല്ലെ പേരെ വായ്ങ്കാ ആകോണും.
ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ മറുമം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് വെളിവാക്കി തന്തിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ ഇത്തുക്കു പുറത്തുക്ക് ഒള്ളവേരാ കതേവോലതാൻ കേട്ട് പടിയ്ക്കിനത്.
അത്തുക്ക് അവറെ, “പടത്തലവനാനെ കൊറുനല്ലിയോശുതാൻ എങ്കളെ കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനത്; അവൻ നീതിമാനും തെയ്വത്തിലെ ചാമിക്കാറനും എകൂതരുകാലിരുന്ത് നല്ലെ പേരെ വായ്ങ്കാളും താൻ; അവൻ കൂരേക്ക് നിന്നെ വുളിപ്പേക്കും നിനക്ക് ചൊൽകേക്ക് ഒള്ളതെ കോപ്പേക്കും തെയ്വത്തിലെ തൂതൻ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
അം പട്ടണത്തിൽ അനന്നിയാശ് ഒണ്ണെ ഒരു പേരുകാറൻ ഇരുന്തെ; അവൻ അങ്ക് പിശയ്ക്കിനെ എകൂതരെല്ലാം മാനിക്കുമാളും നായപുറമാണമെ പാലിക്കുമെ ഒരു ചാമിക്കാറനും താൻ.
അതുനാലെ ഉടപ്പുറപ്പുകാടേ, നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ നൽ പേരെടുത്തവേരാളും തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചവേരാളും അറിവൊള്ളവേരാളുമാനെ ഏളാളെ നിങ്കളേ വുളിച്ചെടിൻ; ഇകത്തെ ഏവലയെല്ലാം അവറളക്കൊണ്ട് ചെയ്യെ വയ്ക്കിളെ.
എകൂതരുക്കോ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കോ തെയ്വ ശവേക്കോ നിങ്കെ തടങ്കലാകേക്ക് ഇടയാവാനില്ലെ.
ശവേക്ക് പുറത്തൊള്ളവേരാളെ വിതിക്കേക്ക് എനക്ക് എന്തൻ കാരിയം? അകത്തിൽ ഒള്ളവേരാളതാനേ നിങ്കെ വിതിക്കിളത്? പുറത്തൊള്ളവേരാളെ തെയ്വം വിതിയ്ക്കട്ടെ. “അം തിശകെട്ടാളെ നിങ്കെ ഇടേലിരുന്ത് പുറിച്ച് മാത്തിൻ.”
എങ്കെ വേലയെ ആരും തിശനാതെ ചൊല്ലാതിരുപ്പേക്ക് എങ്കെ ആരുക്കും തടങ്കലായ് നിക്കിനതില്ലെ.
കരുത്താവുക്ക് മില്ലോട് മട്ടുമില്ലെ മനിശെ മാനടവനുക്ക് മില്ലോടും ഓയ്ക്കമാനതെ ചെയ്കേക്ക് എങ്കെ നോക്കിനെ.
നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കിനെ നേരമെല്ലാം തക്കത്തിൽ എടുത്ത് നല്ലെ നിലമേൽ നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാൽ അറിവാളിയായ് പളകോണും.
നിങ്കെ ഇതുവോലെ പിശച്ചാ ഏശുവെ തിക്കിലാത്തവേരാ നിങ്കെ പിശപ്പെ കണ്ട് നിങ്കാക്ക് മാനമെ തരും; അകനയൊണ്ണാ നിങ്കെ ആരുകാലും ഒണ്ണുക്കും പോകവേണ്ടിയതില്ലെ.
തിശകെട്ടെ വെളിപ്പാടയെല്ലാം വീയ് ഒറീനിൻ.
പുതുവനായ് നമ്പിക്കേൽ വന്തവൻ ഇം പതവീ ഏത്തെടുപ്പാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ കിടച്ചെ ഇം പതവീൽ പൊങ്കാരമെ ചെയ് പിശാശുക്ക് ഒണ്ടായവോലത്തെ നായവിതീൽ ബൂന്തോകേക്ക് ഇടയാകും.
അതുനാലെ ഏൻ ചൊന്നത്, ഉളന്താരിച്ചിയേരാനെ തൂക്കാലിച്ചി പിന്നേം ആണെടുത്ത് തായേരായ് ഇരുന്ത് കൂരെ കാരിയമെ നോയ്ക്കി നടത്തി നിച്ചനാതെ കുരവുടുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം എതിരാളികേക്ക് കൊടാതേൻ ഒൺ താൻ.
ചമ്പാത്തമെ ഒണ്ടാക്കോണുമൊൺ ആശിക്കിനവൻ ചോതനേലും കെണീലും അകപ്പടും; അവറെ അറിവു കെട്ടതും നാശമാനതുമാനെ പലപലെ കാരിയത്തുക്കും ആശെ വയ്ക്കേം അത് അവറളെ നാശമാ തെരുപ്പൂശ് മണ്ണാക്കുകേം ചെയ്യും.
ഉരുമൻ കെണീൽ എമ്പട്ടവേരാക്ക് അറിവൊണ്ടായി ഉരുമൻ കെണീൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ച് വന്തോകും ഒൺ നിനച്ച് അവറാത്തുക്ക് പരമാത്തിരമാ വേണും ഉവതേശമെ കൊടുപ്പേക്ക്.
വോറെ ഒള്ളവേരാ കുത്തമെ ചൊൽകേക്ക് ഇടവരാത്ത നിലേൽ ചത്തിയമാനതെ പടിയ്ക്കെ വയ്. അകനയൊണ്ണാ എതിരാളികെ നങ്കളെചൊല്ലി ഒരു കുറവാം ചൊൽകേക്ക് കൂടാതെ വെക്കം കെടുകേക്ക് ഇടവരും.
എല്ലാരും തെമത്തരിയോശെചൊല്ലി പെരുമപ്പടിനെ; അവൻ ചൊന്നത് ചത്തിയം താൻ ഒൺ അവൻ ചെയ്യിനെ ഒവ്വൊരു കാരിയത്തിൽ നുണ്ണും നങ്കെ കാണെ. എങ്കളും അവനെ ചൊല്ലി നല്ലവൻ ഒൺതാൻ ചൊല്ലി പെരുമപ്പടിനത്. എങ്കെ ചൊന്നെ ശാച്ചിയം ചത്തിയം താൻ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?