6 പുതുവനായ് നമ്പിക്കേൽ വന്തവൻ ഇം പതവീ ഏത്തെടുപ്പാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ കിടച്ചെ ഇം പതവീൽ പൊങ്കാരമെ ചെയ് പിശാശുക്ക് ഒണ്ടായവോലത്തെ നായവിതീൽ ബൂന്തോകേക്ക് ഇടയാകും.
ഏശു അവറകാക്ക്, “ഉരുമൻ മിന്നൽവോലെ വാനത്തിൽ നുൺ അടീക്ക് ബൂശിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, എനക്ക് നിങ്കകാൽ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ഒള്ളവേരാകാൽ വോലനാത്തെ, ഉലകത്തിലെ മാനടവൻകാൽവോലേം കിരിശ്ത്തുവിൽ പക്കുവതെ നാത്തെ കുഞ്ചിക്കാട്ടുകാക്കുവോലെ മട്ടുംതാൻ കുരവുടുകേക്കായത്.
ഇനി മേലോട്ടുക്ക് മുകന്ത് വച്ചെ തീനെചൊല്ലി നിങ്കെ കേട്ടെ കേൾവീക്കൊള്ളെ വതിലെ ചൊല്ലട്ടെ. “നങ്കെ എല്ലാരുക്കും അറിവൊള്ളെ” ഒൺ നങ്കാക്കേ തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അം അറിവ് ഒരാളെ പൊങ്കാരകാറനാക്കിനെ; ഒണ്ണാ ആത്തിരം നങ്കളെ എല്ലാ കാരിയത്തിലും വളത്തിനെ.
ഏൻ കണ്ടെ അരിശുകമാനെ കനേം തറുശനത്താലെ പൊങ്കാരപ്പട്ട് നാശമാകാതിരുപ്പേക്ക് അവൻ എൻ ഉടമ്പിൽ ഒരു മുള്ളുവോലെ തന്തിരുക്കിനെ; ഇത് എന്നെ നോക വയ്ക്കേക്കൊള്ളെ പിശാശിലെ ഒരു തൂതൻ താൻ.
വെക്കകേടിലും പിശാശുകാട് കെണീലുമേ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അവ്വാൾ പള്ളീൽ വാരാത്തവേരാകാൽ നുൺ നല്ലെ പേരെ വായ്ങ്കാ ആകോണും.
അവൻ പൊങ്കാരകാറനും ഒണ്ണും തിക്കിനാത്താളും താൻ; ഇകത്തവേരാ മോശമാനെ ആശെ വച്ച് കോളാരാ അത്തിലെ പൊരുളെ മാത്തിയാനെ; ഇത് പുറണി, ശണ്ടെ, കുത്തമെ ചൊൽകെ,
അവറെ വഞ്ചനെ ചെയ്യിനവേരാളും ഏളെ കാരിയമാം ചെയ്കേക്ക് തലക്കിരുമ്പ് പുടിച്ചവേരാളും തലേക്ക് തലേക്ക് ഏയിലെ കെട്ടിനവേരാളും തെയ്വമെ വിരുമ്പാതെ ഉടവനുക്ക് പിരിയമൊള്ളെ കാരിയമെ വിരുമ്പിനവേരാളും
ഇപ്പെ പുറന്തെ പുള്ളകാടുവോലെ പുതുവൻ പിശപ്പിൽ വളറുകേക്കുചൂട്ടി തെയ്വ വശനമെന്നെ മായം നാത്തെ പാലെ കുടിപ്പേക്ക് ആശെ വയ്യിൻ.
അതുവോലതാൻ ഉളന്താരികളേ, നിങ്കെ മൂപ്പരുകാട്ടുക്ക് കീളടങ്കി ഇരിൻ. നിങ്കെ എല്ലാരും അക്കുമിക്കും അടങ്കി ഇരിൻ; എന്തൊണ്ണാ, “തെയ്വം നികളികേകാൽ എതിരാ നിക്കിനെ; അടങ്കി പിശയ്ക്കിനവനുക്ക് അവൻ ഇരക്കമെ കാട്ടിനെ” ഒൺ തെയ്വ വശനത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
തെയ്വം കൊടുത്തെ അതികാരത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ ഉടവനുടവൻ ഇടമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് പോയെ തൂതരുകാടെചൊല്ലി നിങ്കെ നിനച്ചോനിൻ. അവറളെ നായമിടിനെ അം ചരിയാനെ നാളേക്കുചൂട്ടി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചങ്കിലീൽ പടുത്തി ഇരുട്ടിൽ ഇട്ടിരുക്കിനെ.