3 കുടികാറനോ അടി പുടിക്കാറനോ ആവാനില്ലെ; നിമതി ആശിക്കിനാളും ആരുകാലും കലകിയാത്താളും ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തുകാക്ക് ആശേ വയ്യാത്താളും ആകോണും.
ഏശു അവറകാക്ക്, “‘എൻ ആലയം വായാതിനെ ഇടം ഒൺ വുളിക്കപ്പെടും’ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ നിങ്കളോ അതെ കളവാണികെ ഇരുക്കിനെ വൻ അളയാക്കി മാത്തിയാച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ തങ്കമോ വെള്ളികാടോ തുണികാടോ എനക്ക് വേണ്ടെ.
എന്തൊണ്ണാ അവറെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ നാത്തെ പിന്നയോ ഉടവുറെ ചൊന്തെ വകുറുക്കുതാൻ ഏവലെ എടുക്കിനത്. അവറെ വഞ്ചനേലെ പേച്ച് വാത്തെ ചൊല്ലി അപ്പുറാണികളെ വഞ്ചിക്കിനെ.
നെൽ തണ്ണീ കുടിച്ച് കിരയ്ങ്കി നടക്കിനവേരാ ആവാനില്ലെ; അത്തുക്ക് പകറം നിങ്കെ ആത്തുമാവ് നുറഞ്ചവേരാ ആകോണും.
ഇണങ്കരേ, ചോമ്പേരികാട്ടുക്ക് താക്കലെ കൊടുക്കുകേം മനക്കരുത്ത് നാത്തവേരാക്ക് തയിരിയമെ കൊടുക്കുകേം നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പുനാത്താക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്കേം എല്ലാരുകാലും മന്നിപ്പായിര് ഒണ്ണും നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അതുവോലതാൻ ആലയത്തിലെ ഏവലാളികേം മാനമൊള്ളവേരാളും ഉത്തരവാതമൊള്ളവേരാളും അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കും ചൊല്ലി നടകാത്തവേരാളും കുടികാറായോ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തുകാക്ക് ആശെ വയ്യാത്തവേരാളും ആയിരുക്കോണും.
മനിശൻ ഉടവൻ ഉടവൻ കാരിയമമേ നോക്കും, ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തിൽ ആശെ വയ്ക്കും, വമ്പെ കുരവുടിനവേരാളും പൊങ്കാരകാറാളും ഇനിയൊള്ളവൻ കുത്തമെ ചൊല്ലി നടക്കിനവേരാളും തായ് തന്തേര് ചൊല്ലെ കോളാത്തവേരാളും നണ്ണി നാത്തവേരാളും ചുത്തം നാത്തവേരാളും
അവറെ വായെ അടയ്ക്കി വയ്ക്കോണും എന്തൊണ്ണാ കനേമാ അണെ ചമ്പാരിക്കേക്കുചൂട്ടി നിച്ചം നാത്തതെ പടിയ്ക്കെ വച്ച് മുച്ചൂടും കൂരക്കാറാളാം നാശമായ്ക്കാനെ.
പള്ളീലെ വലിയോര് തെയ്വ വേലേലെ കങ്കാണി ആയതുനാലെ കുത്തം നാത്തവൻ ആയിരുക്കോണും; ഉടവൻ കാരിയമെ മട്ടും ചെയ് നടക്കിനവനും പുടീയൊൺ കൂശോറിനവനും കുടികാറനും പിണക്കെചൊല്ലി അടി ഒണ്ടാക്കിനവനും കളവെ ചെയ് പണമെ ചമ്പാരിക്കിനവനും ആവാനില്ലെ.
അതുവോലെ വലിയെ പെണ്ണാകാൽ, വിനയത്തോടെ പിശയ്ക്കോണുമൊണ്ണും പുറണിയെ ചൊല്ലിപ്പരത്തി നടകാത്തവേരാളായ് ഇരുക്കോണുമൊണ്ണും കുടികാറത്തിയേര് ആകാതെ വോറെ വേരാക്ക് നല്ലെ കാരിയമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാ ആയിരുക്കോണും ഒണ്ണും നീ അവറളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കോണും.
ആരളപ്പത്തീം കുത്തമെ ചൊല്ലാതേം കലകമെ ഒണ്ടാക്കാതേം കെവുനമൊള്ളവേരാളായും മനശലിവൊള്ളവേരാളായും ഇരുക്കോണുമൊൺ ചൊല്ലി നിനയ്ക്കെ വയ്ക്കോണും.
നിങ്കെ പിശപ്പിൽ പണക്കൊതി നാതയിരുക്കട്ടെ; ഒള്ളതിൽ മതി അടേനിൻ, “ഏൻ നിന്നെ ഒരുനാളും കയ് വുടുകേമില്ലെ, ഒറിഞ്ച് പോടുകേമില്ലെ” ഒൺ തെയ്വം കൽപ്പിച്ചിരുക്കിനതാനെ?
നിങ്കാക്ക് തരുക്കമും കലകമും ഒണ്ടാനത് എകനെ? തേവനാത്തെ ആശകാട് നിങ്കെ മനശീൽ ഒള്ളനാലതാൻ നിങ്കളെ നല്ലതെ ചെയ്യെ വയ്യാതെ മോശമാനെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനത്.
തെയ്വം നിങ്കകാൽ തന്തിരുക്കിനെ ആടുകാടെ പിരിയംനാതെ നാത്തെ തെയ്വത്തിലെ പിരിയംവോലെ മനശോടെ കാക്കോണും. നിങ്കെ ചെയ്യിനെ വേലെ തരിത്തിരിയത്തോടയല്ലെ നയമാ നോയ്ക്കി നടത്തുകേക്കൊള്ളെ നിനവോടെ ചെയ്യോണും.
ഇം നരിയെ ചൊന്നവേരാ അവറെ പണെ കൊതീൽ നിങ്കകാൽ നരി കതയെ ചൊല്ലി ചമ്പാരിക്കിനെ; അവറെ ചെയ്യെ തവറുക്കൊള്ളെ തണ്ടനെ അവറാത്തുക്കു കണ്ടിപ്പാ കിടയ്ക്കും.
അമ്മച്ചേ, അവറാത്തുക്ക് ചരിയാനെ കറുമം. അവറെ കയീൻ വശീൽ നടക്കുകേം, കൂലിയെ കൊതിച്ച് ഓടി നടന്തെ ബിലയാമിലെ വഞ്ചനേക്ക് ഉടവുറളമേ കൊടുക്കുകേം കോരകുവോലെ പോട്ടിയിട്ട് നാശമായ് പോവുകേം ചെയ്യിനെ.
തെയ്വ നമ്പിക്കേൽ നിങ്കെ കൂട്ടാളീം ഏശുവിലൊള്ളെ കറുമത്തിലും രാച്ചത്തിലും പൊറുമേലും പങ്കാളീമാനെ ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ ഏൻ തെയ്വത്തിലെ വശനമാം ഏശുവിലെ ശാച്ചിയമാം ചൊല്ലിയതുനാലെ എന്നെ പത്മോശ് ഒണ്ണെ തുരുത്തിലിട്ടിരുക്കിനെ.