8 അതുനാലെ വായാതുവേക്ക് മൊത്തമാ കൂടിനാൻ ആണാകാട് ഒളുങ്കാ ചുത്തമൊള്ളവേരായായിരുന്ത് കയ്കാടെ പൊയ്ക്കി വായാതോണും ഒൺതാൻ ഏൻ ആശിക്കിനത്. അവറെ കൂശോറുകയോ ഏയ്ല കെട്ടുകയോ ചെയ്വാനില്ലെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ നിങ്കെ ശന്തേകപ്പടാതെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരായായാ ഏൻ ഇം അത്തീകാൽ ചെയ്യതെ നിങ്കാക്ക് ചെയ്വേക്കാകും; ഒൺ മട്ടുമില്ലെ ഇം മലേകാൽ, ‘ഉളകി കടലിൽ ബൂശ്’ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അതും അതേവടി നടക്കും.
ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, നിങ്കെ വുറോതീകാൽ ആത്തിരമാ ഇരിൻ ഒണ്ണും നിങ്കളെ തൊല്ലെ ചെയ്യിനവേരാക്ക് വായാതുകേം ചെയ്യിൻ;
വോറെ ഒള്ളവേരാ എങ്കകാൽ ചെയ്യെ പാപമെ എങ്കെ മന്നിച്ചതുവോലെ എങ്കളെ പാപമാം മന്നിക്കോണുമേ;
ഏശു ചൊല്ലിയത്, “തകപ്പനേ, ചേരെ ചെയ്യിനതെന്ത് ഒൺ ചേരാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ചേരാക്ക് മന്നിപ്പെ കൊടുക്കോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശുവിലെ തുണിയെ പയ്ങ്കെടുപ്പേക്ക് അവറെ കുറിയിട്ടെ.
പിന്നെ ഏശു അവറളെ ബെതാനിയാവുക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടേയെ; അങ്കുവച്ച് അവൻ ഉടയാ കയ്യെ മീത്തുക്ക് പൊയ്ക്കി അവറളെ കൂശാടിയെ.
ഏശു അവേകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “പെൺമ്പുള്ളേ നീ എന്നെ നമ്പ്, നിങ്കെ തകപ്പനെ കുമ്പിടിളത് ഇം മലേലുമില്ലെ എരുശലേമിലുമില്ലെ ഒണ്ണൊള്ളെ ഒരു കാലം വരുവപ്പോനെ.
അവൻ ഒരു ചാമിക്കാറനും തൻ കൂരക്കാറാളും മത്തും കെവുനമാ തെയ്വമെ കുമിടുമാളും അപ്പുറാണികയാനെ എകൂതരുക്ക് താനതറുമമെ കൊടുക്കുമാളും തെയ്വത്തുകാൽ എപ്പണും വായാതികിട്ട് ഇരുക്കുമാളും താൻ.
അവൻ എൻകാക്ക് ‘കൊറുനല്ലിയോശേ, നീ വായാതിയതെ തെയ്വം കേട്ടേയെ; നീ താനതറുമമെ കൊടുക്കിനതാം കണ്ടിരുക്കിനെ.
അവൻ അരണ്ട് തറുതറുത്താലെ തൂതനെ നോയ്ക്കി, “എന്തുനേ കരുത്താവേ” ഒൺ വായകേട്ടെ. അത്തുക്ക് തൂതൻ കൊറുനല്ലിയോശുകാക്ക്, “നീ വായാതിനതാം മനിശെ മാനടവനുക്ക് തറുമമെ കൊടുക്കിനതാം തെയ്വം കണ്ടു കേട്ട് പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ.
അങ്കിളെ ഇരുപ്പെ വുട്ട് എങ്കെ അവറളെ വുട്ട് പോയവോളെ പെണ്ണാളും കുഞ്ചീം നട്ടീം ഒൺ നാതെ എങ്കളെ കടത്തി വുടുക്കേക്ക് പട്ടണത്തുക്ക് വെളീൽ കടലരുക് വരേക്ക് നമ്പിക്കയാനവേരാ വന്തെ; എങ്കെ എല്ലാരും കടലരുകിൽ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതിയെ.
അവൻ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ കരുത്താവേ, ചേരളേത്തിൽ ഇം പാപമെ നുറുത്തുവാനില്ലയേ ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയാലെ ഉശിരവുട്ടെ.
എല്ലാരും ഏൻവോലെ ആയതായപ്പെ ഒൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ. എല്ലാ ആളുകേക്കും ചൊന്തമാനെ വരമെ തെയ്വം കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ എങ്കളെ എപ്പണും വെറ്റി നേടിയവേരാളായ് കൊൺനടക്കേം എങ്കനാലെ ഉടയാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ അറിവെ എല്ലാ പണ്ണേലും നല്ലെ മണംവോലെ പരത്തിനവനുമാനെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണി.
ഇതി ഇണങ്കരേ, എനക്ക് വന്തതെല്ലാം പുതുവൻ ചേതി പരക്കുകേക്ക് ഇടയായേതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
കരുത്താവിലെ വശനം നിങ്കളിൽ നുണ്ണും മക്കതോനിയാവിലും അക്കായാവിലും മട്ടും നാത്തെ തെയ്വത്തുകാലൊള്ളെ നിങ്കെ നമ്പിക്കയെ ചൊല്ലി എല്ലാ പണ്ണേലും വെളിവായ് ഇരുക്കിനെ. അതുനാലെ എങ്കെ ഇനി ഒണ്ണാം ചൊൽവിളതില്ലെ.
അതുനാലെ ഏൻ ചൊന്നത്, ഉളന്താരിച്ചിയേരാനെ തൂക്കാലിച്ചി പിന്നേം ആണെടുത്ത് തായേരായ് ഇരുന്ത് കൂരെ കാരിയമെ നോയ്ക്കി നടത്തി നിച്ചനാതെ കുരവുടുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം എതിരാളികേക്ക് കൊടാതേൻ ഒൺ താൻ.
ഇം വശനം ഉറപ്പാ കണ്ണടച്ച് നമ്പുളതാൻ; തെയ്വമെ നമ്പിയവേരാ ഉടവുറളമേ നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്വെ ഒപ്പണയ്ക്കേക്കുചൂട്ടി നീ ഇം കാരിയമെല്ലാം കണ്ടിപ്പാ ചൊല്ലോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ. ഇം വശനമെല്ലാം എപ്പേരുപ്പട്ടതും എല്ലാരുക്കും ഉതവിയാനതും താൻ.
അതുനാലെ ചുത്തമാനെ ഇതയത്തോടേം നമ്പിക്കേലെ ഉറപ്പോടേം തിൻമനാത്തെ മനശോടേം ചുത്തമാനെ തണ്ണീൽ കശുവിയെ ഉടമ്പാലെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് നങ്കാക്ക് പോകാം.
നങ്കെ തെയ്വത്തുകാക്ക് ഉതവീക്കുചൂട്ടി പോനിൻ; അമ്പോളെ അവൻ പിന്നിയം നങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും. പാപമെ ചെയ് നടക്കിനവേരാളേ, നിങ്കെ പാപമെ നുറുത്തിൻ; ഇരട്ടെ മനശൊള്ളവേരാളേ, നിങ്കെ മനശീലൊള്ളെ ഇവ്വുലകത്തിലെ കുറുപ്പുനാത്തെ ആശകാടെ വീയ് ഒറീൻ.
ആണാകാടേ, അതുവോലതാൻ നിങ്കെ പെണ്ണാളെ നിങ്കളക്കാട്ടിലും ഉറപ്പ് നാത്തവേരാ ഒൺ നിനച്ചി അവറളും മത്തും ഇരിൻ. തെയ്വത്തിലെ ഇരക്കമായ് ഇരുക്കിനെ പുതുവൻ പിശപ്പുക്ക് അവറളും കൂട്ടവകാശി ആയതുനാലെ അവറകാൽ മാനത്തോടെ ഇരുക്കോണും. അകനയൊണ്ണാ നിങ്കെ വായാതിനത്തുക്ക് മുടക്കം വാരാതെ ഇരുക്കും.