20 കുമനയോശും അലക്ക്ശാന്തരും അം കൂട്ടത്തിൽ ചിലവേരാതാൻ; അവറെ തെയ്വ കുത്തമെ ചൊല്ലാതിരുപ്പെ പടിപ്പേക്കുചൂട്ടി ഏൻ അവറളെ ഉരുമൻകാൽ കൊടുത്താച്ചെ.
അവറെ ചൊന്നത്തുക്കും അവൻ വിലേ കൊടാതവോയേ ശവേക്ക് മില്ലോട് ചൊല്ലോണും; ശവെ ചൊന്നതാം കോളാതവോയെ അവൻ നമ്പിക്കെ നാത്താളും കരമെ പിരിക്കിനാവോലേം ഇരുക്കട്ടെ.
മാനടവൻ വന്തടേനതെ കണ്ടാലെ എകൂതരാനെ ആളുകെ പുറണിപുടിച്ച് പവുലോശ് ചൊല്ലിയത്തുക്ക് എതിരാ ഏയ്ലകെട്ടി പവുലോശെ വെക്കം കെടുത്തിയെ.
അങ്കിളെ കുലവയെ നുറുത്തുവച്ചൂട്ടി അലക്ക്ശാന്തര് എന്നെ ആളെ ചുമതലപ്പടുത്തി എകൂതര് ഉന്തി തള്ളിവുട്ടെ; അവൻ മില്ലോട് വന്ത് കയ് പാശേൽ മാനടവൻകാട്ടുകാൽ ബുറീനെ ഇരുപ്പേക്ക് ചൊല്ലിയെ.
കരുത്താവ് നങ്കളെ വിതിക്കിനവോളെ നങ്കെ ഉലകമും മത്തും ശിച്ചാ വിതീൽ അകപ്പടാതെ ഇരുപ്പേക്ക് കരുത്താവ് നങ്കാക്ക് ചിലെ തണ്ടനെ തരിനത് മട്ടുംതാൻ.
നിങ്കെ മൊത്തമാ ചൊല്ലെ പാലിക്കിനവോളെ ചൊല്ലെ മീരിനവനുക്കെല്ലാം തണ്ടനേ കൊടുപ്പെ എങ്കെ ഒരുങ്കും.
ഏൻ വരിനവോളെ കരുത്താവ് എനക്ക് തന്തെ അതികാരത്തിൽ നിങ്കകാൽ കട്ടായമാ ഇരാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടിതാൻ തുലേൽ ഇരുന്ത് ഇം കാരിയങ്കാടെ എളുതിനത്; കരുത്താവ് എനക്ക് തന്തെ അം അതികാരം നിങ്കെ നമ്പിക്കയെ നാശമാക്കേക്കുനാത്തെ നിങ്കെ വളറുകേക്കുചൂട്ടിതാൻ.
ഒണ്ണാ അവനെ ഒരു എതിരാളിയായ് കാണാതെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ ഒരു ഇണങ്കൻ ഒൺ കണ്ട് അവനുക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടുക്കോണും.
ചിലെ തൂക്കാലിച്ചിയേര് മതെ ഇപ്പണേ ഉരുമൻ ചൊൽപ്പടീൽ ആയേയെ.
നീ ഇം കാരിയമെ എല്ലാം അവറാത്തുക്ക് എപ്പണും നിനയ്ക്കെ വയ്ക്കോണും; കോക്കിനവനെ നാശമെ ചെയ്യതും ഒരു കുണമും നാത്തതെ ചൊല്ലി ഏയിലെ കെട്ടിനവനുക്ക് തെയ്വ പാതപീടത്തിൽ താക്കലെ കൊടുക്കോണും.
അവറെ വാക്ക് മതെ നന്താത്തെ പുൺ വോലെ പരക്കും; കുമനയോശും പിലേത്തോശും അക്കൂട്ടത്തിൽപ്പട്ടവേരാതാൻ;
മനിശൻ ഉടവൻ ഉടവൻ കാരിയമമേ നോക്കും, ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തിൽ ആശെ വയ്ക്കും, വമ്പെ കുരവുടിനവേരാളും പൊങ്കാരകാറാളും ഇനിയൊള്ളവൻ കുത്തമെ ചൊല്ലി നടക്കിനവേരാളും തായ് തന്തേര് ചൊല്ലെ കോളാത്തവേരാളും നണ്ണി നാത്തവേരാളും ചുത്തം നാത്തവേരാളും
“മകനേ, കരുത്താവിലെ തണ്ടനെ വീയ് ഒറീവാനില്ലെ; അവൻ പിണങ്കിനവോളെ കവലപ്പടുവാനുമില്ലെ; കരുത്താവ് ആത്തിരമായിരുക്കിനവനുക്ക് തണ്ടനെ കൊടുക്കിനെ; താൻ ഏത്തെടുക്കിനെ ഏളെ മകനാം അടിക്കിനെ” ഒൺ തെയ്വം നിങ്കകാൽ മക്കകാൽ ഒണ്ണവോലെ അരുളി ചെയ്യെ ഇം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കലെ നിങ്കെ മറന്തേയതീ?
അന്നേരം പത്ത് കൊമ്പും ഏളു തലേം കൊമ്പുകാട്ടിൽ പത്ത് കിരികിടമാം ഓരോ തലേലും തെയ്വമെ കുത്തമെ ചൊന്നെ നാമം ഒള്ളെ ചീവാതി കടലിൽ നുൺ ഓറി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
എനക്ക് പിരിയമൊള്ളവേരാകാക്കെല്ലാം ഏൻ പിണങ്കുകേം തണ്ടനെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യിനെ; അതുനാലെ നീ ഉശാരായിര്; മനമെ തിരുപ്പുകേം ചെയ്.