11 തെയ്വം എൻകാൽ ഏത്തു തന്തെ നല്ലെ ചേതീൽ ഇം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കലുകാട് നങ്കാക്ക് കാൺമ്പേക്കാകും. മനിശെ മാനടവൻ മകിമപ്പടുത്തിനാളും വലിയവനുമാനെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ വരിനെ നല്ലെ ചേതി ഇന്താൻ.
“മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം; പൂമീൽ തെയ്വത്തിലെ നൽമെ കിടച്ചവേരാക്ക് നിമതി.”
ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം എന്തുക്ക് ചൊന്നതൊണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാട് ആരും കാണാതെ ചെയ്യിനെ എല്ലാ ചെയ്തികളാം ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ നല്ലെ ചേതീൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ തെയ്വം ഒരുനാ നായം വിതിക്കും.
ഏൻ മനശോടെ അതെ ചെയ്യിനതൊണ്ണാ എനക്ക് അത്തുക്ക് കൂലി ഒണ്ട്; ഏൻ മനം നാതയിതെ ചെയ്യിനതൊണ്ണാ എന്നെ ഏത്തു വുട്ടത്തുക്ക് ചെയ്യിനത് മട്ടുംതാൻ.
തെയ്വത്തിലെ ഉരുവമാനെ മകിമെ ഒള്ളെ കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതീലെ വെളിച്ചം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ കാണാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിലെ തെയ്വമാനെ പിശാശ് നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാട് മനെ കണ്ണെ ഇരുട്ടായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
“ഇരുട്ടിൽ നുൺ വെട്ടം ഒണ്ടാകട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ തെയ്വം ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ മുകറുനാലെ നങ്കെ ഇതയങ്കാട്ടിൽ വെളിച്ചമായ് കത്തിനെ; ഇത് തെയ്വ മകിമേലെ അറിവെ നങ്കാക്ക് തരുവിളത്തുക്കുതാൻ.
അത്തുക്ക് പകറം എകൂതരുകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊൽവെ പത്തിരോശെ തെയ്വം അതികാരപ്പടുത്തിയിരുക്കിനവോലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊൽകേക്ക് തെയ്വം എന്നാം അതികാരപ്പടുത്തിയിരുക്കിനെ ഒൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായെ.
എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ കാരിയങ്കാടും തെയ്വം നിനച്ചപടീക്കും തീരുമാനത്തിലും താൻ നടക്കിനത്; ഉടയാ തീരുമാനംവോലെ കിരിശ്ത്തുവും മത്തും പിശയ്ക്കിളത്തുക്കും പങ്കാളികയാളത്തുക്കും താൻ അവൻ നങ്കളെ പുറിച്ചെടുത്തത്.
എന്തൊണ്ണാ ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മകനിൽ നങ്കാക്ക് മത്തം തന്തെ ഇം എപ്പേരുപ്പട്ടെ ഇരക്കം നാലെ നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് ചോത്തിരമെ ചൊല്ലോണും.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ നങ്കളെ അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഉശിരെ തന്ത് എത്തി മേലോകത്തിൽ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുത്തിയത്.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ എപ്പേരുപ്പട്ടെ അറിവെ ഇപ്പെ മേലോകത്തിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനെ എല്ലാ ചക്കിതികാട്ടുക്കും എല്ലാ അതികാരങ്കാട്ടുക്കും ശവനാലെ വെളിപ്പടുത്തിയിരുക്കിനെ.
നിങ്കെ നൽമേക്കുചൂട്ടി ഇം കടമയെ എനക്ക് ഏത്തു തന്തെ തെയ്വംനാലെ ഏൻ ശവേലെ തെയ്വ വേലക്കാറൻ ആയിരുക്കിനെ. ഉടയാ ചേതിയെ മൊത്തമാ വുളിച്ച് ചൊൽകെ ഒണ്ണതുതാൻ എൻ കടമെ.
ഒണ്ണാ നല്ലെ ചേതിയെ എങ്കാക്ക് ഏത്തു തരിളത്തുക്ക് എങ്കെ ഓയ്ക്കമൊള്ളവേരായൊൺ അവനുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായനാലെ തെയ്വം ആശിക്കിനതുവോലെ എങ്കെ എപ്പണും ചൊന്നെ. എങ്കെ മനിശനെ പിരിയമേത്തുകേക്കുനാത്തെ നങ്കെ ഇതയമെ ചോതനെ ചെയ്യിനെ തെയ്വമെ പിരിയമേത്തുവതാൻ എങ്കെ പാണപ്പടിനത്.
അതുനാലതാൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് നമ്പിക്കയാം ചത്തിയമാം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിളത്തുക്ക് തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഒരു അപ്പോശ്ത്തലനുമായും എന്നെ കടത്തിവുട്ടത്; ഏൻ ചൊന്നത് നരി നാത്തെ നിച്ചം താൻ.
തെയ്വം തീരുമാനമിടിനെ നേരത്തിൽ ഏശുകിരിശ്ത്തു ഇരണ്ടാമതും വരും; അം തെയ്വം കൊണ്ടാടുകേക്ക് ഓയ്ക്കമാനവനും ഒരേയൊരു അതികാരിയും രാശാക്കൻമാരുകാട്ടുക്ക് രാശാവും കരുത്താതി കരുത്താവുമാനവൻ താൻ.
മണേ തിമോത്തിയോശേ, നിൻകാൽ തന്തിരുക്കിനതയെല്ലാം പാതുകാപ്പാ വച്ചിര്; ഇന്താൻ അറിവ് ഒൺ കളവായി ചൊന്നവേരാകാട് പുത്തി കെട്ടെ ഏയിലെ കെട്ടുകയാം തെയ്വത്തുക്ക് മാനമെ കൊടാത്തെ പേച്ചുകാടാം വീയ് ഒറിയോണും.
ഇം നല്ലെ ചേതീക്ക് എന്നെ അപ്പോശ്ത്തലനായും തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഉവതേശമെ കൊടുക്കിനാളുമായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
നങ്കളിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽ നിൻകാൽ ഏത്തു തന്തിരുക്കിനെ അം നല്ലെ ഉവതേശങ്കാടെ കാത്തോകോണും.
അനേക ശാച്ചികേക്ക് മില്ലോട് നീ എൻകാൽനുൺ കേട്ടതെല്ലാം വോറേ ആളുകളെ പടിയ്ക്കെ വയ്പ്പേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കോണും.