6 അതുനാലെ നങ്കെ ഇനിയൊള്ളവേരാവോലെ ഉറങ്കാതെ അയന്ത് പോതമൊള്ളവേരായായും ഇരുക്കോണും.
ഒരുനാ റാവ് എല്ലാരും ഉറയ്ങ്കത്തന്നിക്കാട് അവൻ എതിരാളി വന്ത് അം കോതമ്മെ കണ്ടത്തിൽ കളെ വിതച്ചിട്ടാലെ പോയെ.
നിങ്കെ കരുത്താവു ഏളെ നാളിൽ വരുമൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ കവുനമായിരിൻ.
അതുനാലെ നാളും നേരമും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ഉശാരാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ഏശു നുറുത്തിയെ.
പിന്നെ മണവാളൻ വരുകേക്ക് നേരമോറിയവോളെ ഉളന്താരിച്ചിയേര് എല്ലാരും മതക്കം പുടിച്ച് ഉറയ്ങ്കേയെ.
“എൻ ഇതയം കലങ്കിനവോലെ ചരിയാനെ കവലേൽ നെരുങ്കിനെ; ഇങ്ക്താൻ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഉറങ്കാതെ അയന്തിരിൻ” ഒൺ ഏശു അവറകാൽ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ നിങ്കകാൽ ഏൻ ചൊന്നതമേ എല്ലാരുകാലും ചൊന്നെ, അയന്തിരിൻ.”
എശമാനൻ വരിനവോളെ ഉശാരാ അയന്തിരുക്കിനെ വേലക്കാറൻ ഓകമൊള്ളാ; അവൻ അരേ കെട്ടി അവറളെ തീനുക്കിരുത്തുകേം, വന്തു അവറാത്തുക്കു ഏവലെ എടുക്കേം ചെയ്യുമൊണ്ണും ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
കളവാണി വരിനെ നേരം ഇന്നതൊൺ കൂരക്കാറനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാ അവൻ അയന്തിരുന്ത് ഉടയാ കൂരയെ തുരക്കുവെ വുടാത്ത് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകട്ടെ.
അതുനാലെ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഇം കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്കും മനിശനായ് വന്തെ തെയ്വ മകനുക്ക് മില്ലോട് നിക്കേക്കൊള്ളെ തിരാണി കിടപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ട് എപ്പണും കെവുനമാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ എന്തുക്കികനെ ഉറങ്കിനെ; ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ അയന്തിരിൻ; മൂണുവരിയം റാവൊണ്ണോ പകലൊണ്ണോ നാതെ കണ്ണീർ വടിഞ്ച് നിങ്കാക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി തന്തത് നിങ്കെ നിനച്ചോകോണും.
നിങ്കളിൽ ചിലവേരാക്ക് തെയ്വമെചൊല്ലി അറിവില്ലെ; അത് നിങ്കെ മാനക്കേടുക്കൊള്ളെ കാരിയമാനെ; അതുനാലെ പോതമൊള്ളവേരായായ് അയന്തിരിൻ; നീതിയൊള്ളവേരായായ് ഇരിൻ; പാപമെ ചെയ്യാതിരിൻ.
ചൂതാനമാ ഇരിൻ; നമ്പിക്കേൽ നില നില്ലിൻ; ചുണെ കാട്ടിൻ; ചക്കിതിപടിൻ.
മിന്നേ നങ്കെ എല്ലാരും അവറെ ഇടേൽ നങ്കെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തിൽ പിശച്ച് വന്തെ; അകനെ നങ്കെ ഉടമ്പാം മനശാം പിരിയപ്പടുത്തിനെ കാരിയം ചെയ് വോറെ ഒള്ളവേരാവോലെ പുത്തീൽ തെയ്വ കോപത്തുക്ക് മക്കകാടായെ.
അകനെ വെളിച്ചം വരിനവോളെ എല്ലാരുക്കും എല്ലാം തിക്കിനൊണ്ടാകും. അതുനാലതാൻ, “ഉറങ്കിനവനേ, അയന്ത് ചത്ത് കിടക്കിനവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് എന്തിൻ; അന്നേരം കിരിശ്ത്തു നിനക്ക് വെളിച്ചമെ തരും” ഒൺ ചൊല്ലി ഇരുക്കിനത്.
എപ്പണും എല്ലാ വായാത്തുകേലും എല്ലാ കെഞ്ചി കോക്കയിലും ഏതു നേരത്തിലും ആത്തുമാവിൽ വായാതിൻ. അകനെ ചെയ് മനശീൽ പിലപ്പട്ടും എല്ലാ തെയ്വ മക്കാക്കുചൂട്ടീം ചെയ്യിനെ വായാത്തുകേൽ അയന്തിരിൻ.
നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ എളിമെ എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാകട്ടെ; കരുത്താവു വരുകേക്ക് ആയിരുക്കിനെ.
എപ്പണും വായാതിൻ; വായാതിനവോളെ ചോന്ത് പോകാതെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നവേരാളായും ഇരിൻ.
കടശീൽ എൻ ഇണങ്കരേ, ചത്തവേരാക്ക് എന്താനെ ഒണ്ണത്തിലെ ചത്തിയം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണും ഒൺ എങ്കെ ആശിക്കിനെ; അകനയൊണ്ണാ ആശനാത്തെ വോറെ ഒള്ളവേരാവോലെ നിങ്കെ കവലപ്പട്ടിരാത്ത്.
നങ്കെ ഉശിരോടിരുന്താലും ചത്താലും ചരി അം കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ചത്തനാലെ നാമും അവനും മത്തും പിശയ്ക്കും.
ആയനാലെ പകലുക്കൊള്ളവേരായാനെ നങ്കെ പോതമൊള്ളവേരായായ് ഇരുക്കോണും. നമ്പിക്കേം ആത്തിരമും പടച്ചട്ടയായും നങ്കെ രച്ചേലെ ഉറപ്പ് തലേലെ പടത്തൊപ്പിയായും ഇരുക്കോണും.
ഒണ്ണാ പെണ്ണാകാട് നമ്പിക്കയോടേം പിരിയമായും ചുത്തമായും അച്ചടക്കത്തോടെ ഇരുന്ത് മക്കളെ പെത്താ അവെ പാതുകാപ്പായിരുക്കും.
അതേവോലെ പെണ്ണാകാടും അടക്കമാ ഒതുക്കമാ മാനം മറഞ്ചൊള്ളെ നല്ലെ തുണികാടെ ഇടോണും. മിടഞ്ചിട്ടെ തലമുടി, തങ്കം, മുത്തുകാട്, കനേം വിലയൊള്ളെ തുണികാട് ഇത്തിലെല്ലാമില്ലെ.
അതുവോലെ അവറെ പെണ്ണാകാടും ഇനിയൊള്ളവേരാളിൽ നുൺ ബൊകുമാനം ഒള്ളവേരാളും പുറണിയെ ചൊല്ലി നടകാത്തവേരാളും പെട്ടൊൺ കൂശോറാത്തവേരാളും എല്ലാത്തുക്കും എല്ലാരുക്കും നമ്പുകേക്കാനാളുമായിരുക്കോണും.
ഒണ്ണാ മൂപ്പൻ നിച്ചനാത്തെ കേൾവി നാത്താളും ഒരേയൊരു പെണ്ണുക്ക് ആണും പെട്ടൊൺ കൂശോറാത്താളും നിച്ചനാത്തെ വെരികാടയെല്ലാം അടക്കിനാളും നല്ലെ കുണങ്കാട് ഒള്ളാളും വിരുന്താളികളെ നല്ലെ മനശോടെ പരിശുരുക്കിനാളും പടിയ്ക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നല്ലെ തകിതി ഒള്ളാളുമായിരുക്കോണും.
നീ എപ്പണും എല്ലാത്തുക്കും കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും; കറുമമെ അടേവേക്കൊണ്ണാ അടയോണും; നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നാ വേലേ ചെയ്യോകോണും; നീ ചെയ് വരിനെ തെയ്വ വേലേ ചെയ് മുടിക്കോണും.
നങ്കെ എപ്പേരുപ്പട്ടെ തെയ്വമും രച്ചകനുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിലെ മകിമയോടെ വെളിപ്പട്ടുവരിനെ അം നല്ലെ നാളേക്ക് കാത്ത് ഇരുക്കിനെ നാം
അതുവോലെ ഉളന്താരികയാനെ ആണാകാൽ ഉടവനമേ പുടിച്ച് നുറുത്തിനവേരാ ആയിരുക്കോണുമൊൺ പടിയ്ക്കെ വയ്യിൻ.
അതുനാലെ നിങ്കെ മനശ്ശൊരുക്കമും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്പ്പേക്കൊള്ളെ തകിതിയൊള്ളവേരാളായ് ഏശുകിരിശ്ത്തു തിരുമ്പി വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കേക്കൊള്ളെ ഇരക്കത്തിലെ രച്ചേക്കുചൂട്ടി ആശയോടെ ഇരുന്ത് നടേൻ.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
“നോക്കിൻ, ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; വെക്കം കെടാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തും അങ്കിയെ ഇട്ടും ഇരുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
അയരിൻ; ചാവേക്കായെ നിങ്കെ നമ്പിക്കയെ നീ പിലപ്പടുത്തിൻ; നീ ചെയ് വന്തെ കാരിയങ്കാടെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് മുടിവൊള്ളതായ് കാണതില്ലെ.