4 ഒണ്ണാ ഇണങ്കരേ, നിങ്കെ ഇരുട്ടുക്കൊള്ളവേരാനാത്തെ; അതുനാലെ കളവാണി വരിനതുവോലെ അം നാൾ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ നിങ്കളെ കീൾപ്പടുത്താത്ത്.
തെയ്വം നായവിതി ഇടിനെ നാളിൽ ചോതോം കോമോറാ ഒണ്ണീ പട്ടണങ്കാട്ടിൽ ചെയ്യിനതക്കാട്ടി നായവിതിയെ അം പട്ടണത്തുകാക്ക് ചെയ്യും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
നിങ്കെ ഇതയം തീൻ തുമ്പേക്കും നെൽ തണ്ണികാടെ കുടിപ്പേക്കും പിശപ്പുക്കൊള്ളെ ചിന്തനേലും വേവലാതിപ്പട്ട് ഏൻ വരിനെ നാൾ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ ഒരു കുടുക്കുവോലെ നിങ്കളെ പുടിയാതിരുക്കേക്ക് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോനിൻ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
എന്തുനാലയൊണ്ണാ അം തെയ്വം താൻ നങ്കാക്ക് ഇരുട്ടിലെ അതികാരത്തിൽ നുൺ വുടുതലെ തന്ത് ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മകൻ രാച്ചത്തിൽ നങ്കളെ ആയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനത്.
എന്തൊണ്ണാ റാവ് കളവാണി വരിനതുവോലെ കരുത്താവിലെ നാ വരുമൊൺ നിങ്കാക്ക് നന്തി തിക്കിനൊള്ളതാനേ?
ഒണ്ണാ കരുത്താവു വരുനെ നാ ആരുക്കും തിക്കിനാതെ കളവാണി വരിനതുവോലെ വന്തോകും. അം നാ വാനം ചരിയാനെ ഒച്ചേൽ മാഞ്ച് മണ്ടും; വാനത്തിൽ ഒള്ളെ മുച്ചൂടുകാടും വെന്ത് നാശമായ് മണ്ടും; പൂമീം അത്തിലൊള്ളെ മുച്ചൂടും നാതയാകേം ചെയ്യും. ഒണ്ണാ പൂമീൽ നടന്തത് മുച്ചൂടും നായവിതീക്കായ് വെളിപ്പട്ട് വരും.
ഒണ്ണാലും ഏൻ നിങ്കാക്ക് ഒരു പുതുവൻ കൽപ്പനെ എളുതിനെ ഒൺ ചൊല്ലാം. അത് ചത്തിയം താൻ ഒൺ കിരിശ്ത്തുവും നിങ്കളും വെളിവായ്ക്കിരുക്കിനെ; എന്തൊണ്ണാ ഇരുട്ടുവൊലത്തെ കാരിയങ്കാട് കുറഞ്ച് കുറഞ്ചും ചത്തിയെ വെളിച്ചം ഇപ്പെ അടിച്ചികിട്ടുമിരുക്കിനെ.
“നോക്കിൻ, ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; വെക്കം കെടാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തും അങ്കിയെ ഇട്ടും ഇരുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ നീ ഏത്തെടുത്തതും കേട്ടതും ചെയ്യതെ എകനെ ഒൺ നിനച്ച് അതെ കാത്തോകേം മനമെ തിരുപ്പുകേം ചെയ്യോണും. നീ അയരാതിരുന്താ ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; ഏളെ നേരത്തിൽ നിൻകാൽ വരുമൊണ്ണു നിനക്ക് തിക്കിനാതേം ഇരുക്കും.