9 ഉലകത്തിൽ മുച്ചൂടും കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പുനെ ആളുകെ ഇതുവോലെയൊള്ളെ കായകറുമം ഏൽക്കിനതൊൺ നിനച്ച് നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പൊളെളവേരായായി പിശാശുകാൽ എതിരാ നില്ലിൻ.
ഒണ്ണാ, ഏനോ ശീമോനേ, നിൻ നമ്പിക്കെ ചോന്ത് പോകാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ നിനക്കുചൂട്ടി വായാതിയെ; അതുനാലെ നീ മനം തിരുമ്പി വരിനവോളെ നിൻ ഇണങ്കരുക്കു തയിരിയമെ കൊടുത്തു നിലെ നുറുത്തോണും.”
നിങ്കാക്ക് എന്നിൽ നിമതി ഒണ്ടാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇതയെല്ലാം നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയത്; ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് കറുമം ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ പേടിയാതിരിൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ തോൽവി അടയെ വച്ചിരുക്കിനെ.”
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
എല്ലാരുക്കും വരിനെ ചോതനെ മട്ടുംതാൻ നിങ്കാക്കും വന്തിരുക്കിനത്; തെയ്വം നമ്പുകേക്കാനവൻ; നിങ്കെ തകിതീക്ക് അങ്കോടൊള്ളെ ചോതനെ അവൻ അനുമതിയാത്ത്. ചോതനെ ഒണ്ടാനവോളെ അതെ താങ്കേക്ക് ഒള്ളെ ചക്കിതിയെ അവൻ തരും. അത്തിൽ നുണ്ണും രച്ചപ്പടുകേക്കൊള്ളെ വശി കാട്ടി തരുകേം ചെയ്യും.
പിശാശുക്ക് ഇടമെ കൊടുപ്പാനില്ലെ.
കുറുപ്പുനാത്തവൻ എയ് വുടുക്കിനെ തീ അമ്പുകാടെ കെടുത്ത് ഒറീകേക്ക് എല്ലാത്തുക്കും മീതെ ഒള്ളെ നമ്പിക്കെ എന്നെ പരിശെ പുടിച്ച് നില്ലിൻ.
ഏൻ നിങ്കകാൽ നുൺ തുലേൽ ഇരുക്കിനതൊണ്ണാലും എൻ നിനപ്പിൽ എപ്പണും നിങ്കെ കിട്ടതാൻ. നിങ്കെ പിശയ്ക്കിനതുവോലെ പിശയ്ക്കുകേം കിരിശ്ത്തുവിലെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പോടെ നിക്കുകേം ചെയ്യിനനാലെ ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടേനെ.
അതുനാലെ ഇം തണ്ടനനാലെ ആരും നമ്പിക്കേലിരുന്ത് തിരുമ്പി മണ്ടുകേക്ക് ഇടവാരാത്ത്. എന്തൊണ്ണാ ഇകത്തെ തണ്ടനകാട് നങ്കളചൊല്ലിയൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ പിരിയമൊൺ നിങ്കാക്കേ തിക്കിനൊള്ളതാനേ?
നമ്പിക്കേൽ നല്ലെ പോരാട്ടമെ നടത്തിയോകോണും; കനേകം ശാച്ചികേക്ക് മില്ലോട് നിൻ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവോളെ തെയ്വം നിനക്ക് തന്തെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ള ഉശിരെ കുറിപ്പാ പുടിച്ചോകോണും.
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ ചട്ടത്തിൽ ചാമിക്കാറനായ് പിശപ്പേക്ക് ആശിക്കിനവനുക്കെല്ലാം ചരിയാനെ തണ്ടനെ ഒണ്ടാകും.
ഏൻ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി നല്ലെ പോരാട്ടമെ പോരാടിയെ, നല്ലെ പിശപ്പാം തികച്ചാച്ചെ, തെയ്വത്തുകാലൊള്ളെ എൻ നമ്പിക്കയാം കാത്തെ.
നമ്പിക്കയാലെ അവറെ രാച്ചങ്കാടെ പുടിച്ചടക്കി, നീതിയെ നടത്തി, വാക്കെ നേടി, ശിങ്കംകാട്ടിലെ വായെ അടച്ചെ.
എല്ലാരുക്കും കിടയ്ക്കിനെ ചുറിയെ ചുറിയെ അടികാട് നിങ്കാക്ക് കിടയാതവോയാ നിങ്കെ മക്കയില്ലെ; നിച്ചനാതെ പുറന്തെ മക്കതാൻ.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് എളിമയാ ഇരുക്കോണും; ഉരുമൻ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടകാതെ എതിരാ നുണ്ണാ അവൻ നിങ്കളെ വുട്ട് ഓടിമണ്ടും.
അതെ നിനച്ചി നിങ്കെ പിരിയമടേനതൊണ്ണാലും ഇപ്പെ ഒരുത്തിനെ കാലം ഒവ്വൊരു കറുമത്തിൽ നിങ്കെ കവലെ അടേളത് തേവതാൻ.
അത്തുക്കുതാനെ തെയ്വം നിങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനത്. എന്തൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവും നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കറുമമടഞ്ചതാനെ; അവൻ പിശച്ചതുവോലെ പിശയ്ക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് ഇതെല്ലാം കാട്ടി തന്ത് പോയിരുക്കിനെ.
തെയ്വം നിങ്കളെ കൂശാടുകേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ നൽമെ ചെയ്യിനതുനാലെ കവലെ അടേളത് വന്താലും നിങ്കെ പേടിപ്പാനില്ലെ; അതെ നിനച്ച് ആവലാതിപ്പടുവാനുമില്ലെ.
നിങ്കെ കിരിശ്ത്തുവു കായകറുമത്തിൽ പങ്കാളികെ ആനത്തിൽ പിരിയമടേനിൻ. അകനെ അവൻ മകിമെ വെളിപ്പട്ട് വരിനവോളെ നിങ്കെ ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടേകേക്ക് ഇടയാകും.
തെയ്വ നമ്പിക്കേൽ നിങ്കെ കൂട്ടാളീം ഏശുവിലൊള്ളെ കറുമത്തിലും രാച്ചത്തിലും പൊറുമേലും പങ്കാളീമാനെ ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ ഏൻ തെയ്വത്തിലെ വശനമാം ഏശുവിലെ ശാച്ചിയമാം ചൊല്ലിയതുനാലെ എന്നെ പത്മോശ് ഒണ്ണെ തുരുത്തിലിട്ടിരുക്കിനെ.
അമ്പോളെ അവറളിൽ ഒവ്വൊരാക്കും വെളെള നിലെ അങ്കിയെ കൊടുത്തെ; അവറളവോലെ ചാകേക്കിരുക്കിനെ കൂട്ട് വേലക്കാറാളും ഏശുവിൽ നമ്പുനെ കൂട്ടാളികേം വന്ത് എണ്ണം തികേനെ വരേക്ക് കൊഞ്ചെ നേരംകൂടി കാത്ത് ഇരുപ്പേക്ക് ചൊല്ലിയെ.
“ഏമാനുക്കു തിക്കിനൊള്ളതാനേ?” ഒൺ ഏൻ ചൊല്ലിയത്തുക്ക്, അവൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “ചേരെ ചരിയാനെ ചിക്കേൽ ഇരുന്ത് വന്തവേരാതാൻ; കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തത്തിൽ ഉടവുറെ അങ്കിയെ ചപ്പി വൊളുക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ.