8 എല്ലാരുക്കും ചേത്ത് ചൊന്നത്, നിങ്കെ മൊത്തമാ ഒത്തുമേൽ പിശയ്ക്കുകേം കനിവെ കാട്ടുകേം കൂടപ്പുറപ്പുവോലെ പിരിയമാ ഇരുക്കുകേം മനശലിവൊള്ളവേരായായി ഇരുക്കുകേം എളിമെ കാട്ടുകേം ചെയ്യോണും.
എനക്ക് നിൻകാൽ കനിവ് ഇരുന്തവോലെ നിനക്കും നിൻ കൂട്ടാളീകാൽ കനിവിരുക്കിളതാനെ?’ ഒൺ കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ അം വശിയേ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ വന്തെ; അവനെ കണ്ടതും ശമരിയാക്കാറനുക്ക് കനിവ് വന്തെ.
വെന്തക്കോശ്നാ ഏശുവുകാൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തവേരാ എല്ലാരും ഒരു ഇടത്തിൽ കൂടി ഇരുക്കുമെ.
പിത്തുനാ എങ്കെ ശീതോൻ പട്ടണത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ; പവുലോശുകാക്ക് ഊലിയോശ് ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തനാലെ ഉടയാ ഇണങ്കരുകാക്ക് പോകേക്കും കാൺമ്പേക്കും അവനുക്ക് തേവയാനതെല്ലാം വാങ്കുവേക്കും അനുമതി കൊടുത്തെ.
അങ്ക് കിട്ടയേ അം തുരുത്തിലെ അതികാരിയാനെ പുബുളിയോശുക്ക് ഒരുത്തിനെ ഉശം ഒണ്ടായെ; അവ്വാൾ എങ്കളെ മൂണുനാ ആതരവാ വച്ചിരുന്തെ.
നമ്പിക്കയാ വന്തവനെല്ലാം ഒരു മനമും ഒരു ഇതയമും ഒള്ളവേരായായിരുന്തെ; തങ്കാക്ക് ഇരുന്തതൊണ്ണും ഉടവനുടവൻ പങ്കൊൺ ആരും ചൊല്ലിയതില്ലെ; എല്ലാം അവറാത്തുക്ക് പൊതുവായിരുന്തെ.
നിങ്കെ എല്ലാരും ഒരേയൊരു തെയ്വത്തിലെ മക്കതാൻ ഒൺ നിനച്ച് അക്കുമിക്കും മാനിക്കുകേം ആത്തിരമായും ഇരിൻ.
ഏശുകിരിശ്ത്തുവുക്ക് പുറകോടേ പോനെ നിങ്കാക്ക് അവൻവോലെ പൊറുക്കേക്കും പേടിനാതെ പിശയ്ക്കേക്കുമൊള്ളെ ഒത്തുമേലെ ആത്തുമാവെ തെയ്വം തരട്ടെ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനവേരാളേ, നിങ്കെ കുരവുടിനവോളെ അക്കുമിക്കും ചൊന്നതെ കയ്യേൽക്കുകേം പിന്നിപ്പൊണ്ണും നാതെ ഒരേ മനശോടേം ഒരേ നിനപ്പോടേം ഒത്തുമയാ ഇരുക്കോണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്തിൽ പുത്തിയെ ചൊന്നെ.
അതുനാലെ ഉടമ്പിലെ ഒരു അവയവം കറുമമടേനതൊണ്ണാ എല്ലാ അവയവങ്കാടും ഇതേവോലെ കറുമമടേനെ; ഇത്തിൽ ഒണ്ണുക്ക് മാനം കിടയ്ക്കിനതൊണ്ണാ എല്ലാരും ഇത്തിൽ പിരിയമോറിനെ.
എപ്പേരുപ്പട്ടെ അടക്കത്തിലും ഒതുക്കത്തിലും പൊറുപ്പോടെ ഇരുന്ത് ആത്തിരത്തോടെ അക്കുമിക്കും മന്നിച്ച് നടേനിൻ.
എല്ലാ വുറോതമും കിരുക്കും കൂശും മോശമായ് ചൊന്നതാം നാത്തതെ ചൊല്ലി നടക്കിനെ ഏളെ പുത്തികാടും നിങ്കളെ വുട്ടു പോകട്ടെ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വം നിങ്കകാൽ പൊറുത്ത് ഇരുക്കിനതുവോലെ നിങ്കളും അക്കുമിക്കും ഇരക്കത്തിലും മനശലിവോടേം മന്നിക്കോണും.
ഒവ്വൊരു കാരിയമാം ഉടവനുടവൻ പിരിയത്തുക്കുചൂട്ടിയോ പൊങ്കാരത്തുക്കുചൂട്ടിയോ ചെയ്വാനില്ലെ. ഒണ്ണാ എളിമയാ ഇരുന്ത് നടന്ത് ഒരാ ഇനിയൊള്ളവേരാളെ തന്നക്കാട്ടി വലിയവൻ ഒൺ നിനയ്ക്കോണും.
ഒണ്ണാ നങ്കെ എകനെ ആകോണുമൊണ്ണും എന്തെ ചെയ്യോണുമൊണ്ണും തെയ്വം നങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചെ അറിവുക്കൊത്തവോലെ നങ്കെ ഒളുങ്കാ പിശയ്ക്കോണും.
അവനുക്ക് ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനെ ചുത്തമാനെ ആളുകയായ് തെയ്വം നിങ്കളെ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനനാലെ നിങ്കെ മനശലിവ്, ഇരക്കം, എളിമെ, ഒളുക്കം, മന്നിപ്പ് ഒണ്ണതുകാടെ അണിഞ്ചോകോണും.
നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരായാനെ നിങ്കെ അക്കുമിക്കുമൊള്ളെ ആത്തിരമെ നിലെ നുറുത്തോണും.
നിങ്കെ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതവോയേ മനിശെ മാനടവനുക്ക് നായമിടിനവോളെ തെയ്വമും നിങ്കാക്ക് മനശിരക്കമെ കാട്ടാത്ത്; ഒണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടിനവനെ തെയ്വം നായമിടാത്ത്; അതുനാലെ അന്നേരം അവറാത്തുക്ക് പിരിയമോറുകേക്കാകും.
തെയ്വം കൊടുക്കിനെ അറിവ്, മുതെ ചുത്തമും പിന്നെ നിമതീം എളിമേം ഇനിയൊള്ളവേരാ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനശെ വയ്ക്കിനാളും എപ്പേരുപ്പട്ടെ പിന്നിയമൊള്ളാളും എല്ലാരുക്കും നല്ലതെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ മനശൊള്ളാളും ഏളെ മനിശനാം പുറിച്ച് കാണാത്താളും കള്ളത്തരം നാത്തതുമായിരുക്കും.
കറുമമടഞ്ചവേരാളെ നങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ ഒൺ ചൊല്ലി പെരുമപ്പടുത്തിനതാനേ? ഈയോവെചൊല്ലി നങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാൻ? അവനുക്ക് വന്തെ കറുമമെല്ലാം തളന്ത് പോകാതെ ഏത്തെടുത്തെ. കടശീൽ കരുത്താവു അവനുക്ക് ചെയ്യെ നൽമയാം നങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ. നങ്കെ കരുത്താവു ചരിയാനെ ആത്തിരമൊള്ളാളും മനശിരക്കമൊള്ളാളും താൻ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ ചത്തിയമെ കേട്ട് നടക്കുകേം അക്കുമിക്കും കളങ്കം നാതെ പിരിയമോടെ ഇരുക്കുകേം ചെയ് ചുത്തമൊള്ളവേരാ ആയിരിൻ.
എല്ലാരുക്കും മാനമെ കൊടുത്തു അക്കുമിക്കും പിരിയമടഞ്ച് ഇരിൻ; തെയ്വമെ പേടിച്ച് രാശാവുക്ക് മാനമെ കൊടുത്തു പിശേനിൻ.
അതുവോലതാൻ ഉളന്താരികളേ, നിങ്കെ മൂപ്പരുകാട്ടുക്ക് കീളടങ്കി ഇരിൻ. നിങ്കെ എല്ലാരും അക്കുമിക്കും അടങ്കി ഇരിൻ; എന്തൊണ്ണാ, “തെയ്വം നികളികേകാൽ എതിരാ നിക്കിനെ; അടങ്കി പിശയ്ക്കിനവനുക്ക് അവൻ ഇരക്കമെ കാട്ടിനെ” ഒൺ തെയ്വ വശനത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ.
തെയ്വ നമ്പുകാറനാനതോടെ ഏശുവെ നമ്പുനെ ആളുകേലൊള്ളെ പിന്നിയമും പിന്നിയത്തോടെ പിരിയമും ചേത്തോകേക്ക് നിങ്കാക്ക് ആനതുവോലെ നോക്കോണും.
നങ്കെ ഏശുവെ നമ്പുനവേരാകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിനനാലെ നങ്കെ ചത്തുകെട്ട് പോയവേരാവോലെ നാത്തെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരുക്ക് ഒള്ളവേരാതാൻ ഒൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. ഏശുവെ നമ്പുനവൻകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരാത്തവൻ ഇണ്ണേക്കും ചത്തുകെട്ട് പോയവേരാവോലെ താൻ ഇരുക്കിനെ.