16 मोर पइलो मुद्दा चल्तिन कुन्नुल्किन मोर पछ्यनाइ बइबाज्ला, तर सेब्बाल्किन मुइलाइ छाड्ला। ह्य कुरोकर दोस होल्काइ जुनलाग्दिक।
होइ बेला ने सेब्बाइ चेलाल्किन येसुलाइ छाडिके भाग्ला।
“‘जब मान्छेल्किन तोराल्काइ आठाइके सभाघर, हाकिम र न्यायधिसकोउछि लाकाइनार आछत। ह्व बेला केति बाज्नार हो बाजिके चिन्ता जुनगरो।
“दाजि-भाइ तथा ब्वालत, तोराल्को अगाडि मुइनिन आफ्ने पछ्यनाइ बाजइपर्नार कुरो अब सुनो।”
तर मुइनिन होल्काइ बल्नाइ, ‘दोस लाइनार र दोस लाइल मानुस आम्ने-साम्ने हकिके आफ्ने बिरुद्दनाइ लाइल दोसकर बारेनाइ बाज्नार मउका नपाइके मान्छेल्काइ दन्ड दिनार रोमि सरकारकर चलन बइने।’
ह्व पछि होइनिन घोडा टेकिके बड्खो सोरिन बाज्ले, “हे पर्भु, ह्य पापकर दोस हेल्काइ जुन्लाग्दिक।” ह्य बाजिके होइनिन आफ्ने परान त्याग्ले।
तुइलाइ था रोइस्यास, कि एसियानाइ हक्नाराइ सेब्बाइ मुइबान छुट्टिकइ जाइला, होलत मद्दे फुगेलस र हर्मोगेनस हो।
किनारइभने डेमासिन सन्सारनाइ हक्ल थोकलाइ मया गरिके मुइलाइ छाडिके थेसलोनिकेनाइ जाइलाछ। केरेसेन्स गलातियानाइ र तितसचाइ दलमातियानाइ जाइलाछ।
तुइ पुनि ह्वसिन होसियार हकिके बस। किनारइभने होइनिन हाम्रो पर्चारकर एकदम बिरोद गर्छइ।