14 बोर आपुनाङ गेंदेन नोग़्स वेडिह कीस्तोर, ओर देय्वातोरु! ओर सहरतगा अग़िनगाह्क ओळियिसि, जीवा ईयनव मरानाङ पंडिन तिनदलाह, ओरिह्क अदिकर दोर्कग़ा.
अस्के येसु ओरिन ओसो इतोग़, “इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, गोरेना अग़दन ननाने आंदन.
देवुळतके दायनद गोरेना अग़दन ननान आंदन. नयेनाहि बोर लोप्पा नेङनुर, ओरिन नना पिसिह कीकन. ओरु लोप्पा-पलत ओळियाङ-पेसाङ कीयनुर, ओरिह्क तिंड-बंड वने दोर्कग़ा.
“मीट नाक जीवा कीतेके, नावा पोल्लोतुन माळकिर.
अस्के येसु ओन इतोग़, “अग़दन ननाने, सेतेमतन ननाने, जीवातन वने ननाने आंदन, तोमा. नावा संगे वावालेवा, बाबानेके बोग़े एवया पग़वोग़.
मावा मुनेतोग़ पेदामुय्तोग़ याकुबि इद चुवातुन माक ईतोग़; ओग़ कुदि, तनाङ पेकोर ओसो कोंदाङ, गोरेङ, इग्डा एतुन उंडुर. बह निमा ओन्काय बेरोनिन आसि, माक इदिह्काय बेसतल एग़ ईकिना?” इन्जि अद येसुन इता.
डायना रिवज कीतेक वने, केवेक वने बार आयो, देवुळि ईतव उकुमतुन माळनदे मोदुल पोल्लो.
उंद पोल्लोतुन सीताते तासाट: मीट विस्वसते बेस मेग़्कताह्कु, मीवा विचरते सबे पोलिह्ताङ. मति इद पोल्लोता मेटे, पोलिह्ताया पोलो इनजोर, विस्वसते मेग़्कवोरिन पापमते अरनाह कीयनद आयो.
अद्रमे किर्स्तुनाङ दुस्रोर बळयिर, सामिनाङ तमोर, पत्रु, वेर बेक अतेकाय तमाङ मुतेस्किन, ऐंगे ओयना लेह्कान, विस्वसि मुतेन पोस वेलियलाहि, माक वने अदिकर मन्ह्ता.
इतेके किर्स्तु येसुन नमतेके, डायना रिवज कीयनदु बार आयो, केवद वन बार आयो; येसुनगा विस्वस तासिसि, दुस्रोरिन जीवा कीयना, इदे मोदुल पोल्लो आंदु.
बोर ओना पोग़ोन निटम इद्रमता आसा तासिह्तोर, ओर सबेटोरु मावा किर्स्तु बेद्रम पवित्र मन्ह्तोग़, अद्रमे ओर वने पापम कीयनदिन विळ्सिसि, पवित्र आस्तोर.
तानाङ अडोन माळसोर ताकतेके, माट देवुळतुन जीवा कीय्ह्नल इन्जि, माक एर्का आस्ता. अद्रमे तानाङ अडोङ माळलाह, वेल्ला तिपलताङ इलेङ.
देवुळता जीवा विस्वसिरा मुडुन वेहतनद पोल्लोतुन पुनवालोर, बेस-नेह्ना केंजिसि, विचर कीस ऊळिर. बोर बोर लाग्वाङ पोल्लोन आरे कीयनुर, ओरिह्क पोग़ोन सिंगर्दीपतग्डा हामुरलेवा जीवा ईयनद मराता पंडटुन तिनदलाह ईकन.
अद सहरता किले पका बेरा ओसो निल्क मता. अद किलेता गूरेतगा, बारा अग़िङ मताङ. बारा अग़िनगा बारा देवतुल्क मताङ. अव उंद-उंद अग़दगा, इस्रयेल लोकुराङ बारा कूळिनोराङ पेदिर्क रासिस मताङ.
ओसो कळ्वोग़ आतोर मन्कलोर आयिर, कळ्वोग़ आतद माल आयि, अद सहरता लोप्पा ओळिय पग़वो. एग़्ङ वायनद कबळ केवालोर मन्कलोर, ओसो जोल वळ्ह्कवालोर, तानगा ओळिय पग़वोर. मति सिरप गोरेपिलाता अमेसातुह्क पिसवालोरा पुस्तकतगा, पेदिर्क रासिस मनवालोरे, अद सहरतगा ओळिय पग़यनुर.
ताना एग़ु सहरता बेरा अग़दा नडुमतुह्क पोङसोर मता. बेरेटाङ रेंड आस दडिनगा, हामुरलेवा जीवा ईयनव मराङ मताङ. अव मराङ, नेला-नेलातुह्क, अलग-अलग रीतताङ पंडिङ आदिंदुङ. इद्रम वर्सामेटे बारा मल्काङ आदिंदुङ. ओसो अव मरानाङ आकिने, सबे जातिनोर मन्कलोर सव्रेम आंदुर.
(येसुसामि इन्ह्तोग़,) ‘ऊळाट! नना जल्दि वायकन! इद पुस्तकतगा पया आयनव पोल्लोङ रासिस मन्ह्ताङ. अविस्किन केंजिसि, अहलेह्का ताकवालोर मन्कलोर देय्वातोरु,’ (इनजोर येसु किर्स्तु नाक कबुर वेहतलाह लोहतोग़,)” इन्जि देवतुल इता.
इतस्के, “नना पुनोन बाबा, निमान वेहा” इतन. इतस्के ओग़ इतोग़, “वेर मन्कलोर पकाय गोसा आतोर; मति आक्रि एवनाह आपिस वातोर. गोरेपिलाता नेतुरता मेटे, वेर सिर्तम आसि, डागिललेवोर आतोर.