4 वीसा नालवुर पेदल्कु, ओसो नालुङ आस जीवात मनदनव दिंचिङ, “आमेन, हलेलुया” इनजोर, राजकुर्सतगा उदिस मतद देवुळतुन, दंडुम अर्सि मोळ्कतोर.
अह कीसि, बेव अडोङ मीक नना माळलाह वेहतन, अव कतम अडोनु ओरिह्कु माळलाह काग़्हाटु. ओसो ऊळाटु, इद बूमता आक्रि एवनाह, नना अमेसा मीवा तोळ मह्नने!” इन्जि इतोग़.
ओसो कंदाता वेलाते माक पापमते अर्हमा, मति माक देयह्कना मुक्यानाहि पिसिह कीमु. [राजेमि, लावु, डीसाङ इव अमेसाताङ नीवाङे मन्ह्ताङ. माट ताल्ह्कतप आयि.]”
अद्रम केवालेवा, नावा जीवाते मोळ्किह्नन इनजोर, निमा तेळियवद बासाते देवुळतुन जोहर कीय्ह्निन. इतेके अगा उदतोग़ नीवा पोल्लोतुन पुनवोग़ मन्कल, नीवा संगे बह जोहर कीयनोग़? बह इतेके निमा बेद बासाते वळ्ह्कतिन, अदिन ओग़ पुनोग़ कोनि.
पया नालुङ दिंचिनग्डाह उंद बह कीता इतेके, अव एळुङ देवतुल्किह्क, बंगरताङ एळुङ कस्लाङ ईता. अव कस्लाङ अमेसा-अमेसा जीवात मनदनद देवुळता ओङते निंदिस मताङ.
इव सबे आतापया, पोग़ोन देवुळदीपतगा वेल्लाय मुलु रोदा पोयतना लेह्का, रोदा पोयतनद केंजतन. ओर इद्रम इतोर: “हलेलुया! मावा देवुळिये मन्कलोरिन पिसिह कीयनदु; अदे मान ईयना लायकता आंदु. अदे लावता देवुळि.
ओर ओसो उंद मल्का इतोर, “हलेलुया! अद सहर कर्वनद उंडुलि, अमेसा-अमेसा पेससोरेन मनदग़ा,” इनजोर रोदा पोयतोर.
इतस्के पया वेल्लाटोर लोकुर रोदा पोयतना लेह्काडा लेङ केंजतन. एताङ राल्क नेकना लेह्का, ओसो पका गुळ्न्जना लेह्का, अद केंज वांदु. अद लेङ इद्रम इंदु: “हलेलुया! सामि, मावा देवुळि, बेरा डीसाता, राजेम ताकिह कीस्ता.
इतस्के नालुङ आस जीवात मनदनव दिंचिङ, “इंगो आमेन” इनजोर इताङ. अहे ओसो पेदल्कु दंडुम अर्सि मोळ्कतोर.