7 ऊळाट, ओग़ मोयुलते वायलाह आतोग़; सबेटोर ओन ऊळनुर. ओन मोल्लाङ कोटिस हव्कतोर इंका ऊळनुर. दुनियाताङ सबे जातिनोर, ओनेनाह्क अर्युल पासोर केयनुर. इंगो आमेन.
केंजाटु, माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नना नावा बाबाना डीसाते, नावाङ देवतुल्कना संगे वायकन. अद तूकने नना सबेटोराङ, बोना ओना कबळतुन ऊळिसि, नेयह्क कीकन;
इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, माने-मन्कना नडुम पुटटोनन इद दुनियाते राजेम कीयलाह वायकन अस्के, मियग्डाहि उय्तुर नावा संगे मनवालोरिर, हायनामुनेन नाक ऊळकिर,” इतोग़.
अस्के माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नना मोयुदगा सीना तोहतकन. पया दुनियाताङ सबे जातिनोर मन्कलोर, अर्युल पासोर हामुर-रेगाङ अळयनुर. नना बेरा डीसाते मोयुलपोग़ोन वायनदिन ओर ऊळनुर.
“माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नना राजाल आसि, सबे देवतुल्कना संगे नावा डीसाते वायकन अस्के, नना नावा राजगादेतगा डीसाते उदकन.
“निमा इतिन, अहे! मति नना मीक सबेटोरिह्क वेहतह्नन, नना माने-मन्कना नडुम पुटटोनन मताह्कु, नेटाहि बेरा डीसातद देवुळता तिनळ बाजे नना अन्ज उदतदिन, ओसो नना मोयुलपोग़ोन मन्जि वायह्पा मीट ऊळकिर,” इन्जि येसु ओरिन इतोग़.
अस्के माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नना बेरा लावते ओसो डीसाते मोयुलपोग़ोन वायनदिन, लोकुर ऊळनुर.
इतस्के येसु इतोग़, “इंगो, ननाने! इद वने पोल्लो केंजाट, नना माने-मन्कना नडुम पुटटोनन मताह्कु, बेरा डीसातद देवुळता तिनळ बाजे अन्ज उदतदिन, ओसो नना मोयुलपोग़ोन वायनदिन मीट ऊळकिर,” इनजोर येसु ओरिन इतोग़.
अस्के कोनि माने-मन्कना नडुम पुटटोनन नना बेरा डीसाते, लावते, मोयुलता संगे वायनदिन, लोकुर ऊळनुर.
मति येसु निटम हातोग़ इनदलाहि, ओर्वोग़ सीपय येसुना सेंकातुह्कु गोग़्काते कोटटोग़, अस्के चट्ने नेतुरि ओसो एग़ वाङता.
बह मीट देवुळता मग़ि, तना जागाताहि ओसो वायनद दियातुन, अग़ ऊळसोर मह्निर, इव सबे पोल्लोन लोकुर वेहतलाह आतोर. देवुळ जीवा अर्हतोग़ ताना मग़ि येसुये, देवुळ ईयनद आक्रिता सिक्साताहि माक पिसिह कीस्तोग़.
ताना पयाये माट जीवात मनवालोरल, ओरा संगे सामिन कलियलाह, मेंदुल अग़्के मोयुलपोग़ोन वळ्दे दाकल, इद्रमे माट अमेसा ओना संगे मनदकल.
मोसानाङ अडोनु पास्कतेक, अद्रम आस्ता इतेके, देवुळता मग़िनु तना कादे विह्कतप लेह्का केवाल, पूना करलते माक पवित्र कीयनद किर्स्तुना नेतुरतुनकळ्वोग़ इनवाल, तन्क दया तोहतनद देवुळता जीवातुन उस्कना-पास्कना केवाल, इद्रमतोग़ मन्कह्क बेचोन सिक्सा दोर्कग़ा?(विचर कीस ऊळाट अले!)
ए गोततोरिर, इंजेके माट देवुळताङ पेकोरल मह्नल निटमे! मति पया वायना कालमते माट बेद्रमतोरल आयकल, इद पोल्लोतुन पुनवल. तेला मति माक इद पोल्लो एर्का मन्ह्ता इतेके, किर्स्तु देवुळदीपताहि बेस्के मल्स वायनोग़ अस्के, किर्स्तु बह मन्ह्तोग़, अद्रमे ओग़ माक दिसनोग़. दिसतस्के, माट वने ओना लेह्का आयकल.
आदमनाहि एळुङ पीळिने पुटटोग़ हनोक इनवाल वने, वेर मन्कलोरा पोल्लोतुन, देवुळता जीवाते मुनेन इद्रम वेहतोग़: “ऊळाट, सामि तनाङ लेक पग़वप मनदनव देवतुल्कना संगे वायनोग़.
इव पोल्लोन वेहवाल येसु इन्ह्तोग़, “इंगो! नना जल्दि वायकन,” इन्ह्तोग़. आमेन! ए येसुसामि वय!
ओसो ताना मोकमतुन ऊळनुर. ताना पेदिर ओराङ तला-कपरानगा रासतद मनदग़ा.