5 इद अतर्नेयदुन वमिस मतेके, वर्सामेटा कूलतुह्काय एक्वा कोताङ दोर्केस्कु. पया अव कोतान गरिब-सरिबतोरिह्क ईयनाह आवालि,” इनजोर ओर तान कट्ला कीया बोटटोर.
“मति वेग़ सेवक पया बार कीतोग़? अग्डाह पेसिस वानेके, वेन्क तना ऐंगेटोग़ सेवक कलियतोग़. वेनाङ ओग़ सिरपि नूर दियाना कूलि, अचोके कोताङ वेन्क करा देहतना मता. अस्के वेग़ु ओना तोसातुन पोसि, दोबेङ-नूकेङ कीसोर इतोग़, ‘निमा नाक ईयना मन्ह्ता, नावा करातुन चट्पिट देहचीम,’ इन्जि पळ्मिङ ईतोग़.
इद बूति ओर एतस्के, माल्कान इतोर, ‘वेर पयाडोर उंदिय गंटा कबळ कीतोर, माट इसि पकाय कह्टेमते, एदते वाग़सोरे कबळ कीतोम. तेला मति निमा माकु ओराय बराबर बूत ईतिन, इद ओप्पो, दादा!’ इद्रम इन्जि मुयोग़-मुयोग़ आतोर.
इद अतर्नेयदुन वमतेके, वेल्लाङे कोताङ दोर्केस्कु, अव कोतानु गरिब-सरिबतोरिह्कु ईयनाह आवालि,” इनजोर कट्ला कीतोर.
इदिन ऊळिसि, अगा मतोर उय्तुर, तमा जीवाते लोप्प-लोप्पान ओङ आसि इतोर, “इदिन बाराह्क उगस पोहता?
अस्के येसु ओरिन इतोग़, “तेन बाराह्क कट्ला कीय्ह्निर रा? तेन विळ्साट! इद नयेनाह्कु पका बेसतले कबळ कीता.
इदिन ऊळिस परुसिर ओसो सास्त्रमगूरुर येसुन मुयोग़ आसोरे, “वेग़ मन्कल पापिरिन बेस-नेह्ना तनगा केयिस उदिह कीस्तोग़. ओसो ओरा संगे तिनदना-उनडना कीस्तोग़,” इतोर.
यहुदानगा कोताना बट्वा मंदु, अदिह्क पंडुमतेनाह्कु गावल आयनद सामन असलाहि, लोहचोर मनदनोग़ बहे, आयवेके गरिब लोकुरिह्क दर्मम ईयलाह लोहचोर मनदनोग़ इन्जि, उय्तुर विचर कींदुर.
अस्के येसु ओरिन इतोग़, “मीट-मीटे मुयोग़ आयमाट!
“गूरु, आट नेलाना कूलताङ कोताने, आरिङ असिस ईतेकाय, वेर सबेटोरिह्क किळ्केङ वने आलोङ आयनुङ,” इन्जि पिलिप येसुन इतोग़.
ओसो उच्वुर देवुळता लोप्पा मुयोग़-मुयोग़ आंदुर. अदिनेनाह्क बूळे कीयनद देवतुलता कयदे बूळेम आतोर. माट वने अद्रम मुयोग़-मुयोग़ आयनद आयो.
मियगा बोर बोर मुने कलसोर वातोर, ओर इंजेके कलमाकिर. मति तमाङ कय्कने नाळेह केवालेवा, कबळ कीयिर. अस्के ओर तमा कह्टेमते कमय कीसि, गर्ज अरतोरिह्क ईया वने पग़यनुर.
बाताल कीतेक तेला मुयोग़ आयवा, गिटोगटो आयवा कीसोर मन्ह्टु.
वेर जोलतोर इतेके, मुयोग़-मुयोग़ आयवालोरु; अमेसा दुस्रोरिन कसुर ओपवालोरु; तमाङ लालुस्क मतप केवालोरु; तमाङ तोडिने पोमाडेङ पोल्लोङ वळ्ह्कवालोरु; आपुना पाय्दातेनाह्क दुस्रोरिन मिङताङ-मिङताङ वळ्ह्कवालोर आंदुर.