45 मति येसु वेहतद पोल्लो, ओरिह्क मुर्तिय तेळियो. अद पोल्लो ओरग्डाह मकिस मता. अदिह्क अदिन ओर पुनदा पग़वोर. ओसो अद पोल्लोतेनाह्क ओन ताल्ह्कलाह वने, ओर रेयिंदुर.
अस्के पत्रु येसुन बाजेते अबर ओसि इतोग़, “सामि, अद विचरे केमा निमा! अह मुर्तिय आयमाकि,” इन्जि येसुना वेहतद पोल्लोता अडम वळ्ह्कतोग़.
ओर कग़यवालोर गालिल पटटे उंदि जागाते जमा आतोर अस्के, येसु ओरिन इतोग़, “माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नाकु कोंटेतोरा कयदे पोस ईयना मन्ह्ता.
इतस्के ओर अद पोल्लोतुन सीतात तासतोर, मति डोलिस मन्जि ओसो तेग़्कनदिना अर्तम बाताल आस्ता इनजोर, तमतमाय वळ्ह्किंदुर.
मति येसु वेहतद पोल्लो ओरिह्क तेळियो. अद पोल्लोतेनाह्क ओन ताल्ह्कलाह वने ओर रेयिंदुर.
मति ओग़ वेहतव पोल्लोनग्डाहि कग़यवालोरिह्क उंद पोल्लो वन तेळियो. अव पोल्लोना अर्तम ओरग्डाह मकिह कीतद मता. अदिह्क ओग़ वेहतव पोल्लोङ, कग़ियवालोरिह्क मुर्तिय तेळियोङ.
मति तलोग़-तपेरिह्क ओग़ इतद पोल्लो मुर्तिय तेळियो.
पया माट बारा मन्कलोरग्डाहि सबेटोरिह्क बेरोग़ बोग़ इनजोर, तमा बळयिरा नडुमिये कट्ला पुटटा.
इव गोटिङ येसुनाङ कग़यवालोरिह्क अद तूकने तेळियोङ आसि. मति इव गोटिङ येसुना लोप्पा सास्त्रमते मुने रासतव मताङ, ओसो अहे लोकुर ओन कीतोर, ओग़ पया डीसाते जीवा अरतस्के, कग़यवालोरिह्क तेना सीता वाता.
अदिह्क पया लोकुर ओन ताल्ह्कतोर, “देवुळ लोहवाल पिसिह केवाल अमेसा मनदनोग़, इद्रम इनजोर अडोना सास्त्रमताह माट केंजतोम. इतेके निमा माक माने-मन्कना नडुम पुटटोनु, गुटातगा पोग़ोन तेहतना इन्जि, बह इह्निन? वेग़ ‘माने-मन्कना नडुम पुटटोग़’ बेद्रमतोग़ आंदोग़?” इन्जि इतोर.
अस्के तोमाल इनवाल कग़यवाल ओर्वोग़ येसुन इतोग़, “सामि, निमा बेगा दाय्ह्निन, अदिन वने माट पुनोम. इतेके पया, नीवा दायनद अग़ि माक बह एर्का आयग़ा?”
अस्के कग़यवालोर तमतमाय “वेन्क तिनदलाह बोग़ाय ततोग़ा?” इनजोर वळ्ह्किंदुर.